ოკ, ვყვები
ესეიგი მთელი კვირა ვემზადებოდი ზაირებისთვის,
დილით 7 საათზე გავიღვიძე, მოვწესრიგდი იქით აქეთ და
8-ზე ეკლესიაში ვიყავი. დაიწყო ცისკარი, მერე გაგრძელდა წირვა,
უკვე ეკლესიიდან დაიწყო იმ ხალხმა გამოსვლა ვინც არ ეზიარებოდა
და მე შევედი ეკლესიაში სევეკვეხე, ყველა კუთხიდან მიჭერდა ხალხი,
ნუ კოშმარი იყო. როოოოგორც იქნა დაიწყო ზიარება, წინ მივიწევ რიგში
მაგრამ კუს ნაბიჯებით
პარალელურად მუჯლუგუნები მხვდება და
კაცო ვატყობ რო შევმსუბუქდი თუ დავმძიმდი, თვალები მიბნელდება,
ვეღარ ვხედავ ვერაფერს და ენერგია ფაფუ
მოვწვი რო უნდა გავსულიყავი ჰაერზე თორე კაპუტ.
მოკლედ მივიდვარ ამ ჭ###ტვაში ვარაუდით,
უფრო სწორად მე ვდგავარ და ბრბოს მივყავარ, წონასწორობის დაცვა
არ დამჭირვებია, თან არ ვამბობ რო ცუდად ვარ. გავედი გარეთ და მივემხე სადღაც
დავჯექი ცემენტებში
მერე ავზოზინდი გვერძე აგდავჯექი,მერე ისევ ავდექი კიდევ
გვეძე გადავჯექი (ნუ წყალთან მივდივარ ნელ-ნელა ჩემი ჭკუით)
თან რო ვთქვა ცუდად ვართქო ეგრევე ნაკურთხ წყალს დამალევინებდნენ და ფაფუ შენი ზიარება
მოკელდ ასე ფორთხვით მივედი წყლამდე და სახეზე რომ შევისხი მოვედი გონზე
მაგრამ რო გამოვიხედე თვალებშI ყველა მე მიყურებდა და სულ ამოგანგლული ვიყავი
იმიტო რო სადაც გამოწეული ვნახე ყველგან დავჯექი,
მერე ცხვირი რო შევყე ტაძარში ჩემმა მამაომ დამინახა და გამოატარეთ ორსულიაო
გავცუნცულდი რიგში, უვკე ცოტა ხალხი იყო თან, ვეზიარე და ჯანზე ვარ მთელი დღეა
ხარივით
· 
მომავალი დედიკოები
