ეხლაა რაGაცნაირაად მინდა დავწეროო ცემიი მოგონებააც....
25 ნოემბერს მქონდა დდ, ჯერ დავიწყოთიქედან რომ თავიდან ტოქსიკოზებიი ,მერე ტონუსებიი ,გადასხმებიიი შენარჩUნებაზეეე და ა.შ. რატომGაც სულ იმის მეშინოდა ადრე არ გამეჩინაა, ბოლოს ისე დავმძიმდიი რომ ოGOნდ გამეჩინა და არაფეს დავეძებდიი, საქათველოში არ ვცხოვროობ, ჩემი მშობლები ჩამოდიოდნენ 18-ში დილით და იმ დღეს დავხვდი აეროპორტში,რაღაც ვერ ვიყვI მგრაამ მაინც წავედიი,იმ დღეს დაბარებული ვიყავი ექოსკოპიაზეე, ნუ დავხვდი ჩემებს და წავედით ექოზეე, ყველაფერი ნორმალურაად იყოო , ჩემმა ექიმმა ეხლ გაგსინჯავ მაინც ვნახოთ რა სიტუაციააო, გამსინდა და გაგიჟდა ქალიი 4 სმზე ხარ გახსნილი და არ გტკივა არაფერიოო? ნუ წელი მტკიოდა მაგრამ შეუმჩნევლაად გააგზავნე შენებიი ჩანთაზეოო, გავეი ზარ -ზეიმით, ყურებამდე გაGIმებულიი ვაჩენ -მეთქიი,გავუსვი ქმარიი ჩანთIს მოსატანად, (ის სულ არ მახსოვდა რომ ბავშვის ტანსაცმლები არ მედოო, დდედდაჩემმა მომიტანა უაამრავიი რარაცებიი და ემც ამოვყარეე ჩალაგებული ჩანთიდააან რავ მქონდა ბავშვისებიი და ვანახებდი რაც მიმქონდაა და ჩალაგება დამავიწყდააა
) შემიყვანეს ოYახში წყლები უსნდა დაგაGვრევინოთოო და დაიცადე ცოტა ხანიო, ნუ ოთახი იყო ცვეულებრივიიი პალატის მსგავსი არანაირი სამშობიარო კრესლო და ეგეთებიი, თU გინდა ამოვიდეს ვინმე შენიანიოო, მე ვუთხარიი ცოტა ხნით ამოუშვით და როც უკვე გადამიყვანთ სამშობიარო ბლოკში იქ არ ინდთქოოო,რა ბლოკშიი აქ უნდა გამობიაროთო
გახეთქეს ბუშტი წამოვიდა თქლიშინიით ჩანჩქერიიი, მერე დავდივარრ ,დავდივაააარ არ მტკივა არაფერიი,ვურეკავ ჩემეებს არ მტკივა არფერიი, გავიდააა 1 სთ, ოდნა მტკივაააა, მოვიდაა ექიმი გამსინჯააა, 7 სმზე ხაროო, შოკსი იყოო არ მტკიოდა მაიინც, ჩემები მირეკავენ ხაზზე არიაან უცეებ ამტკივდააა მაგრააამ ოპააააააააააააააააააააააააა, ისეტი დავუყვირე ტელეფონშიი დამანებეტ თავითქოო მაიშIნ მივხვდიი რაცც მელოდააააააააააააა, ამასობაში ამოიტანეს ბვშვის ტანსაცმლები და გამზადება დაიწყეეს, აიი გულიი გამიჩერდა ლამიის ისეთი შეგრძნება იყოო
ამასობაში ისე მტკივააააა ნუ აი არ ვიციიი,ხმას ვერ ვიღეებ, კივილზე ხო ლაპარაკი ზედმეტიააააა, ხელზეე ვიკბენდი სიმწრისგააან, ერთხელ კი აGმომხდააა ვაი დედამეთი შუა კიევშI
ი ვსიოო
ამასობაში მოვიდნეენ და გამსინჯეეს ვსიოო აჩენ უკვეოოოოო, შემოლაგდნეეენ ექიმებიი რავიცი ვინ აღაააააარ და 10 წუთშI გავაჩინეეე, ხმა რომ გავიგე დავდნი ლამიიიიის, მერე დამიწვინეს ჩემი ლურჯიიიი გრზელთმიანიი, ხმა არ ამოუგია ისე ჩუმად იყოო, მე პანიკები ავტეხეე არ სუნთქავს ბავშვთქოო, დამცინოდნენ ეიმებიი
ემერე გამიკეთეს ანრკოზიი, ისე ვიყავი ცAხეულიიიიი
აიი ეგ ამხსენდებაა ძაან ცუდაად, ნარკოზიდან გამოსვლააა რაღAცებს ვბოდავდიი, ბავშვი ხოა ჯანმრთელითქო და ეგეთებს , თამ ქათულად
მერე მხსოოვს ამბობდნეენ ბავშვის მამა მოვიდააოო და იმას ვფიქრობდიი ვი ნაა მამათქოო
ვერ გავიხსენეე ჩემი ქმრის სახე
ნუ როგორ იქნ გამოვედი ნარკოზიდააან და დედაჩემი ამოვიდააა, ისეე მსიოდააა ხაჭპურს ვეძგერეეე,ის ღAმე ჩემთან მყავდა ცქნაფაააა ნაკერების ,იუხედავაად,აიი ეხლა უფრო ავცნობიერებ რომ დედა ვარ და დღითიდღე მაგიჟეებს ჩემი გოგოო
· 
მშობიარობის მოგონებები
