სანამ ჩემ პატარას სძინავს მეც მოვყვები........
გრძელ შესავალს არ გავუკეთებ პირდაპირ დავიწყებ.
21 აგვისტოს მქონდა დიუ დეითი, მთელი დღე მოლოდინში გავატარე, მაგრამ არაფერი...
სამაგიეროდ ღამე არ მძინებია, მუცელი მქონდა გამაგრებული და ცოტა მტკიოდა კიდეც (მსგავსი რამ 2 კვირის წინაც მქონდა) ამიტომ არც მიფიქრია რომ მშობიარობა შეიძლებოდა ყოფილიყო.
მუცლის სიმაგრის გამო ბავშვის მოძრაობას ვერ ვგრძნობდი, ამიტომ დილით გადავწყვიტე ჰოსპიტალში წასვლა.
(ნუ, ეს კიდევ სხვა თემაა როგორი მიდგომა და სამედიცინო დონე აქვთ აქ - UKში ).
22 ში დილის 10 საათზე უკვე მონიტორს ვიყავი შეერთებული... ცოტა ხანში მუცელი მომირბილდა, ტკივილიც გაქრა და ბავშვიც აფართხალდა.
ბავშვის გულისცემას რომ მოვუსმინეთ და მოძრაობაც რომ ვიგრძენი გავბედნიერდი, მე მხოლოდ მისი კარგად ყოფნა მაინტერესებდა. ვიფიქრე ახლა შინ წავალ და დაველოდები მშობიარობის დაწყებასთქო... (დრეს თუ არა,ხვალ,ზეგ ან მაზეგ ხომ მაინც გავაჩენთქო).
30 წუთის შემდეგ "ამხსნეს" მონიტორიდან და ბებია-ქალმა დალოდება გვთხოვა...
ცოტა ხნის შემდეგ მოდის და გვეუბნება (მე და ჩემი ქმარი ვიყავით) - ექიმს ველაპარაკე და რადგან ეს უკვე მეორე შემთხვევაა ჰოსპიტალს მომართავ ჩივილით რომ ბავშვის მოძრაობას ვერ გრძნობ, თან უკვე 40 კვირის ხარ "membrane sweep"ი უნდა გავაკეთოთო...
ესე იგიიი - "membrane sweep"ი რა არის: 5 წუთიანი გასინჯვის ამბავია, საშვილოსნოს ყელზე აკეთებენ მასაჯის მსგავსს, რომ ყელი ცოტა გაიწიოს და მშობიარობა დაიწყოს.
დიდი ხნის თათბირის, ორჭოფობის, დედაჩემთან დარეკვის და რჩევის მიღების მერე გადავწყვიტეთ რომ გამეკეთებინა.
გასინჯვის დროს მეუბნება - დღეს თუ არა ხვალ იმშობიარებ 2 სანტიმეტრზე ხარ გახსნილიო...
ჩვენ გაოცებას საზღვარი არ ქონდა, თან ძალიან გაგვიხარდა მალე ჩავიხუტებთ ჩვენ ბიჭსთქო...
ასე გახარებულები გავიქეცით სახლისაკენ....
სარამოს 6 საათზე დამეწყო ტკივილები,,,, არეულ-დარეული,ყოველ 5-4-3 წუთში 30-50 წამიანი...
10 საათისთვის ისევ წავედით ჰოსპიტალში.
შავმა ქალმა გამსინჯა, ისეთი სახით მსინჯავდა თითქოს იმისი 10 წლის მევალე ვყოპილიყავი. (დედა და ქმარი თან მახლდა). მაზლები და დედამთილი გარეთ გველოდებოდნენ.
ჩემ ქმარს უხაროდა - დღეს დილით ,12 საათის წინ 2 სმ ზე იყო გახსნილი და ეხლა როგორ არის ამბავიოოო...
