ნიკოლო მაკიაველი

"ადამიანი თვალს უდრო უჯერებს,ვინემ ყურს.ხილულს ყველა ხედავს,რეალობის დანახვა კი ყველას როდის შეუძლია"(მემგონი სწორად მახსოვს)მაკიაველი.

მაქვს ნასწავლი/ ვეთანხმები...

ვეთანხმები იმაში, რომ პოლიტიკოსს არ "მოეთხოვება" იყოს ჰუმანური, "ჯიგარი"... არაფერი აკავშირებს მორალთან.

"მიზანი ამართლებს საშუალებას" - მხოლოდ და მხოლოდ ეროვნული ინტერესებიდან გამოდინარე.

მინდა რომ ასეთი პრეზიდენტი მყავდეს....

ეს ძალიან სახიფათო მეთოდია. რა იყო კარგი ერისთვის, ეს როგორც წესი, მხოლოდ მრავალი ათეული წლების შემდეგ ჩანს, ისტორიული გადასახედიდან. თავის დროზე ბევრი ისტორიული გადაწყვეტილება ეროვნული ინტერესებიდან გამომდინარე გვეგონა, მაგრამ...

[quote]მაიკლ დოილის წიგნით გავიარე რეალიზმის ძირითადი მიმდინარეობები და ლიბერალიზმი
და ცნება "პოლიტიკური რეალიზმი" არსად შემხვედრია ...

მაკიველი ფუნდამენტური რეალიზმის წარმომადგენელია. საერთოდ ფუნდამეტნალისტების აზრით საერთაშორისო პოლიტიკაში მუდმივი ომის მიზეზი ადამიანური ბუნებისგან (ბიო-ფსიქიკური ფაქტორები) გამომდინარეობს.
მაკიველის prince-ის ძირითადი არსი ის არის რომ სახელმწიფო ლიდერი (ანუ prince) ომში ებმება საკუთარი virtu-ს და სახელმწიფო უსაფრთხოებისათვის.
თვითონ virtu-ს ცნება საკმაოდ საინტერესოა - ეს არის ყველა ის თვისება (ნიჭი, ნებისყოფა, განათლება, ძლიერება, რაციონალიზმი და ა.შ.) რომელიც რიგით ადამიანებს არ აქვთ. virtu მხოლოდ იმ prince-ებშია რომლებიც თავიანთი მმართველობის ჟამს წარმატებას აღწევენ. მარტივია - ის prince ვინც მარცხდება, არ არის virtu-თი დაჯილდოვებული
აქვე გამოყოფს ორ ბაზისურ ასპექტს რომელთა არსებობის გარეშე prince ვერ იქნება წარმატებული მმართველი
ეს არის თავად virtu და იღბალი - თუ რომელიმე მათგანი prince-ს არ აქვს, მისი წარმატების ხარისხი დაბალია
შედეგად, მოყვანილი აქვს სხვადასხვა ისტორიული prince-ების მაგალითი - ლუი XII (ან XIV ან XVII ), რომელმაც იტალია დაკარგა თავისი სუსტი პოლიტიკით (ანუ virtu-ს არქონის გამო); ჩეზარე ბორგია რომელმაც რამდენიმე პროვინცია შემოიერთა მაგრამ ბედის ირონიით რომის პაპის გული ვერ მოიგო (ეგონა რომ მალე მოკვდებოდა) და ამ მცდარმა გათვლამ წარმატებული ვერ გახადა; და ბოლოს ფერდინანდ არაგონელი, რომელმაც კასტილიისა (დედოფალ იზაბელას შერთვით ) და არაგონის გაერთიანება მოახერხა და ორივე თვისების წყალობით ბრწყინვალე შედეგებსაც მიაღწია თავისი ქვეყნისთვის. მაგრამ მისი შეცდომა ის იყო რომ virtu-ს დემონსტრირებამ მცირედ დაჩრდილა სახელმწიფო უსაფრთხოებისათვის ზრუნვა

მოკლედ, მათი თვისებების შეჯერებით მაკიაველი მიდის დასკვნამდე რომ prince-მა უნდა გააკეთოს ყველფერი - მოკლას, მოპიაროს, იქურდოს - თუ ეს სახლემწიფო ინტერესს ესმახურება. [აქ საკამათო ისაა სად გადის სახელმწიფო ინტერესისა და პირადი ინტერესის ზღვარი ]
და უკვე ბოლოს აყალიბებს საკმაოდ პროგრესულ იდეას რესპუბლიკური მმართველობის უპირატესობის შესახებ [რომელიც სხვათა შორის კანტმა, 18 საუკენის პრუსიაში უფრო დახვეწილად წარმოადგინა]. განსაზღვარვს რესპუბლიკის სტრუქტურას (consul, senate, assembly) და აყალიბებს იმ კონცეფციებს რომელიც წარმატებული prince-ის სახელის მოსაპოვებლადაა საჭირო:
1. ექსპანსიისა და იზოლაციის ბალანსი
2. პოზიტიური დაბალანსება - ანუ როდესაც ორ მოსაზღვრე სახელმწიფოს შორის ადგილი აქვს კონფლიქტს, prince-მა სუსტის მხარე უნდა დაიჭიროს და მასთან მოკლევადიანი კოალიციით ძლიერი სახელმწიფო დაასუსტოს
3. სახელმწიფოს პოლიტიკა უნდა წარიმართებოდეს პროგნოზით (ანუ სწორი გათვლებით) და არა მკითხაობით


