ღმერთს ვითომ ყველა, ჩვენთაგანი უყვარს?

ჩემი აზრით შემთხვევითობა არ არსებობს და "რასაც დასთეს იმას მოიმკი" სწორი ცხოვრების პრინციპია, ანუ დაუთმე ადგილი ავტობუსში შენზე უფროს და შენ მშობელს დაუთმობენ ადგილს შენხელები...

ხოდა რაც დაწერე მაგას მგონი აზრი არ აქვს, ღმერთი არ მგონია ჩვენს ცხოვრებაში ერეოდეს

ისწავლე, იშრომე, პატიოსნად იცხოვრე... გასაგებია ეს ყველაფერი, მაგრამ, რომ მოიხედავ და უნამუსო, უსწავლელი და დამპალი ტიპი რო შენზე კარგად ცხოვრობს ყოვლად დაუმსახურებლად ყველა სიკეთე ეძლევა, ეგ როგორ გავიგოთ ამიხმას ვინმემ, რა?? ოღონდ არ დაიწყოთ ახლა შეიძლება მისმა წინაპრებმა დაისახურესო და მსგავსი სისულელეები. პატიოსანი და კეთილი კაცი კარგად ცხოვრობდეს მე არ მინახავს. კაი ცხოვრებისთვის ზუსტად ის თვისებებია საჭირო, რაც თურმე დასაგმობია: ფარისევლობა, მლიქვნელობა, ღორობა, დაუნდობლობა, რავიცი იმდენია, რა ჩამოთვლის. ხოდა, ბოროტი რომ კეთილს ჯობნის ეს არის აპრიორი და აღარ უნდა ამას ბევრი ფილოსოფია. სიკვდილით კი, ყველა კვდება ბოროტიც და კეთილიც.