ძველი ქართული გაზეთები, მეტად საინტერესოა.

gorgini

ხო შევცდი კულუმბეკოვი იყო.

საქმე იმაშია რომ უკრაინაში და ბალტიისპირეთში გერმანული ჯარი უკვე იდგა და ჩვენთან ის მოიწვიეს .
ბანალურ წინდაუხედულობას ქონდა ადგილი . ვერ გათვალეს რომ გერმანიას რუსეთის ჩამოშლა აინტერესებდა და საქართველოს შემდგომი ბედი არც თუ ისე ანაღვლებდა .
ჩვენ ვიფიქრეთ რომ გერმანული ჯარის დახმარებით უფრო მალე მოვახდენდით ფეხებზე დადგომას . თავის ინტერესებში გვსურდათ მათი გამოყენება )))

როდიდან იყო რომ პატარა ქვეყანამ დიდი იყენებდა ?
მანნერჰეიმმა თავის დროს მიუხედავად ჰიტლერის მოთხოვნისა თავი აარიდა ლენინგრადის დაბომბვისგან ფინეთის მხრიდან .რომ დაებომბა ომის მერე სტალინმა ფინეთს შემოიერთებდა და ხმის ამომღებიც არავინ იქნევოდა.

1.სხვა შემთხვევაში ოსმალეთი საქართველოს დიდი ნაწილის ოკუპაციას მოახდენდა, ეს გერმანიამ აღკვეთა. 1918 წლის მაისში არავინ იცოდა რომ გერმანია დამარცხდებოდა.
2.კავკასიაში თავისი ინტერესები ხომ ანაღვლებდა? ეს დამოუკიდებელი საქართველოს გარეშე გამორიცხული იყო.
3.ნაწილობრივ მოვახერხეთ.
4.გამოვიყენეთ კიდეც.
5.დიდი და პატარა ერების ინტერესები ხანდახან ერთმანეთს ემთხვევიან. მაგალითად როგორც ბრიტანელების და ფრანგების, დაემთხვა ჩეხების და სლოვაკების ინტერესს I მსოფლი ომში.

ingfari

ბევრი რამეს ისე ასრულებდნენ თითქოს დაჟე უბრალო ჩინოვნიკების გამოცდილება არ ქონდათ )))
გერმანიაზე ფსონის დადება მთელი ამ სამწლიანი დამოუკიდებლობუს მანძილზე დაბრკოლებას წარმოადგენდა ანტანტის ქვეყნებთან ურთიეთობაში.
გუბაზი II საქციელს მაგონებს როდესაც მან ბერძნებზე ნაწყენმა სპარსელები მოიწვია . რომ არა ეს იდიოტური კაპრიზობა 20-წლიანი ომი ლაზიკის მიწაზე არ მოხდებოდა . რაც არ უნდა გმირულად იბრძოლოს გუბაზმა რომელმაც მართლაც თავგანწირულად იბრძოდა , ბერძნების თვალში მაინც ცვალებად პიროვნებად დარჩა და მოიშორეს კიდეც . მის მერე გაითამაშეს სასამართლო პროცესი და შემსრულებლები დასაჯეს .

დიდი მოკავშირე არ პატიობს პატარა ქვეყნის ღალატს чтоб другим не повадно было .

არ მოხდებოდა, უბრალოდ ოჯახიანად დაიბარებდა იუსტინიანე გუბაზს კონსტანტინოპოლში, მისცემდა რამე ტიტულს+1-2 სოფელს სადმე იმპერიაში და по примеру Персии и Иберии обнулил бы его царство.
Скорее всего ამის საფრთხე იგრძნო გუბაზმა და შეეკრა ირანს.
პ.ს. არცერთი ბიზანტიელი ისტორიკოსი არ დაგიწერს, რომ ჩათლახური ჩანაფიქრი ქონდათ და ამიტომ განუდგა მათ გუბაზი, "мирно спящий Цхинвали"-ის методичка ისევე ძველია როგორც სამყარო, იქით დაგიპყრობს პროპაგანდისტულად ისევ შენ დაგაბრალებს.

This post has been edited by ingfari on 13 May 2018, 17:45

ingfari

ანუ გუბაზის წერილი ხოსროს მიმართ ბერძნების მოგონილია და გუბაზმა ტყუილად დააბრალა ბიზანტიას ?
ტყუილია რომ მერე ნებით კვლავ ბიზანტია არჩია ?

პროკოპის მონათხრობი საკმაოდ დასაჯერებლად არის ნაწერი.
არამგონია რომ იმდენად მიკერძოებული იყო რომ თავდაყირა დააყენა ისტორიული მოვლენები.

არა რატომ უნდა იყოს ტყუილი.
მაგრამ რამ უბიძგა გუბაზს ამ ნაბიჯისკენ იმის ნამდვილ მიზეზს დაწერდა რომელიმე ბიზანტიელი?
ასე საქართველოც ცდილობს გაწვრიანდეს რუსეთის მოწინააღმდეგე ნატო-ში, მიიღოს სამხედრო დახმარება აშშ-დან და თუ რომელიმე რუსი ისტორიკოსი დაწერს ამას საუკუნეების მერე მართალი იქნება, მაგრამ რატომ უნდა საქართველოს ნატოში გაწევრიანება, რატომ თხოვს დახმარებას აშშ-ს, ამის ნამდვილ მიზეზს დაგიწერს ის რუსი?

