წინა პოსტები არ წამიკითხავს, მაგრამ ერთს ვიტყვი.
სომხეთის აგრესია საქართველოს მიმართ ძალიან გამძაფრდა როდესაც მოხდა ორივე ქვეყნის ოკუპირება რუსეთის მიერ და ორივე ქვეყანა მეტ-ნაკლებად თანაბარ მდგომარეობაში მოექცა. მანამდე ვერ ბედავდნენ რადგან საქართველო მათი ერთადერთი მფარველი იყო ( "მფარველი" არაფერია ამაში გადაჭარბებული ).
ოკუპაციის შემდეგ რუსეთმა ("მეგობარმა და მოკეთემ") ჩამოგვისახლა ჯავახეთში ათობით ათასი სომხური ოჯახი.
ამის შემდეგ დაიწყო სომხების მუდმივი მოთხოვნა "ისტორიული" მიწების დაბრუნების შესახებ.
ივანე ჯავახიშვილს მაგრა უწერია ამაზე.
გასაზიზღრებული ყავს სომეხი "ისტორიკოსები".
რაც შეეხება ლორისთვის ბრძოლას ეს იყო ძალისმიერი მცდელობა დაებრუნებინათ ის "ისტორიული" მიწები რომლებიც რუსეთის მოსყიდვით ვერ გააკეთეს.
იმ ომის დროს გენერალმა მაზნიაშვილმა (თუ არ ვცდები) მართლა კუდით ქვა ასროლინა და რომ არა დიდი ბრიტანეთის მაშინდელი ზეწოლა ერევანში ქართული დროშა იფრიალებდა (ყოვლეშემთხვევაში იმ პერიოდში მაინც ).
ის რომ ბრიტანეთი იმ დროს სომხეთის მხარეს დადგა იყო ჩვენი მაშინდელი მთავრობის უნიათობის და უჭკუობის ბრალი. რა უნდოდათ გერმანიასთან რომ ეფიცებოდნენ ერთგულებას. როგორ შეიძლება ომის დროს დადგე იმ მხარეს რომელიც განწირულია წაგებისათვის. ზოგიერთი ისტორიკოსის აზრით მაშინდელი საქართველო იყო აგრესორი და გერმანიასთან ერთად იბრძოდა
საქართველო - სომხეთი (ზოგადი საკითხები), თურმე 1918 წელს ომი მოუგიათ