ისევ 2 სმ ზე ვიყავი
გვითხრეს ან სახლში წავსულიყავით ან ჰოსპიტალის მოსაცდელში მოგვეცადა, იმიტომ რომ გამის 4 საათამდე აღარავინ გამსინჯავდა.არ მეკუთვნოდა....ასეთი პოლისი აქვთ აქ!
* * *
ჰოსპიტალის დერეფანში ვიყურყუტეთ გამის 12 საათამდე, ამასობაში ჩემი ქმარი 1000ჯერ შევიდა სამშობიაროში, იქნებ მიგვიღოთ და გასინჯოთო.
დერეფანში როდემდე უნდა ვყოფილიყავით.
-პირველი მშობიარობაა, 2 სმ იყო 10-11 საათისთვის გახსნილი და 3-4 მდე არავინ გასინჯავსო. მაგაზე მნისვნელოვანი მშობიარეები გვყავსო (ეს პასუხი აქ სულ მზად აქვთ, რომ სხვა უფრო სასწრაფოა და შენ არაფერი საგანგაშო არ გჭირს "OK" ხარ).
საავადმყოფოს დერეფანში ყოფნას სახლში ყოფნა მერჩივნა და წამოვედით....
მანქანის წინა სავარძელზე უკვე ვეღარ დავჯექი და უკან წამოვწექი...მაგრამ ვაი ამ წამოწოლას.....
სარამოს 6 საათიდან ბავშვის გაჩენამდე თითქმის სულ ფეხზე ვუყავი და დავდიოდი,რომ ბავშვი უფრო მალე ჩამოსულიყო...
სადარბაზოს კიბეებზე ძლივს ამოვედი (მე2ე სართულია), თან სულ ვბღაოდი და ვღრიალებდი.
ღამის 12 დან 3 საათამდე სანამ ისევ წავედით ჰოსპიტალში დედა მასაჟს მიკეთებდა მუცელზე, ფიზიკურად არა, მარა მორალურად მშველიდა რომ ჩემზე ასე ზრუნავდა....
3 ზე გამსინჯა ისევ იმ შავმა "ძროხამ"... ფუუუუ რა საზიზღრები არიან, არა ადამიანები, თავად კატებივით აჩენენ და ყველა ასე ჰგონიათ და 3 სმ ზე ვიყავი....
შემდეგი გასინჯვა 4 საათში იყო, ამჯერად 2 სართულით ზევით ასვლა და იქ დალოდება შემოგთავაზეს, მაგრამ რადგან პატარა ოთახში მარტო უნდა ვყოფილიყავი ისევ შინ წასვლა ვარჩიე.
ტკივილი უფრო და უფრო მატულობდა და 6 საათისთვის უკვე აუტანელი შეიქმნა, ბოლო ხმაზე ვღრიალებდა და შუალედიც ძალიან ცოტა იყო.
მართალია გასინჯვა არ მიწევდა, მაგრამ მაიც წავაყვანინე თავი საავადნყოფოში.
ამჯერად ახალგაზრდა მუსულმანი ბებია-ქალი შემხვდა რომელმაც გასასინჯად შემიყვანა...
ოთახში შევედით თუ არა ტკივილმა მომიარა და ისეთი ვიღრიალე არც გავუსიჯივარ.
-წავედითო... (მაშინაც და ეხლაც სიხარულის ცრემლი მომადგა თვალზე). ვიფიქრე - მეღირსათქო...
მიმღებში გაიარა, გავიგონე რომ უთხრა მიმყავსო, ჩემი ფოლდერი აიღო და სამშობიარო ოთახ N5 ში შემიყვანა....
This post has been edited by tamuska27 on 29 Sep 2011, 01:01 აგრესიული, უზრდელი, გამოტვინებული იდიოტების აღლუმია.
მეტი ჭკუა, სითბო, ალერსი და კარგი სექსი მათ.
· 
მშობიარობის მოგონებები, გაგრძელება