ისე როგორც ერთ დილას არ გაუღვიძიათ შევარდნაძეს, სააკაშვილს და ივანიშვილს და ის საგარეო კურსი არ განუსაზღვრავთ რაც გვაქვს, არამედ ამას აქვს ობიექტური მიზეზი ე.ი. რუსეთის აგრესია და ამათუიმ ფორმით საქართველოს სახელმწიფოებრიობის შეზღუდვა/მოსპობა, ასე იქნებოდა გუბაზიც, скорее всего მას სხვა შანსს არ დაუტოვებდნენ ან:
ა)какой то царь в каком то году вручил Византию свой народ
ბ)კავშირი ირანთან.

მე ასე მგონია, რადგან что что, а вот дураком Губаз II точно не был.

ინგფარი

სწორედ ამაშია საქმე რომ რამოდენიმე საუკუნეში კი არა პროკოპი იყო თვითმხილველი და დაწერა ნაშრომი სწორედ იმ დროს როდესაც ეს მოვლენები ვითარდებოდა.

Тем более დაქვემდებარებული იქნებოდა კონიუქტურას ეგეთ საკითხებში.
მე რათქმაუნდა არაფერს ვამტკიცებ, მაგრამ გუბაზ II სულელი არ იყო, არც თავგადასავლებს ეძებდა, ე.ი. სხვა შანსი არ დარჩა.

This post has been edited by ingfari on 13 May 2018, 19:29

გაზეთ "ერთობა" 1918წ
butkujამათ შთამომავლობას ალბათ ბევრს იცნობ აფხაზეთში

Kაკჰა.G

აფხაზეთში სომეხი ლტოლვილები 1922-1924წწ. დასახლდნენ ტრაბზონი სამსუნის მიდამოებიდან .ასე რომ 1918წლის ცნობა აფხაზეთს არ ეხებოდა.

butkuj
კი მაგრამ ტრაპიზონის სომხებმა 2 გენოციდი გამოიარეს 1915წ.და 1918წ. და 1922წ.მდე როგორ გადარჩნენ?

კიდევ ოსებზე რამოდენიმე ცნობას წავაწყდი ძველ ქართულ გაზეთებში:

1883 წ. "სამხრეთ ოსეთი"

ოსები ბაგრატიდების დროს



ოსების ჩვეულებები




მეგრელები და ქართველები)))



This post has been edited by butkuj on 24 Mar 2021, 20:32

გაზეთი "დროება" 1879წ. 25 ,26,27 ნომრები.

არდაჰან-არტვინის გზით მოგზაურობის დღიურები:






ასევე "დროება" ახლად შემოერთებული ბათუმის აღწერა :

ივერია 1893

გაზეთი "საქართველო", 1917 წელი, #153



საინტერესო თარიღია მეოცე საუკუნის დასაწყისში ჯერ კიდევ ხშირი იყო ტრადიციული ქართული სახელების გამოყენება თვეებისთვის. მაგრამ კონკრეტული თარიღიც საინტერესოდაა მითითებული ცნობისთვის, ზუსტად 1917 წელს გადავიდა საქართველო გრიგორიანულ კალენდარზე. ამიერკავკასიის ფედერაციაში, 1917 წლის 17 აპრილის შემდეგ პირდაპირ გათენდა 1 მაისი. ეტყობა რახანაც ხალხი ბოლომდე მიჩვეული არ იყო, ორივე რიცხვს ბეჭდავდნენ. მაგრამ მე იმან გამაცინა რომ ძველი სტილის თარიღია პირველად მოცემული და ახალი სტილის კი ფრჩხილებში ჩასმული

მაგრამ საინტერესო თარიღის გარდა, ამ გაზეთში საინტერესო სტატიაცაა დაბეჭდილი, სადაც ძველ თბილისზე საკმაოდ ბევრი მონაცემი და ამბავია მოცემული.

თავიდან მეგონა რომ "პულდენშტეტი" უბრალოდ მცდარად დაბეჭდილი იყო, რადგანაც აშკარად გიულდენშტეტზეა საუბარი, მაგრამ ახლა ვფიქრობ, იქნებ გ->კ->პ ბგერათაცვლის მაგალითია ეს ისე, ენათმეცნიერების მოყვარულთათვის, საფიქრებელი თუ შეაკლდათ.

აი ასეთი ყოფილა თბილისის დემოგრაფია, სანამ პატრონმო**ნულმა აღა-მახმადმა გადაუარა ქალაქს. ქალაქი უკვე დაღმავლობის პერიოდში იყო, გაღარიბებული და მოსახლეობა დაშინებული.
პირველი აღრიცხვის შედეგები დაკარგული ყოფილა.


მთლიანი გაზეთი აქ შეგიძლიათ ნახოთ. კონკრეტულად ეს სტატია კი თურმე თვით ზაქარია ჭინჭაძის მიერაა დაწერილი

ზაქარია ჭინჭაძე ქართულ ლიტერატურას იკვლევდა, და საკმაოდ ბევრს ეცადა რომ ქართული ლიტერატურის აღმოუჩენელი ძეგლი, "დილარიანი", ეპოვნა.
როგორც ჩანს, ამ ძებნის დროს გადააწყდა დავით ალექსი-მესხიშვილის მიერ გადაწერილ რედაქციებს, რომელთა უკანა მხარეზეც მიჯღაბნილი ყოფილა ეს ინფორმაცია თბილისის შესახებ ამ აღწერების პერიოდში დავით რექტორი მართლაც რომ ერეკლე მეფის კარზე მსახურობდა.

სამწუხაროდ "დილარიანი" დღემდე არაა ნაპოვნი, ჭიჭინაძის მიერ ნაპოვნი ტექსტი უბრალოდ "ამირანდარეჯანიანის" ნაწყვეტი ყოფილა.
სამაგიეროდ, "დილარიანის" ძიებამ მოგვცა საკმაოდ საინტერესო ინფორმაცია ძველ ტფილისზე