ბუთკუჯ, ისევ ტყუილებს წერ.
ჯერ ამ ლინკის (სოჭზეა)
http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%93%D0%B5%....80.D0.B8.D1.8Fეს ექსცერპტი ვნახოთ :
На территории Геленджика имеются следы поселений каменного века. Около 3 тыс. до н. э. в этом районе древними племенами воздвигались мегалитические сооружения — дольмены.
C IV в. до н. э. на побережье Геленджикской бухты существовал греческий торговый порт Торик (греч. Τορικος), затем византийские города Пагры, Ептала[источник не указан 56 дней].
Поселение адыгов (шапсугов и натухайцев). Современное название города происходит от адыгейского «хылъэжъый» — «маленькая бухта» [2]. Также существуют версии от арабского «хеленж» — тополь, или тюркского «геленд-жик» — «белая невеста», но они менее обоснованы.С XV века поселение в составе Османской империи.
1829 — побережье отходит к России по Адрианопольскому мирному договору.
1831[3] — генералом Е. А. Берхманом было основано Геленджикское укрепление в составе Черноморской укреплённой береговой линии.
1837 (22-23 сентября) — в Геленджике побывал император Николай I с наследником цесаревичем и свитой. Смотр во́йска. В том же месяце в город прибывает Лермонтов, переведённый в действующую армию (см. ниже).
1854[3] — во время Крымской войны русские вынуждены взорвать и покинуть укрепление.
1857 — в разрушенную крепость вновь вступили русские войска.
1864[3] — основана станица Геленджикская в составе Шапсугского берегового батальона (полка).
1870[3] — после ликвидации Шапсугского батальона станица преобразована в селение Геленджикское в составе Новороссийского отдела Черноморского округа.
Памятный знак на месте погрузки войск для высадки десанта на Малую землю1896 — село Геленджик. Население — русские, армяне, украинцы, греки.
1900 — открывается первый частный санаторий.
1907 — побережье Геленджикской бухты официально стало курортным.
1913 — открыт санаторий для детей, больных костным туберкулёзом. В настоящее время он называется ГБУЗ "детский санаторий им. О.революции для детей с болезнью опорно двигательного аппарата".Старое название ДКТС(детский косно-туберкулезный санаторий).
1915[3] — Геленджик получил статус города.
В 1923-1963 годах Геленджик был центром Геленджикского района.
Во время Великой Отечественной войны Геленджик служил тыловым госпитальным центром. Отсюда же отряд Куникова отправился на Малую землю. Город сильно пострадал от налётов вражеской авиации.
После войны город был восстановлен. Постоянно развивается курортная база
თავად რუსებს არ სჯერათ არაბული და თურქული ახსნების.
ადიღური კი ისედაც სისულელეა.
დარჩა ერთადერთი : ზანური ახსნა.
შენ რომ ზანოფილად თვლი თავს, შენი ნაწერიდან ჩანს, რომ არანაირი ზანოფილი ხარ.
შენ ხარ ქართველოფობიც და ზედ დამატებული ზანოფობიც.
შენ გძულს ყველაფერი ქართველური, თორემ გელენჯიკს, რომელსაც მთელს შავზღვისპირეთში ულამაზესი და უგრძესი სანაპირო გააჩნია, არაზანურად არ ჩათვლიდი ცნობილი პროქართული ფაქტების ფონზე.
შენ წინ გიდევს სსრკ ადმინისტრაციული რუკა და იმის მიხედვით "ხსნი" ტოპონიმებს.
საქართველოსთან მიმართებაში კი პუტინისეული საქართველოს რუკა გიდევს და ისე ხსნი.
დემოკრატია დემოკრატიაა, მაგრამ შენ, პროვოკატორი, აქ არ უნდა ჭაჭანებდე.
რადგან შენთან კამათი არ იწვევს ჭეშმარიტების დადგენას, შენ პროვოკატორი და შემოგზავნილი ხარ, ნერვების მომშლელი.
იმიტომაა, რომ იმალები შენი ნიკის უკან.
ანონიმური ნიკის მქონე სიმართლის მთქმელს არც კი უნდა ჰკითხო, ვინ არის.
აი, ანონიმური ნიკის პროვოკატორებს კი საერთოდ არ უნდა ესაუბრო.
მოდერატორებს ვთხოვ, რომ თუ კვლავ პერიოდულად გამოგვიძვრებიან არგუმენტების უ ქ ო ნ ე ლ ი ქართველოფობი ანონიმები, მაშინ მოგვაშორონ ესენი.
ჩვენ უკვე დავამტკიცეთ, რომ გელენჯიკი (გალენ-ჯიხა) იმ ტიპის ზანური ტოპონიმია, რაც წალენ-ჯიხა, ჯიხა-შ-კარი, დიდი ჯიხა-იში და მისთ.
