La Bonnieზუსტად ეგ არის ჩემი პრობლემა პირველივე წუთიდან როცა ეხოს რიგში დავდექი რატომ მქონდა შიში რომ რამე ისე არ იქნებოდა და სულ ცუდზე რატო ვფიქრობდი არ ვიცი მითუმეტეს არანაირი პრობლემა არ მქონია? განა არ მიხარია აბრდღვიალებული 2 ხაზი? მაგრამ სიხარულის მაგივრად - მოიცა წინასწარ ნუ გადავირევი ჯერ რა იქნება ბოლომდე ვნახოთ ამის მეტს ვერაფერს ვფიქრობ!
nino_shსინამდვილეში ვაიმე უშვილო დავრჩები და დედა ვერ გავხდები არასოდეს მიფიქრია მსგავსი მაგრამ რაღაც შიში მომყვება საიდან და რატომ არ ვიციიიი\
იქნებ იმიტომ რომ ვერ მეუბნებიან რისი ბრალი იყო? ამის გამო სულ ეჭვში ვარ რომ არ მაქ გამოკვლეული ის რაც უნდა გამოეკვლიათ და არ მიმკურნალია?
ვტკბები ცხოვრებით როგორც შემიძლია, მეუღლე და ოჯახის წევრები რომ არა რომლებიც უბრალოდ საშუალებას არ მაძლევენ რამეზე ვინერვიულო ან რამე ვთქვა ამის შესახებ ამდენს მართლა ვერ გადავიტანდი.
არც ჩაციკლული არ ვარ, ყოველდღე ათასი საქმე მაქვს და ამაზე არც ვფიქრობ.
უბრალოდ ახლა როცა უკვე მოვწყდი ექიმებს რაც შეეძლოთ გააკეთეს თუ გასაკეთებელი იყო საერთოდ და მაინც ზუსტი მიზეზი არ იციან მე უბრალოდ რის იმედზე უნდა ვიყო ეს ვერ გამიგია.
nino_ninuciii 
გენაცვალე, ძალიან საყვარელი ბარტყი გყავს!
შენი ამბავი ძალიან გამიხარდა იმ დღიდან როცა გავიგე რომ ორსულად აღმოჩნდი!
· 
წეროს მოლოდინში, კმარა წერო! მე-9 თემა გავხსენით
