nuc-ikoბიჭEბმა როგორ იციან ხოლმე მასეთ სიტუაციებში ""გაბუტვები""
parikutiniსიყვარულის გამო დაპირისპირება კი არა,რას არ იზავს ადამიანი ,მთავარია ეხლა ბედნიერები ხართ
* * *
ჩვენ დიდმა ავიაციამ დაგვაკავშირა

უნივერსიტეტში გავიცანი,მალევე დაიწყო ჩვენი ურთიერთობა,ცოტა ბავშვურად...სასიყავრული სამკუთხედში აჭმოვჩნდი,მაგრამ ვისაც დავადგი თვალი ასე რომ ვთქვატ

იმასთან ვარ ეხლაც...დაიწყო თავისი სკანდალებით,ეჭვიანობებით,უაზრო დაშორებებით

ეხლა რომ ვიხსენებ ნერვები მეშლება ჩემს საქციელებზე

მემგონი ჩვენც არ გვეგონა რომ სერიოზული იყო ეს ურთიერთობა,მაგრამ გაზაფხულზე გადავწყვიტეთ და გავიპარეთ....არადა რას ვიპარებოდი,სახლშიც ოფიციალურად გაცნობილი მყავდა,მისიანებსაც ვიცნობდი.მთელ დღეს ერთად ვატრებდით,ღამით ვიყავით ცალ-ცალკე,თუმცა ესეც არ გვეყო

არ მოყოლია ამ ყველაფერს ოჯახური დრამები,მართალია ჩემებმა შეყარეს ყველა და ყველაფერი იმ დღეს,მაგრამ ჩემი ბრალია,ტელეფონი გამოვრთე და არც მიმიწერია და არაფერი,ძალიან შეეშინდა დედაჩემს...მეორე დილითვე დავბრუნდით ქალაქში,ჩვეულებრივ შეგვხვდნენ,მილოცვებით და ა.შ.
და დაიწყო ,მე ვიტყოდი საუკეთესო ეტაპი ჩემს ცხოვრებაში,ამაზე უკეთესს მემგონი ვერაფერს გავაკეთებდი და ჩემს ქმაზე უკეთესსაც ვერავის ვნახავდი...
აგერ გაზაფხულზე 7 წელი ხდება რაც ერთად ვართ...ამ 7 წელიწადმა საკმაოდ გაამყარა ჩვენი ურთიერთობა,არა მარტო დრომ,იმ ყველაფერმა რაც გამოვიარეთ,ძალიან მძიმე სიტუაციებში აღმოვჩნდით 17-18 წლის "ბავშვები",თუმცა გადავლახეთ ერთად და უფრო გავაძლიერეთ ეს ურთიერთობა...შეიძლება ითქვას რომ მარტო მე და ქმარი ვართ ერთმანეთისთვის...მე მარტო დედა მყავს და საკმაოდ გამიმართლა მეორე ნახევარში ,ყველა დანარჩენი ამ ერთ ადამიანშია

ასე რომ ადრე გათხოვება ყოველთვის ცუდი არაა,და ცუდად არ მთავრდება...
This post has been edited by MG22 on 5 Sep 2014, 23:02