თუკი გ-ს ღ-დ მოვიაზრებთ, მაინც ზანური გამოდის. (შდრ. ღალი, ღელე // გალი).
რა შუაშია აქ თურქული "თეთრი პატარძალი" ?
სად გაგონილა, რომ ადგილს თეთრი პატარძალი დაარქვეს, თანაც მუსლიმებმა ?
ასეთ სისულელეებს წერ და გიხარია.
ან რა შუაშია საერთოდ არაბული ახსნა ?
იქნებ აქედან წაიღეს არაბებმა წიწვოვანი ხეები (შდრ. ოჩემჩირი > თურქ. შიმშირ "ბზა") ?
აი, მე კი ვამბობ, რომ სწორედ იქაა აღმართული საქართველოს სარდლების - დადიანების ქართულ-მეგრული დროშა, რომლის ქვეშაა წარწერა : Mengrelia.
სწორედ აქ იყო საზღვარი და, როგორც ტოპონიმი გვიხსნის, სწორედ აქ მდებარეობდა გარეთა საზღვრის ციხე-კოშკი : გალენ ("გარეთა", მეგრულად) და ჯიხა ("ციხე-კოშკი", მეგრულად).
ქართველი, რომელიც ამდენ ფაქტს ყურადღებას არ მიაქცევს და ტურქულ "თეთრ პატარძალს" გამოეკიდება, არის მანქურთი და სამუდამო ბანის ღირსი !
აქ რამდენჯერაც შემოხვალ ახალ-ახალი ნიკებით, იმდენჯერ უნდა გაგაგდონ აქედან.
რადგან კიდევ იგივეს მიაწვები აქ, ჩვენი ნერვების მოსაშლელად.
რაც შეეხება ტუაპსეს,
http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%A2%D1%83%....80.D0.B8.D1.8FСледы первых поселений человека на территории города имеют возраст около 300 тыс. лет. Около 3 тыс. лет до н. э. в районе обитали племена, строившие дольмены.
Самое раннее упоминание адыгейского слова Туапсе (от «туапсэ» — «двуречье», «местность, лежащая ниже слияния двух рек» — река Туапсе, образована слиянием двух горных рек — Чилипси (Чылэпсы) и Пшенахо (Псынэф)) встречается в VI—II веках до н. э. (в греческой транскрипции — Топсида) . Уже тогда в этом месте существовало поселение шапсугов (один из адыгских субэтносов), которое было крупным центром работорговли.ე. ი. 2600 წლის წინ აქ შაპსუგები ცხოვრობდნენო.
რის საფუძველზე ამბობენ ამას, არ ვიცით.
ეს ფშა რომ ზანურია, არ იციან ან არ უნდათ, რომ იცოდნენ.
ფაემეტი ზანური ფორმა ფშუმა = სმა.
რასაც დალევ, იმას შარდის სახით გამოყოფს ორგანიზმი და ამიტომ სმა უკავშირდება მოშარდვას.
მეგრულში გვაქვს :
[ფ]შუმა (სმა) და ფსუმა (ფსმა)
ქართულში გვაქვს :
(ფ]სმა და ფსმა.
ამიტომ, ცხადია, რომ ზანურისაგან განსხვავებით, ქართულმა უკუაგდო ფანი სმასთან და მივიღეთ სმა :
ფსმა > სმა.
ფშა-ტალა, ზემოხსენებული საბა, რომელსაც ბუთკუჯი გვიპირისპირებს ვითომ სომხური სოჭის გამო, ფშა-ტალას ქართული სიტყვად მიიჩნევს და არა ჩერქეზულად.
ეხლა ბუტკუჯი გვეტყვის, რომ საბამ ჩერქეზული არ იცოდაო !
სომხური ხომ "იცოდა" ზედმიწევნით ?
აკად. აჭარიანი კი სომხური ლექსიკის 70 %-ს ნასესხობად მიიჩნევს. მსესხებელი ენა კი პირველ რიგში ზანურია, მერე კი სპარსული და სხვ.
მერე კიდევ ტუაფსეს ადგილზე იყო თუ არა ეს ტოპსიდა, კაცმა არ იცის.
და ეს ტოპსიდა "ტო" საშ. პოეტური არტიკლიანი კომპოზიტია : ტო + ოპსის+და ("გამოვლენა, ჩვენება").
ტუაპსე იგივე ტყუპია, ჩერქეზირებული :
ტყუბი > *ტყუაპსე > ტუაპსე (რაც, სხვათაშორის, არ აღნიშნავს "ორმდინარეთს" ჩერქეზულად.
