BOთINIOუი მაკლდი რაღაცნაირად........... გამაჟრიალა....
აუუუ რა ცუდად ავიტეხე ეს გამაჟრიალა რააააა

))
არა უნდა დავწერო რატოც ავიტეხე...
ლექსია რააა....
ტკივილო ჩემო, ქცეულო სიტკბოდ,
მე შენგან უკვე ბევრ რამეს ვითხოვ,
ვითხოვ რომ ვიყო უცეცხლო ალი,
ჭკვიანის და თან სულელი ქალის...
მინდა, რომ ვიქცე შენი სიზმრების
ანდა მიზნების,
თუნდაც ფიქრების თანაზიარად...
გამაჟრიალა, ახლა, ამ წამს
გამაჟრიალა...
შენ ხომ მოხვედი უკვე ბრძენი?
მომართვი ძღვენი...
რომელი?
ხელი, კიდევ სუნთქვა, და კიდევ დღენი,
ფერადი როგორც ბავშვების მიერ ნახატი ეზო,
და ეხლა მინდა ეს ორი დღე უშენოდ შევძლო
გადავიტანო,
გადავლახო,
არ დავარღვიო...
არ გამაგიჟო ამაზე მეტად
არ გადამრიო!!!
ეს მყოფნის მე და თან მგონი ასე
ვართ სავსე...
და თან ვივსებით კვლავაც...
და რომ შემეძლოს შენს მკერდზე დავდგამ
გავიშლი კარავს...
ვიღაცას ვპარავ ამ ყველაფერს
მხოლოდ ეს მზარავს...
მაგრამ ეს გრძნობა ამ საფიქრალს ერევა
ფარავს,
რა უნდა მექნა მე უშენოდ?
ანდა უხელოდ?
ან უენოდ?
უწერილოდ?
ნეტა ვის გავხარ???
რა სულელი ვარ!!!
თან ჭკვიანი!!!!
რომ გიპოვე და
რომ შემიძლია დაგიწერო
მე შენ მიყვარხარ!!!!