წინასწარ ბოდიში რთულად და გაუგებრად რომ ვწერ
ვწერდი სამშობიაროში უსაქმურობის დაუინტერნეტობის ჟამს
ამბავი 2კაციანი დიასპორისა თუ როგორ გახდა ნატალეა როუსი რეალური ბავშვი.
2ის ნახევარზე დავწექი არ მეძინებოდა ვიბოდიალე მანამდე,დავრეცხე ჭურჭელი რატომღაც ჩანთაში ჩავდე ქოშები და 2ბოდე დავამატე ყოველი შემთხვევისთვის. არაფერი არ მტკიოდა ჩვეულებრივი საღამო იყო. მოკლედ სამის ნახევარზე გამეღვიძა აი უცბათ თან და რატომღაც ხელი მოვუსვი ლეიბს და სისველე ვიფრძენი ავანთე შუქი და ვაა სველივარ ავდექი მივხვდი რომ წყლები მქონდა დაღვრილი,უცბად შემეშინდა სამის ნახევარია არაფერი არ მტკივა წყლები დავღვარე,მოკლედ ვერ მივხვდი რა გავაკეთო ფორუმზე დავწერე რო დავღვარე წყლები,თან უკვე ეჭვი მეპარება რო წყლებია
1საათი ვიცადე და ნუ დავურეკე მეგობარს არ იღებდა ყურმილს ,მერე მეორეს მივწერე ძნ მერიდება მარა წყლები დავღვარე თქო'მოკლედ გახდა ამ დროს 4საათი.თბილისში დაქალს მივწერე მგონი დაიწყო თქო პანიკებში ჩავარდა არიქაო რას ზიხარ დარეკე სასწრაფოშიო. მოკლედ გავაღვიზაე ორივე მეგობარი როგორც იქნა და ერთმა დარეკე სასწრაფოშიო და მე სამშობიაროში მოვალო' მოკლედ დავრეკე მოვიდნენ გამიზომეს წნევა აიღეს ჩემი ბარგი საბუთრბი და წამაცუნცულეს. სახლიდან გამოსვლისას ვაშლს დავალე ხელი და დავიწყე ჭამა ,მოკლედ ძლივს გამაგდებინეს მი.ღებში ხელიდან ბავშვისხელა ვაშლი იყო. მიმღწბში ყველას დავუთმე რიგი 6 საათზე გამსინჯეს ხელით ნორმალურად უსიამოვნო პროცედურაა,ერთ თითზე ვიყავი გახსნილი,ეხო გამიკეთეს ნახეს მდგომარეობა, ამიღეა ნაცხი იმის გასაგებად რამე ბაქტერიის მიზეზით ზომ არ მოხდა წყლების დაღვრა ,სისხლი შარდი ,გამიზომეს წნევა ამწონეს და ტოკოგრაფიაზე წქმომაგორეს. 100/60ზე მქონდა წნევა 12საათში თუ არ გაიხსნა ყელიო დამაჩქარებელს დაგიდგამთო 20-24ში კიდევ საკეისროო. მოკლედ ვიბოდიალე ვისეირნე 9საათზე ისევ შემიყვანეს გასასინჯად ისევ ისე ვიყავი არანაირი ცვლილება. ოდნავი დისკომფორტის შეგრძება მქონდა. გავბოდიალდი მერე კრუასანი და ცხელი შოკოლადი მინდათქო და მომიტანა ჩემმა მეგობარმა ძალიან მცხელოდა და სულ გარეთ ვიჯექი. იმხელა პაკეტი მომცეს ნიკოფსიიდან დარუბანდამდე ამ წყლებისთვის. მოკლედ 10ში საღამოს 6ზე ჩამიყვანეს ბლოკში ყელის გამხსნწლი ჩამიდეს და 12საათი დაველოდებითო. 