,,მიზანი ამართლლებს საშუალებას,, ... ამას გულისხმობთ ალბათ მართალია, ამ ფრაზას ზოგიერთი მკვლევარი ტომას ჰობსს მიაწერს, თუმცა, მე პირადად, დარწმუნებული ვარ, რომ ეს მაკიაველია.
,, ომს შეუძლებელია გაექცე... ის შეიძლება მხოლოდ გადაავადო თქვენი მოწინააღმდეგის სასარგებლოდ... უნდა ისარგებლო შენი მოწინააღმდეგის წუთიერი სისუსტით. წინააღმდეგ შემთხვევაში ის ისარგებლებს შენი სისუსტის ყოველი წამით.,, ვერ შეეეკემათები

მაკიაველთან ერთად კარდინალ რიშელიეზეც მსმენია რაღაც-რაღაცეები...და მის დოქტრინაზეც "უზენაესი ეროვნული ინტერესების" შესახებ.

კათოლიკე კარდინალმა რიშელიემ 30 წლიან ომში პროტესტანტი გერმანელი თავადების მხარე დაიჭირა, მხოლოდ და მხოლოდ საფრანგეთის ინტერესებიდან გამომდინარე და ებრძოდა კათოლიკე ესპანეთსა და ავსტრიას.

რაღაც პარალელების გავლება შეიძლება ჩვენს დღევანდელ სიტუაციასა და რიშელიეს დროინდელ საფრანგეთს შორის.
არ იქნება ცუდი პოლიტიკაში , განსაკუთრებით საგარეო პოლიტიკაში ცხელი გული და მენტალიტეტი გვერდზე გადავდოთ და ცივი გონებით მივიღოთ გადაწყვეტილებები.
მაგრამ რათ გინდა, ჩვენთან "უზენაესი პიროვნული ინტერესები" უფროა 'მისაღები'....

ჩვენს პოლიტიკოსებს ხანდახან (საჭირო) წიგნებიც რომ წაეკითხათ და მათზე გაცილებით ჭკვიანი და გამოცდილი ადამიანების აზრი გაეთვალისწინებინათ ძალიან კარგი იქნებოდა , ჩემი აზრით...


Крупнейшему из дипломатов и политиков XVII века, кардиналу Ришелье, который правил Францией с 1624 по 1642 г., принципы Макиавелли не кажутся циничными. В глазах Ришелье они не лишены подлинного величия. «Государственный интерес» (raison d’etat) господствует у Ришелье в его взглядах и в его практике. «Государство» превыше всего. «Государство» есть ценность, во имя которой все средства хороши, — таков смысл рассуждений Ришелье в его замечательном «политическом завещании». «Быть суровым, — советует он королю, — по отношению к людям, которые хвалятся тем, что они пренебрегают законами и распоряжениями государства, это значит действовать во имя «общего блага». Христиане должны забывать об оскорблениях, наносимых им лично, но правители должны помнить проступки, которые наносят ущерб общему интересу. В самом деле, оставлять их безнаказанными значит совершать их дважды... Бич, который является символом правосудия, никогда не должен оставаться без применения».

Если «общее благо» и «государственный интерес» играют такую роль во внутренней политике, то еще большее значение имеют они для политики внешней. Ришелье это доказывал на каждом шагу. Будучи католиком и кардиналом римской церкви, он действовал против католической Испании и Австрии в союзе с протестантскими князьями Германии; являясь убежденным сторонником и красноречивым защитником абсолютизма, он в интересах Франции поддерживал мятежных немецких князей против их императора. Все это оправдывалось для него «общим благом» и «государственным интересом».

http://www.diphis.ru/content/view/77/#2

«Моей первой целью было величие короля, моей второй целью было могущество государства».

მაკიაველის "მთავარი" და "მმართველი" ერთიდაიგივეა ხო?

ელ-ვერსია ხო არავის მოგეპოვებათ?

ასასინი იყო მაგი

ჩეზარეს გაგორებაში დამეხმარა და ბოლოს მითხრა შენზე წიგნს დავწერო როდესმეო

Shine On
ნახე ჩემი წერილი. იქ არის მითითებული რუსულად

სადმე სრული ტექსტი დევს ქართულად უფასოდ?? დამლინკეთ რა

არადა ერთი დაგუგვლა სჭირდება ხოლმე და ყველას ასე ძალიან რატომ ეზარება


http://allshares.ge/download.php?id=23A30B7473

Silent Night

სამაგიეროდ რუსეთის ისტორია ამას სრულიად უარყოფს

zindiosama
პეტრე პირველამდელი რუსეთი თუ გაგვახსენდება, სულაც არა