როგორ ხარ????
* * *
სულ მელანდები და ვერ ვხვდები რა მემართება,
რად ამედევნა აჩრდილივით შენზე ფიქრები...
იქნებ ღიმილი, მწველი მზერა, ხმა მენატრება,
ალბათ მჭირდები, უსაშველოდ, ძლიერ მჭირდები!
ციურ ფერებში დავინახე შენი ხატება,
მსურდა ოცნებით ღრუბლებს ზევით გამოვყოლოდი...
ჩვენს სურვილებში ვერ ვიპოვე რამე მსგავსება
და აქ, მიწაზე უიმედოდ, მაინც გელოდი...
დრო გადიოდა, მე გელოდი, ისევ გელოდი,
დღეთა დინებამ ვერ წაშალა ძველი ფიქრები...
როგორ მინდოდა წუთით მაინც გვერძე მყოლოდი...
მჭირდები კარგო, ტკივილამდე, ძლიერ მჭირდები!
******
სულ მელანდები და ვერ ვხვდები რა მემართება,
რად ამედევნა აჩრდილივით შენზე ფიქრები...
იქნებ ღიმილი, მწველი მზერა, ხმა მენატრება,
ალბათ მჭირდები, უსაშველოდ, ძლიერ მჭირდები!
ციურ ფერებში დავინახე შენი ხატება,
მსურდა ოცნებით ღრუბლებს ზევით გამოვყოლოდი...
ჩვენს სურვილებში ვერ ვიპოვე რამე მსგავსება
და აქ, მიწაზე უიმედოდ, მაინც გელოდი...
დრო გადიოდა, მე გელოდი, ისევ გელოდი,
დღეთა დინებამ ვერ წაშალა ძველი ფიქრები...
როგორ მინდოდა წუთით მაინც გვერდზე მყოლოდი...
მჭირდები კარგო, ტკივილამდე, ძლიერ მჭირდები!
***********
მე ხიდთან ვხვდები პატარა გოგოს,
მას გონია რომ მე იგი მიყვარს,
მე მხოლოდ მისი თვალები მომწონს.
ჩემი ტუჩები მის თვალს ეხება,
იგი კრთის, როგორც ჩიტი პატარა,
იმ ღამეს მე მას ვაჩუქე კოცნა,
რომელიც კუბოს კარამდე ატარა.
და ისე მოკვდა, რომ ვერ გაიგო,
მე ის მომწონდა და არ მიყვარდა,
მაგრამ მე მაინც სულ მის საფლავზე,
ლამაზ ყვავილთა კონა მიმქონდა.
და ერთხელ როცა ყვავილი დავდე,
დაღლილ დაქანცულს, უკვე დაკარგულს,
ბრწყინვალე თვალზე შევნიშნე ცრემლი,
თურმე სტიროდა წარსულ სიყვარულს.
და მე იმ დღიდან სხვა ქალი მძულდა,
დროს მე მივყავარ და მე დრო მიმყავს.
ხალხო გაიგეთ მე ის გოგონა
ცოცხალი მომწონდა მკვდარი კი
მიყვარს!
***************
ვიცი არც ერთი წაიკითხავთ ამას (ერთად ერთი BAZZILIO-მ შეიძლება წაიკითხოს,როგორც მე ერთად ერთი ვკითხულობ მის ნაწერებს
) მაგრამ უბრალოდ მინდოდა დამეწერა და დავწერე,აღარ ააქვს მნიშვნეობა წაიკითხავთ თუ არა ...........აღარ მაინტერესებს და საერთოდ თუ გინდათ საერთოდ თვალსაც ნუ გადაავლებთ ამ პოსტს ...................
დედუცი ნერვები მაქვს დაწყვეტაზე
****************
ქარმა გამომწვევად ვერხვებს ჩაუქროლა,
და ერთ ლამაზ ფოთოლს გული აუთრთოლა.
_წამო გაგატარებ,ცხრა მთას დაგატარებ,
მერე მოგიყვან და დედას ჩაგაბარებ.
ფოთოლს ამის მეტი აღარ გაუგია
გრძნობით ანთებულმა თავი დაუქნია,
ქარმაც სიხარულიც აღარ გააცია
ვნების ქარისხალში უცებ გააახვია.
ალბათ აფარფატებს ახლაც ლამაზ ფოთოლს,
გულასაც გაახსენებს ახლაც წარამარა.
მერე მიატოვებს სადმე ქუჩის ბოლოს,
ვინმე მეეზოვის ცოცხის ანაბარად.......
მაღლა ავიხედე ვერხვი იცინოდა,
მან ხომ საიდუმლო ქარისა იცოდა..
*************************
ეჰ
· 
გორი, გორი სამყაროს ცენტრია :) (მე-3 ნაწილი)
