ღმერთო ჩემო
10-დან 9მდე მყავს მე და 450ს ვუხდი.
კვირაობით მარტოს რომ ,მყავს მთელი დღე სულ იმას გავიძახი კიდევ უნდა მოვუმატოთქო : )))
170 ჯერ მარტო როგორ უნდა უთხრა ადამიანს.
სულ ერთია მართლა რატო მოდის, სახლში არ უნდა ყოფნა თU უჭირს თუ რატომ.
მით უმეტეს თუ ყველაფერს სტენი - კარგი რაა.
მე სულ მაგაზე მაქვს ჩხუბი, დაანებე სხვა რამეებს თავითქო.
სადილის გაკეთება და ჩვენი სარეცსი საერთოდ ავუკრძლაე - ეს უბრალოდ ჩემი შეხედულებებიდან გამომდინარე.
არ ვთვლი რომ სარეცხი მანქანა როცა მაქვს მით უმეტეს - სხვამ უნდა გარეცხოს ჩემი ან მით უმეტეს ჩემი ქმრის სარეცხი, გაფინოს ან აკრიფოს თუნდაც.
დამლაგებელს კიდე შეიძლება დავავალო მაგრამ ძიძას - არა.
სადილს კდიევ ვერ ვიტან ვინმე რო აკეთებს ჩემს სახლში - ჩემი მთავარი აჩემებაა ცხოვრებაში : )))
მიყვარს როცა ჩემით ვაკეთებ რაც არ უნდა დაღლილი ვიყო 2 საჭმელი მაინც მაქვს + ნახევარფაბრიკატები.
როცა საშუალება გაქვს ვფიქრობ უნდა გააკეთო.
თან მეხალისება, მეხერხება, ვახალისებ ჩემს ქმარს, სამსახურში ჯანსაღი საკვები დაგვაქვს და ასე შემდეგ.
და აი დანარჩენსაც რაც შეეხება სულ ვცდილობ მოვასწრო ჩემით მილაგება მაგრამ თუ ვერ მოვასწარი, ან ჭურჭელი დამრჩა გასარეცი სულ მაგას ვეუბნები შეეშვითქო.
შანსი არაა დაწკრიალებული არ დამახსვედროს მაგრამ მაინც სულ ვედავები.
მე მინდა ბავშვს მიხედოს, რა დროს ჭურჭელია.
ერთადერთი დავალებული მაქვს რომ ბავშვის რამეების გარდა ყოველ დღე მტვრებს და იატაკს მიხედოს - ისიც ჩისტად ბავსVის ამბავში რომ ხან რამეს დააგდებს ძირს, ხან გახოხდება ხან ხელს დაადებს და მინდა ისედაც - მინდა სისუFტავეში იყოს სულ.
და მართლა - ბევრი მეუბნება ბევრს აძლევო, თან ვარკეთილში 200 ლარს იღებს ყველაზე კარგი ძიძაო მაგრამ პირიქით, სულ ვფიქრობ ცოტა ხო არაათქო.
გავბრაზდი
* * *
რაც შეეხება იეღევოელებს.
ნათესავები მყავს ასეთი. სისხლით არა - შორეული, მაგრამ ახლოდ რომ ითვლება ეგეთი.
სულ ცდილობდნენ რაღაც ნამიოკობანას თამაშს.
ჩემს დეიდაშვილს ეკითხებოდნენ (5 წლის იყო მაშინ) - ჯვარი რად გინდაო, აბა კარგად დაფიქრდი, მაგან როგორ უნდა დაგიცვასო.
აღარ მახსოვს კიდე - ათასი სისულელე.
ძალიან ხშირად ქუჩაში შემხვედრიან მონოტონური ტექსტებით - ბიბლიიდან ამონარიდებით და რომ ვეუბნები მშვიდად
რომ არ მაინტერესებს, მომდევენ იქამდე სანამ არ შევალ სადმე ან არ ჩავჯდები ტრანსპორტში -მათხოვარი ქურთის ბავშვებივით.
სულ ვიკავებ თავს, იმიტომ რომ ვიცი აგრესია ის არაა რაც საჭიროა, მაგრამ ამას წიანთ სახლში მოვიდნენ, 3 ჯერ რომ მივუხურე კარი და კიდევ რომ
აკაკუნეს 20 წუთი და გავაღე და მკითხეს - რატომ გვიხურავთ კარებს, ჩვენ ხომ უბრალოდ გვინდა რომ ნამდვილი ღმერთი დაგანახოთო, იქ ვიფრინე.
ხშირად შემხვედრიან ისეთებიც ერთს რომ ეტყვი და შეგეშვებიან, მაგრამ ინ ოვერალ ძალიან აგრესიულად ვარ განწყობილი.
მუსლიმები, კათოლიკები, ბუდისტები - მკიდია და ჩვეულებრივად ვუდგები, არც მე ვეცდები ტვინის ბურღვას და არც მათგან მიმიღია ზედმეტი არასდროს რამე
აი იეღოველი შორის.
არ ვთვლი რომ მაგის გამო სამსახურიდან უნდა გაუშვა ადამიანი მით უმეტეს მაღაზიის გამყიდველობაზე როცაა საქმე მაგრამ ძიძას ნაღადად ვერ ავიყვანდი იეღოველს - უბრალოდ ვერ ვენდობი.
ჩემი ძიძით ძალიან კმაყოფილი იმიტომ ვარ კიდევ რომ ყველა აკითხში უბრალოდ ვეუბნები როგორ მინდა რომ მიუდგეს ბავშვს და ასე აკეთEბს.
გადავარდნილი მართლმადიდებლებიც ნერვს მიშლიან.
ჯასთ მორწმუნე მართლმადიდებელი მინდოდა და არის კდიეც.
ანუ - ხატები რომ მიდევს და ითხოვს, მე ვუთხარი ერთხელ სანდროს ნინოს თანდასწრებით რომ არ შეიძლება ამითი თამაში, ეს ხატებია და უნდა აკცოთქო როცა გაიზრდებითქო და მერე ერთხელ მე მეძინა და მესმოდა ნინო ეუბნებოდა გახსოვს დედიკომ რა გითხრაო არ შეიძლება თამაშიო.
არც გაუჯაზებია ზედმეტი არც არაფერი.
ოთხშაბათს და პარასკევს ხორციანი სუპი არ მისცეთქო ვუთხარი და იცავს.
რა ვიცი... უკიდურესი - ყველაფერი მარაზმია : )
Whether you think you can or you can't - you're right.
· 
ძიძა III
