მოიცა ეხლა მე უნდა დავწერო ჩემი მშოBიარობის ისტორია
)
2009 წლის 25 ინვისი თენდებოდა ... წინა დღეს თბილისიდან წავედი რაიონში და მახსოვს ძალიან ბევრი წყალი დავლიე იმ საღამოს, უზომოდ მწყუროდა ....
დილის 5 სთ იქნებოდა, რომ საჭირო ოთახში გასვლა მინდოდა,მაგრამ მეზარებოდა ადგომა ....გამომეღვიძა და დაახლებით 5 წუთი ვფიქრობდი ავდგე თუ არა თქო , ბოლოს მაინც ავდექი ავდექი და რას ვხედავ წყალი გამდის უნებურად, უცბად გავაღვიძე ჩემი ქმარი ,ძალიან შემეშინდა... ჩავიცვი და იქვე რაიონში მივედი გასასინჯად ,გამსინჯეს და იცით როგორ ?!ჩემი წივილ-კივილი მთელ საავადმყოფოს ესმოდა ორი ექთანი აქეთ-იქედან ფეხებს მიჭერდა და ეს ვიღაც დეგენერატი ხელით მსინჯავდა, რამის გავრეკე სასწრაფოდ გამოვიქეცი იქედან ... გაგუას კლინიკაში მივედი ... მორიგე ექიმმა გამსინჯა ისე რომ არ მტკენია და მითხრა ერთ თითზე ძლივს ხარ გახსნილო მაგრამ უნდა დარჩე რადგან წყლებს ვღვრიდი, ტკივილის სერთოდ ვერ ვგრძნობდი ის დღე ისე დაღამდა ტკივილი არ მქონია ....
შუაღამეს დამეწყო გაუსაძლისდი ტკივილები 4 წუთის ინტერვალით... მეხუთე წუთზე ისეთი ტკივილი მეწყებოდა მაგიჟებდა და ეს მხოლოდ ერთი წუთი გრძელდებოდა ,ტკივილები მქონდა .... ბოლოს შევეცოდე ექიმს და გადამიყვანა ბლოკში და დამაჩქარებელი დამიდგა ....ვიხვეწებოდი ,საკეისრო გამიკეთეთ ვეღარ ვუძლებ მეთქი .... ჩემი ქმარი და დედაჩემი მორიგეობით მედგნენ თავზე ... ჩემზე უარესად ისინი იყვნენ ... გავიდა დედაჩემი დაელაპარაკა საკეისრო გაუკეთეო გაგუას და თავი გაიგიჟა თუ დასჭირდა ისედაც გაუკეთებთო ...არაფრით არ გამიკეთეს
სანამ სამ თითზე არ გავიხსენი კიდე გაუტკივარებაც არ გამიკეთეს, თან წვეთოვანი მედგა ვერ ვინძრეოდი და ეს ტკივილები თავის კანს მწვავდა ...უკვე ვატყობდი რომ გავგიჟდებოდი მალე ... მთელი დღე მედგა სისტემა და დამაჩქარებელი ,მაგრამ ძალიან ძნელად მეხსნებოდა ყელი... ბოლოს როგორც იქნა დაახლოებით 6 საათზე გამეხსნა სამ თითზე და გამიკეთეს გაუტკივარება .... დაახლოებით 10 წუთი ჩამეძინა და მეგონა მთელი დღე მეძინა ისე დავისვენე ... მაგრამ ყრუ ტკივილის მაინც ვგრძნობდი. ანესთეზიოლოგს ვეძახდი დაახლოებით ნახევარ საათში ერთხელ, რომ გაუტკივარება დაემატებინა, ბოლოს უკვე სადღაც ცხრა საათი იქნებოდა რომ აღარანაირი გაუტკივარება არ მოქმედებდა... ისეთ ტკივილს ვგრძნობდი მართლა აუტანელი იყო... დაუძახა ჩემმა მეუღლემ ექიმს გასინჯეთ ვეღარ უძლებსო და ბოლოს ამოღერღა სრული გახსნააო
( ფეხზე ვერ ავდექი, რომ ბლოკში გადავეყვანე, კრესლოთი მიმაგორეს იქამდე
კიდევ კაი სოსო ესწრებოდა თორე გავაფრენდი.... მაინც რაღაც იმედი მქონდა , ვიღაც რომ იყო ჩემს გვერდით, მაგრამ ისეთი სახე ქონდააა.......
