თეთრი გიორგი წარმართული საქართველოს გადმონაშთია
https://youtu.be/mdDBnVph2Mw * * *
Bიზანტიის გავლენის გამო ქართული ჟამთააღრიცხვაც შეიცვალა.
* * *
კიდევ ერთხელ დავდებ ალეკო ცინცაძის უნიკალურ მიგნებას რომელიც იოანეს გზავნილს უკავშირდება ლას ვცნოთ ყართან 46751 დღე 128 წლიან ციკლში წამის სიზუსტით დღეღამის ხანგრძლივობა ქართულ ანბანში ეს უბრალო დამთხვევა არ არის.
,,ლეონტი მროველის ერთ-ერთ ხელნაწერზე ასეთი მინაწერი იკითხება:,,აქა მწიგნობრობა დაიწყეს ქართული ადამს აქეთ ,,ძღიბ "წელსა"
,,ძ"-3000+,,ღ"-700+,,ი"-10+,,ბ"-2=3712 წელს.
გავყვეთ ამ კვალს.როცა ითქმის:,,ადამს აქეთ",იგულისხმება ქართული დასაბამითგანი;ქვეყნის გაჩენიდან ,ადამიდან,ანუ დასაბამითგან.ათვლის სათაედ თუკი ქრისტეშობას ავიღებთ,მივიღებთ-
5604-3712=1892 წელს ,ძველი წელთა აღრიცხვით."
,,როგორც ვხედავთ,დასაბამითგანის დადგენის მექანიზმი მარტივია.იგი ეყრდნობა ე.წ.მიბმის,ანუ სახელმწიფოსთვის უმნიშვნელოვანეს რომელიმე თარიღს და მოქცევებს,წელთააღრიცხვის მსხვილ ერთეულებს,ციკლებს.მისი დადგენის საწყისი თარიღი ისე აირჩევა,რომ ციკლის ერთ-ერთი ბიჯი ზუსტად დაემთხვეს მიბმის თარიღს,ხოლო შემდეგ უკვე წინასწარ არჩეული რაოდენობით გადაითვლება ციკლები უკუმიმართულებით,დასაბამითგანისაკენ და მისი ბოლო ბიჯის თარიღით განისაზღვრება იგი.კვლევისას მამტკიცებელი არგუმენტი სწორედ მიბმის
თარიღისა და დასაბამითგანზე ციკლის ბიჯის დამთხვევაა.აქედან დასკვნა,ქართული დასაბამითგანის შემოღების თარიღის დასადგენად,არა მხოლოდ მისი ათვლის საწყისი თარიღი უნდა ვიცოდეთ ,არამედ მოქცევაში წელთა რაოდენობა და მიბმის თარიღი.როგორც ზემოთ ავღნიშნეთ,სავარაუდოდ,780 წელს განისაზღვრა დასაბამითგანი,ანუ ათვლის საწყისი - 780 წელია.როგორც ჩანს, იოანე -ზოსიმე თვლიდა,რომ ხალხს,რომელსაც გააჩდა 128 წლიანი ციკლის მქონე ქართული კალენდარული სისტემა, ,,ვისისაგანმე"532 წლიანი ციკლი არც სჭირდებოდა.თუ ბერძნულ ,,ალფა"-ში 532 ჩანს,,,მოქცევა"-ში იგი არაა;532არაა128-ის ჯერადი და ერთიანობა არ ხერხდება.უფრო მეტიც, ,მოქცევა"ში არქაული დროის 999-მზე ღმერთის რიცხვია.
Lეონტი მროველის ხელნაწერზე გაკეთებულ ზემოხსენებულ მინაწერს აქამდე ჯეროვანი ყურადღება არექცეოდა,რადგან ვერც 780 წლიანი საწყისითა და ვერც 284წლიანით ,532წლიანი ციკლების პირობებში მისი ახსნა ვერადავერ ხერხდებოდა, ანუ იგი არც ერთში არ ჯდებოდა და სრულიად გაუგებარი იყო,თუ საიდან მოიტანა ესთარიღი მისმა ავტორმა.ამდროს 128 წლიანი ციკლით იგი იხსნება და საგულისხმო ინფორმაციის მომტანიხდება.მთავარი ისაა რომ მინაწერითარიღი 3712ქართული კალენდრისვ128წლიანი ციკლების ჯერადია.