3საათი ვიყავი აპარატაე და მშვენივრად გრძნობდა ქალბატონი თავს ,მერე ეხო გადამიღეს ,წყლები მოიმარაგა ისევ ეს გამომსვლელი არ არისო ექიმმა და ამაცუნცულეს პალატაში. ვიჯექი ტკივილს ვნატრობდი.11საათზე დავწექი და უცბათ ძქლიან მარტო ვიგრძენი თავი დავიწყე ღნავილი,გვერძე პალატიდან ბავშვის ტირილი მესმოდა და გავბრაზდი გოგოზე რომ იჯდა მუცელში ისევ. 12საათზე ავდექი მოსაშარდად და თან ვბრაზობ რომ რაამბავი წყალი მომდის თქო ,რო ავდექი რამის გული წამივიდა უნიტაზი იყოს სულ წითელი,პაკეტი გავიკეთე და ექიმს დაბუძქხე ,პაკეტაე ნახა სისხლი და არუშავსო ნუ ვეუბნები რომ ბევრი იყო უნიტაზში თქო და მგონი იფიქრა ვაზვიადებდი,ტგან ბავშვი არ მოძრაობს ვიფიქრე მოკვდა,მონიტორი შემო.იტანეა და მომუტრიალეს და ნუ გულისცემა ქონდა მსავენიერი,დამამზავიდეს დაიძინეო.ვიფქირე ეხლა არავინ გამიმეტებს მოსაკლავად არც მე არც ბავშვს თქო მითზრეს დაიძინეო და 3საათზე დავიძინე,გამეღვიძა გამოძინებულს ვფიქრობ რაკარგია რომ დილაა უკვე და საათს დავხედე და 4ხდება. ასადგომად მოვემზადე და ვხედავ ვზივარ სისხლის ბუბეში,გამოვიძახე ექიმი მოვიდა რო დაინახა ცოტა ფერი დაკარგა,მე კიდევ ვეხვეწები რომ სანამ დავიწყებ ნერვიულობას გაინძრეს რო მივხვდე რო ცოცხალია,ჩამაქცუნეს ბლოკში გამსინჯა ისევ 2სმ ზე ვიყავი გახსნილი. შემაერთეს მეც და ბავშვიც აპარატზე ვუსმენ გულის ცემას და რათქმაუნდა არაფერი არ მტკივა, შემოდის ექიმი მისნჯავს და მოკლედ არაფერი არააო.გადასხმა და ანტიბიოტიკი დამიდგეს თან.დავიძინე. ნუ რო გავიღვიძე ვთხოვე რომ ტუალეტში გავალ თქო და რო ავდექი აი მანდ გავიჭედე ვერ ვიცმევ რაღაცნაირად ერთიანად დამიარა დენმა თან მომდის სისხლი ვერ ვინძრევი რომ ვინმეს დავუძახო. შემოვიდა ექიმი დამაბრუნეს ისევ ლოგინზე და გამსინჯა ხოდა გვეშველაო ეპიდურალურს ხო იკეთებო მეთქი კი. 4 საათზე დამექყო ტკივილები ჭკუაზე არ ვარ ,ნორმალური ტკივილია ასატანი არაფერი ისეთი 30წუთში ერთხელ მივლის და ვცქმუტავ სიხარულით,რაც იქ ვიწექი 5საათიდან მოკლედ 12ბავშვი დაიბადა მესმოდა მიდი მიდი რო ამხნევებდნენ მერე პატარას ვეეე და ოვაციები ,გეუბნებით ბოღმისგან ვსკდებოდი.2ჯერ გულის ცემა დაუვარდა 53ზე ბავშვს შემოცვივდნენ ამაყენეს დამაწვინეს გადამაგორ გადმომაგორეს .დაურეგულირდა.ისე შემეშინდა მოკლედ რა უცნაურია ვიღაცას რომ საკუთარზე მეტად განიცდი თურმე. კიდევ ერთხელ ჩაირთო ალარმი და მინდა გავახილო თვალები დამიარა რაღაცნაირად კიდევ შიშმა რომ კიდევ ბავშვის გულისცემა დაეცა და თურმე მევარ ცუდად დამივარდა წნევა,
