ქართველთა ეთნოგენეზი, ეთნოგენეზი

ბარი ორ ცავატანემ .
ისე ძალიან მაგრები არიან სომეხი მეცნიერები. მართლა საღოლ. აი 1 % ალბათობაც რო იყოს რამის 99% დამტკიცებას დადებენ თავისი ინტერესებიდან გამომდინარე.
მართლა მაგრები არიან. ეხლა ვნახე ოსროენის (ედესის) სამეფო მეფე აბგარის თამადობით ისე გაასომხეს თვალიც კი არ დაუხამხამებიათ. მასე იქნებოდა ეჭიც კი არ მაქვს. აქ მროველი აფერისტი არისო, სამაგიეროდ აგერ ახალგაზრდა სომეხ ისტორიკოს ვუსმენდი სომხების წარმოშვებაზე საუბრობდა და როგორც "ქართული ისტორიაგრაფიის მამა" წყაროდ მოიყვანა, ისე ძალიან კარგი გადმოცემის უნარი ქონდა, რაც მეტად მნიშნელოვანია. საინტერესოდ ყვებოდა. აქ ერთი გუბაზა ყვება საკაიფოდ მარა ჯერ საქართველომდე ვერ მოვაღწიეთ , საბერძნეთში ვართ. ასე რომ როგორც იტყვიან მოიო უვაჟენიე სომეხ მეცნიერებს. . გულრწფელად ვამბობ არანაირი სარკაზმით.
ახლოსაც ვერ მივლენ ქართველი ისტორიკოსები თავის კოლეგებთან, 40 ათასი ყივჩაღი ოჯახის მადლი ფარავდეთ ჩვენ სახელოვან მეცნიერებს , დღემდე ყივჩაღების კვალს და დასახლებებს რო ეძებენ აქ და ვერ პოულობენ.. არადა 100% იყვნენ. D

იქნებ ამიხსნათ მამიკონიანები მართლა ლაზური-ჭანური წარმოშობოს უყვნენ თუ ჩინეთის იმპერატორს გამოექცნენ და ჩინელებიდან მოდიან. ეს მეტად საინტერესოა ჩემთვის .
ან ტიგრან მეორე რომელ დინასტიასაც წარმოადგენდა არტაშესიდების , ეს დინასტია ირანულს მიეკუთვნება წარმომავლობით თუ სუფთა სომხურია.

This post has been edited by მაოძედუნი on 3 Oct 2025, 08:41

აშოტ/აშოთანის ეტიმოლოგიაზეც დაწერეთ რა.

როგორც ცნობილია, ბაგრატიდთა ძველი დინასტიური სახელების ბირთვი პართულ-საშ. სპარსულია. ბაგრატ, სუმბატ, ადარნერსე, ნერსე, გურგენ, გუარამ...

ირანული გვარი ჯერ რო გასომხებულიყო და მისი შტო მერე გაქართველებულიყო, რა იცვლება მაგით? ან ჯერ გაქართველებულიყო და მერე შტო გასომხებულიყო?

აშოტ კურაპალატი ქართველი მეფე იყო, ტაო-კლარჯეთის ქართველთა ქართული სამეფოს ფუძემდებელი, გრიგოლ ხანძთელის მთავარი სპონსორი იმთავითვე, რათა მას ქართული კულტურულ-საგანმანათლებლო ცხოვრება განევითარებინა ამ მხარეში. ეს მისია არამცთუ იქ შესრულდა წარმატებით, ფართოდ გავრცელდა იმ სივრცეზე, რაც მოგვიანებით საქართველოდ იქცა. გრიგოლ ხანძთელთან ჩამოყალიბდა, სწორედ, ფართო გაგებით ქართლისა და განვრცობილი ქართველობის ფორმულა: "ქართლად ფრიადი ქუეყანაჲ აღირაცხების, რომელსაცა შინა ქართულითა ენითა ჟამი შეიწირვის და ლოცვაჲ ყოველი აღესრულების". განვრცობილმა "ქართველმა", შემდგომში, წარმოქმნა ცნება "საქართველო" და ა.შ.

ერთიც უნდა გვახსოვდეს, იმხანად, ქართულ-სომხური შუღლი იყო რელიგიური და არანაირად ეთნიკური. ქართველები ინარჩუნებდნენ განხეთქილებამდელ საერთო წმინდანებს, შუშანიკს, გრიგოლ განმანათლებელს, საჰაკ პართევს, მესრობ მაშტოცს.

საინტერესოა, რომ მაშტოცი წმიდა საჰაკის აღსრულების ძველქართულ თარგმანში (X ს.) იხსენიება, როგორც მესრობ მაშტოცი. მასტოცი გვაქვს "სომხეთის მოვლენათა მატიანის" ბერძნული ვერსიიდან ნათარგმნ ძეგლში "მოთხრობა პატმოთინისაგან" (IX-X ს.). არსენ საფარელიც მასტოცად იხსენიებს (განყოფისათვის ქართველთა და სომეხთა).

მაგარი კომიკურია მესროპ მაშტოცისადმი ზიზღი ქართული ანბანის "დაცვის" სახელით.