Iმის თაობაზე, თუ როგორ იანგარიშა მინაწერის ავტორმა ანბანისშექმნის თარიღი,ისევ ვარაუდებით მოგვიწევს საუბარი.როგორცჩანს ,ამ მინაწერისავტორი ანბანს ქართველი ხალხის ბედისწერის წიგნად თვლიდა.ამიტომაც მისი შექმნა დაძინების,ანბანური,,ძილი"-სდადგომამდე ივარაუდა.ლოგიკა აქ არის,მაგალითად თუ ლაზარეს ეპიზოდი ანბანის ერთი ღერძთაგანია , იგი მისი შექმნისას უნდა ჩადებულიყო შიგ.ამიტომაც დაძინებამდე,დასაბამითგან (5604-დან),,ძილ"-მდე მისვლისთვის ,ე,ი,ანბანის 30-ე ასო ნიშნამდე მისვლისთვის 29სათვალავი ანუ 29 ასოს სათვალავი,მოქცევა იანგარიშა და როგორ გგონიათ რამდენწლიანი?128 წლიანი!),ანუ გამოიყვანა სწორედ ქართული კალენდარი და მისი 128 წლიანი მოქცევა 128X29 =3712(ძღიბ)ასე მიიღო,,ძღიბ'ანუ ძვ.წ.აღ1892წელი ეს მიიჩნია ანბანის შექმნის თარიღადაც,რადგან ამ დროს ქართველთა ბ ედისწერა დაწერილი და ანბანში ,,ძილ'30-ედ იდო.
* * *
სწორედ,5604-დან ოცდამეათე 128 -წლიანი მოქცევითიწყება1892 წელი და ანბანურ ,,ძილ''. ე.ი.მინაწერის ავტორი ე.წ.დამატებითი მოწმე,წარმატებით იყენებდა128 წლიან მოქცევებს და ანბანში ქართველი ერის ბედისწერის ამოკითხვას ცდილობდა.ასეც უნდა მომხდარიყო,თუ ანბანი ჩვენი შორეული წინაპრების მიერ ცაზე ამოკითხულის ასახვაა,იგი პირველ რიგში ამ ინფორმაციას უნდა შეიცავდეს.მხოლოდ ამ ვარიანტში ხდება ანბანიცა და იოანე-ზოსიმეს წერილიც ,განსაკუთრებულად საკრალური.
ძველბაბილონური ასტრონომია არ ინტერესდებოდა ,ან უკიდურეს შემთხვევაში არ იყენებდა წინა პლანზე პიროვნების ბედს.მისი მთავარი ინტერესი სამეფოს კეთილდღეობა იყო ,იგივე ჩანს ქართული ანბანის ბედისწერის წიგნში.
* * *
აქ აუცილებლად ჩდება კითხვა იმ ,,კასტის''-ის თაობაზე ,ვინც ასეთი უმნიშვნელოვანესი სახელმწიფოებრივი და სარწმუნოებრივი საკითხი მათთვის უფრო ხელსაყრელ თარიღს კი არ მიაბა,არამედ გამიზნულად დაუკავშირა კალენდარულ მოვლენას,ვინ იყვნენ ისინი და რა ცოდნას ფლობდნენ?
დასკვნა:
128 წლიანი მოქცევა და სიტყვაც ,,მოქცევა''ისევე როგორც ქართული(უზუსტესი )კალენდარი სახელწოდებით ,,წელიწადი''ხმარებაში ერთდროულად შემოდის;ე.ი.არსებობდა ქართული წელთაღრიცხვა
-ქართულ კალენდარს ქართველი სწავლულები და ბერები წარმატებით იყენებდნენ.
და უმთავრესი:
ქართველი ერის მომავლის განჭვრეტისთვის იოანე-ზოსიმეს მიერ სახარების დონეზე ანბანის განხილვა,უცნობი ავტორის მიერ მროველის ტექსტზე ანბანის (ძღიბ)წლის ანბანურ ,,ძილ''-თან მიმართებაში გადაანგარიშება0,ისევ ერის ბედთან დაკავშირება,აჩენს ვარაუდს,რომ ქართული ანბანი ქართველთათვის მხოლოდ ალფავიტი არაა,არც კალენდარი და ამით ღმერთების მოსვლა მომსახურების განრიგი.იგი წინაპართაგან ნათელხილული,განჭვრეტილი ქართველი ერის ბედისწერაა,მისი ბედის წიგნია.ასე აღიქვამდნენ მას იოანე-ზოსიმე და მისი თანამედროვენი.მასზე ქართველთა მერმისის ამოკითხვა ხდებოდა.
ბაგრატ V, გიორგი VII და თემურ-ლენგი, საბედისწერო ეპოქა
