anthroკარგი რა
მარგალიტებს თესავდა ვაჟა.
მაგრამ ვიც იქ არ აგროვებს, სადაც ჯერ არს, დაკარგავს ყველაფერს.
დაუსრულებლად შეიძლება ამ ნახატის ხილვა და გან-ხილვა. მხოლოდ ძირითადზე შეგიძლია კაცს თქვა..გარემოებისდა შესაბამისად.
შროშანა თხრილის გადაღმაა. თან ის- წყალშია. ნუ ახლა აქ მეზედმეტება "შროშანი" როგორ იქცა კალის ატრიბუტად. გავიხსენოთ შროშანათი რომ დაღავდნენ "უწმინდურ" ქალებს, დამნაშავეებს, ძებნაში მყოფებს.
ამ უბედურს კი (გული რომ გაუსკდა) რა ამოჩრია ლაჯებში?
:დ +მუზიკანტიც იყო საცოდავი
იმედი შეიძლება ჰქონდეს იმას ვინც თესავს. თესავს ყოფიერებაში- ყოფიერებისთვის.
ვინც ყოფიერებისთვის არ თესავს მას რა იმედი უნდა ჰქონდეს? მას აქვს მხოლოდ შიში. შიში ოხერია. გადარჩენის მიზნით თავს აფარებს ათასნაირ ნიღაბს. ამაოდ. ვის "ყანაშიც " ძოვდა (და არა თესდა), მისი ცელით მოიცელება. იმიტომ რომ თავადაა იმის საკვები, ვის მიწაზეც ძოვდა.
..................
ავტორს სურვილი ჰქონდა სახარებიდან სიბრმავეზე კიდევ მოეყვანათ მაგალითი.
ბატონმა დათიკომ სწორად შენიშნა. ოღონდ, ბრმადშობილის ამბავი სხვა კონტექსტია.
ამ კონტექსტში, განხილვის ამ ჭრილში ალბათ უფრო შესაფერისია სახარებიდან ორი ბრმა, ერთდროს კაცის მხედველნი( ძე კაცის), რომლებიც შესძახებენ იესოს (და არა ქრისტეს)- "დავითის ძეო"!!
This post has been edited by annavita on 20 Jan 2019, 14:50 თქვენ ვერ ატევთ აღდგომის მისტიურ ფენომენს სწორ გრამატიკულ ფორმაში.
(c) დათიკო
ბრეიგელის ბრმებები მიყვებიან ბრმებს