მაშინ, ტუაპსე უფრო ახლოა მეგრულ დოფშა-სთან ("სავსე") და მართლაც, ტუაპსეს ნალისებური (ქართული ი-ს ფორმის) სანაპირო, მთელს შავიზღვისპირეთში უდიდესი, ზუსტად შეესაბამება მეგრულ ახსნას და არა ჩერქეზულს.
ვხედავთ, რომ ჩერქეზი რუსები ყველა ღონეს ხმარობენ ტუაპსეს "ორმდინარეთით" ასახსნელად, წერენ, რომ მდ. ტუაპსე შექმნილია ორი მდინარის შეერთებითო.
მაშინ გაუგებარია, რატომ დაარქვეს "ორმდინარეთი" ზღვისპირს და არა იმ ადგილს მთებში, სადაც ეს ორი მდინარეა.
სოჭი ქართული სიტყვაა და აქედან შევიდა სომხურში.
გეტყობა, რომ სოხუმელ სომხებთან "პინგვინზე" თუ ბრეხალოვკაზე სხედხართ და ტოპონიმიკაზე ბჭობთ.
დავუშვათ და თუკი თუკი სოჭი მართლა სომხურიდან შემოვიდა ქართულში XV საუკუნეში, მაშინ ქ. სოჭს ეწოდებოდა ზანა (Sana, Sanna). ხოლო ფორმა შოჭს (საჩა) პირველად მოიხსენიებს ევლია ჩელები XVII ს-ში.
ან როგორ უნდა დაერქმიათ XVI ს-დან სომხებს სოჭი ?
და ეს სოჭი (დავუშვათ, რომ სომხური სიტყვაა) ყოველ შემთხვევაში ქართულიდან შევიდოდა ჯიქეთში, რაც ქართული მხარეა ძველი წყაროებით !
და თუ ადიღურია, მაშინ, თუ კაი ბიჭი ხარ, ახსენი !
ოღონდ შაშა და სისულელეები არ გამაგონო !
ვერ ხსნი !
სოჭის არქეტიპი მე დაგიწერე წეღან :
სარჭობი (წიწვოვანი ხე) > სორჭი > სოჭი და აქედანაა სომხურშიც.
სოჭი მეგრული არაა, მაგრამ გითხარი, რომ შუასაუკუნეებში ქალაქს ერქვა ზანა !
ხომ დაგიწერე, რომ ეს ინფორმაცია ჩაიბეჭდე-მეთქი თავში ?
მაინც არ შედის, რადგან ხარ დაპროგრამებული.
ხოლო მოგვიანებით კი, როცა აფხაზეთის სამეფოში სახელმწიფო ენა გახდა ქართული, ზანას დაარქვეს სოჭი. რაა აქ გაუგებარი ? აფსუა ენამ ბევრი ქართული სიტყვაც შეითვისა ! და ჩერქეზულმაც !
სოჭი აბხაზურ-ადიღური კაცის სახელი შაშა-დან მოდისო, - გვმოძღვრავენ ადიღეველი წარმოშობის რუსები და თავად რუსები. ქართული წარმოშობა კი საერთოდ არაა მოხსენიებული.
დანარჩენ მსოფლიოში რუსების ტყუილი ვრცელდება და აქ, ქართულ ფორუმზეც მათი დამქაშის ბოდვებს უნდა ვუსმინოთ.
http://ru.wikipedia.org/wiki/Sochi#.D0.9F.....87.D0.B8.C2.BBНазвание «Сочи» — реки и селения (см.: рус. Сочи ранее также Соча, адыг. Шъачэ, абх. Шәача, убых. Шьача) — по одной из версий является адаптированной русским языком тюркоязычная форма местного абхазо-адыгского (убыхского) топонима «Шаша» или «Саша», происходящего от старинного кавказского мужского имени. Имя Шаша упоминается в адыгском предании как о родоначальнике кабардинских князей Инале. В одном из текстов предания говорится, что его мать была из приморского абазинского рода Аше, а жена — абазинской княжной из рода Шаше. У современных адыгов встречается фамилия Шашевы (Шаше)[8]. Первое письменное упоминание слова «Сочи» относится к 1641 г. и принадлежит турецкому военачальнику и путешественнику Эвлии Челеби, назвавшему «Сочи» племя, живущее в горах выше Адлера (Артлара в тексте). К северу от Адлера (Артлар — по Челеби «пристань племени Арт»), среди гор находится Садша (Садча, Сача, Сочи — тут в разных источниках есть несколько вариантов из-за проблемы многократных переводов на турецкий, немецкий, русский язык первоначального убыхского слова), страна, принадлежащая Сиди-Ахмет-паше; жители числом 7000 храбрых мужей хорошо говорят как абхазским, так и черкесским языком.
This post has been edited by badriko on 8 Feb 2012, 20:58 
· 
საქართველოს ისტორიული ტოპონიმიკა