ამიღეს ანალიზები მოვიდა 2ბრიგადა რაღაცეები შემაერთეს მოკლედ ყველგან შნურები მაქვს და გაოგნებული სახე მაქვს ,თან ძალიან მერიდება ამ წუწაობის გამო,თავს ვიმშვიდებ რომ საავადმყოფოში ვარ და უარესები აქვთ ნანახი.ეხომ ვერ დაადგინა საიდან მქონდა სისხლდენა,ბავშვის ორგანოები ნორმაშიაო,სრტესი აქვს მაგრამ სიცოცხლეს საფრთხე არ ემუქრებაო.მერე გულზე გადამიღეს მე რაღაცწები და მოვიდა ანესთეზიოლოგი, ეს ლოგინი თურმე აწიეს ძნ მაღალზე და მე კიდევ მიჭრრლდება თვალები მგონია ავმაღლდი
ტკივილები მაქვს 20წუთშო ერთხელ მისაღებ ასატანი. მოკლედ გამიკეთა ჯერ ერთი ნემსი,მერე მითხრა არ გაინძრეო და ვიგრძენი დაწოლა და უმტკივნეულო ჩხვლეტა ერთი მერე მეორე,გამიკვირდა და გავბრაზდი მოკლედ მომცეს პულტი და როცა გეტკინება დააჭირეო. ნუ მტკივა მაგრად,მოვიდაა ჩემი მეგობარი და ვეუბნები რომ რამე ხოარ შეეშალათ მტკივათქო ნუ თან ვფიქრობ რომ ალბათ ძლიერი ტკივილია და მაგიტომ ვგრძნობ თქო.15წუთში ერთხელ მაქვს ტკივილები და სუნთქვა მავიწყდენოდა მაგ დროს ბოლოს აღმოჩნდა რომ არ დამიჭერია ხელი პულტისთვის და მაგიტომ მტკიოდა
მე მეგონა ავტომატურად მიდიოდა წამალი,მოკლედ გაქრა ყველაფერი დამეძინა კიდეც .შემოვიდა ექიმი და გაგსინჯავო ნუ რათქმაუნდა ისევ გამდია სისხლი.ძნ ნეტარებაში ვარ არაფერს არ ვგრძნობ და აღმოვაჩინე რომ ერთი ფეხი არ მაქვს დაბლა მიგდია და ვერ ვწევ,გამისწორა ექიმმა მგრძნობელობა შემიმოწმა და საერთოდ ვერ ვგრძნობდი. ორჯერ კათეტერით დამიცალეს შარდის ბუშტი,მეთქი არმინდა პიპი,და ვერ გრძნობ თორე გინდაო.ტკივილებს მონიტორზე ვუყურებ და მიკვირს რატომ უნდა თქვა უარი იმაზე რაც ტკივილს აგარიდებს თავიდან. მოვიდნენ ჩემი მეგიბრები მართობენ მამხიარულებენ მააგარ კაიფში ვარ რასაც ქვია და ეს ფეხი რომ არ მაქვს ძალიან მეცინება მერე გვერდძე გადმომაბრუნეს ანუ უგრძნობი ფეხით ზემოთ რომ გათანაბრდეს ანესთეზიაო.ცოტახანში ვიგრძენი ტკივილი და ისევ დავაჭირე .დავიძინე და ერთ საათში ექიმმა მეტი აღარ დააჭირო ცოტახანიო. მკითხეს სტუდენტმა რომ გაგსინჯოს თუ შეიძლებაო რათქმაუნდა მეთქი,ძალიან საყვარელი ექიმი იყო, ისე საოცრად უხსნიდა ამ სტუდენტს ,ძალიან.მორიდებით მსინჯავდა ეს გოგო ,ხოდა დაიწყო რა დაიწყო 2წუთში ერთხელ ტკივილები 53%ზე ადიოდა დავუძახე ექიმს მოვიდა გამსინჯა და 5სმ ზეა გახსნილიო 10საათამდე არაფერს იზამსო ,არადა 8ზე მიდიოდა ეს ექიმი და ისეთი საყვარელი ქალი იყო დამენანა რომ ეგ არ მამშობიარებდა. გავიყუჩე ისევ. ჩემი მეგობარი გავუშვი მეთქო ტყუილად უნდა იყო და მეორე 8ზე მოვიდოდა და მარტო არ მომიწევდა ყოფნა ,დავიძინებ თქო. დავიძინე და მტკივა საკმარისად პულტი ჩამივარდა დაბლა და ფეხს რომ ვერ ვამოძრავებ ვერ ვდგები