ბევრი ვიწვალეთ თუ ცოტა გამოყო თავი ჩემმა გაბერილმა, ერთიც გაიჭინთეო მითხრეს და ვიგრძენი უზომო შვება.... გამოძვრა ჩემი ბუთქუნა და ეგრევე მომახუტეს მუცელზე ვაიმე რა თბილი და ტკბილი იყო ....
მეგონა დამთავრდა ყველაფერი და ეხლა ნაკერები... ჩამჭრეს.... ჩაჭრა ისე ვიგრძენი თითქოს ცხელ სამართებელს გისვამენო
გაკერვაც ძაან მტკივნეული იყო... მითუმეტეს რომ დამიმატეს გამაყუჩებელი ....
ჩემი გასიებული 52 სმ დაიბადა და 4.200
დაახლებით საათნახევარი ბლოკში ვიწექი ჩემი პატარაც გულზე მყავდა დაკრული ... შევხედავ ჩემს შვილს და გადავხედავ სხვის შვილებს დაწყნარებული სახით იყვნენ სხვა პატარები... ჩემი ბიჭი ისეთი დასიებული იყო, თვალები ბაყაყივით ქონდა
თურმე წყლები უყლაპია და მაგის გამო...
როგორც იქნა გადაგვიყვანეს პალატაში ... სადაც მარტო ვიწექი და საშინლად მწყუროდა , გავახილე თვალები და დავინახე ონკანი და ვერ მოვითმინე
წამოვდექი და მივედი წყალთან ცოტახანი კი მეძინამანამდე, მაგრამ რამდენიხანი არ მახსოვს ზუსტად .. მოუშვი და გულიც წამივიდა და იქვე ბრახვანი მოვადინე, კარები იყო ღია და ვიღაცამ დამინახა .... მოცვივდნენ ექიმები ექთნები და მომასულიერეს
იქ რაც ვიყავი დამემართა ფილტვების ანთება ... სულ გული მიმდიოდა ... გემაგლობინი 40 მქონდა ... მოკლედ ძაან ცუდად ვიყავი, ჩემი შვილი სულ ექთნებს ყავდათ ცოდვა როგორ ვთქვა... მე საწოლიდან ვერ ვდგებოდი ისე სუსტად ვიყავი, ვინმე სანახავად რომ მოვიდოდა, დერეფანში რომ გავიდოდი უკან ვეგარ ვბრუნდებოდი გული მიმდიოდა
ბოლოს ხელწერილით გამომიშვეს მეოთხე დღეს, ისე არ მიშვებდნენ ..სახლში გავაგრძელე მკურნალობა ....
მაგრამ დღეს მყავს ჩემი გასიებული ბიჭი ,რომელიც გვაგიჟებს და უზომოდ ბედნიერი ვარ ....
* * *
სამშობიაროდან რომ გამოვედი ,საშინელი დეპრესია დამეწყო... მეგონა ჩემი არავის ესმოდა... ჩემ შვილს ვერ უვლიდნენ ისე როგორც საჭირო იყო .....ჩემი ქმარი ხელში ვერ ვიჭერო ძაან პატარაააო და მაგაზე ისტერიკა მემართებოდა ,ვჩხუბობდი შენი შვილი არ გიყვარსთქო... სულ ვტიროდი ხელში არავის ვაჭერინებდი ....
· 
მშობიარობის მოგონებები, გაგრძელება