რომ ავიღო არადა უკვე გაუსაძლისია ,და ვფიქრობ ყველა ქალზე რომელმაც გააჩინა გაუტკივრების გარეშე, ნუ კი მაქვს მაღალი ამტანობა ტკივილზე ,მაინტერესებდა როგორი ტკივილი იყო გამოვცადე საკმარისი იყო. ექიმი შემოდის და მეთქი მტკივა და პულტი ჩამიბარდათქო. დააჭირა გამსინჯა და ვსო დაიწყოო 10სმ ზეა ყელიო და დაიწყეს მომზადება ამ ლოგინის გადაკეთება სკამად,ცოტა გული ამიჩქარდა უკვე აღარასოდეს მეგონა რომ ეს წუთი დადგებოდა. მოკლედ მოამზადეს ყველაფერი მასწავლა როგორ უნდა ჩავისუნთქო და გავიჭინთო და ფეხები დამაჭერინა ხელში და მუცელზე მიაწექიო.ხოდა ეს ფეხი მივარდება ვერვგრძნობ.ხელს რომ ვუშვებ თავისთვის ვარდება ეს ფეხი. ერთი გამაჭინთა და თავი ჩამოვიდა მენჯებშიო გვერდძე იჯდა გოგო არ აპირებდა ჯერ გამოსვლას,ვირზე ხოიჯდა მთელი დღე და ბოლოს ვუთხატი კაი ხო ვირიანად გამოდი მეთქი და ეტყობა მოტყუვდა. საათს დავხედე და 18:32იყო მივწერე ჩემს დას მესიჯი ვიწყებთ თქო და 5ჯერ გავიჭინთე ერტი მიხვდა და ფეხს მიჭერდა 3ჯერ დამასვენეს და ვიგრძენი რომ გამოეტია და დავინახე,ისეთ დღეში იყვნენდა მამხნევებდნენ ექიმიც და ექთნებიც,ისეთი ოვაციები იყო ცოტქ მეზედმეტასავით მაგრამ ჩემზე მაგრად კიუხაროდატ მგონი. ბოლოს თავი რომ გამოდიოდა მასვენებდა და ისეთი მივაწექი გამოძვრა ,და დავინახე სისხლიანი იყო იჭყანებოდა, ჭიპლარის სისხლი აიღეს და გულზე დამაგდეს და დაუწყეს გაწმენდა ისეთი გაოგნებული ვუყურებდი ვეო წამოიკნავლა,და გაჩუმდა. გადავუწიე ფეხები ხო გოგიათქო და დავმშვიდდი ერთი პატარა ნაკერი დამადეს.მათვალიერებდა და ვათვალიერწებდი განძრევა მეშინოდა ამ ფეხებს და ხელებს რომ მისმევდა სულ არ იყო უსუსური. მერე გადააწვინეს გვერძე ამოუსუფთავეს ფილტვები გასინჯეს გაატარეს ფეხაზე არ მოეწონა გასინჯვის პროცესი და ხასიეთიც გამოავლინა კოპებ შეკრული და ნაწყენი იყო რო დამიბრუნეს,ძუძუ ვაჭამე ერთი 10 ჯერ მოქაჩა და ჩემს ხალს უყურებდა ,ისეთი ელამი იყო გადაცვლა დავაპირე.
2საათი გაგვაჩერეს ბლოკში და ნუ ჩემი მეგიბარი რომელმაც ვერ მოუსწრო მშობიარობას და სიმართლე გითხრათ გამიხარდა რაღაცნაირად კიდეც,ერთადერთი ადამიანი ჩემი და იყო ვისი დასწრებაც მინდოდა დანარჩენი მეკიდა ყველა.თუმცა ვიცოდი რომ მარტო უფრო მობილიზებული ვიქნებოდი. პალატაში დაბრუნების დრო იყო ჩააცვეს ნატალეას ,ნუ სახელს ძალიან დიდი აჟიოტაჟი მოყვა ძალიან მოეწონათ ,ნუ ჩემი ქართველ მეგობარმა ეს როუსი რაღას ჩააკვეხეო და დამიწყეს ჭკუის სწავლება,ცოტა გავბრაზდი და როარგაჩუმდნენ მეთქი მადლობა თქვით რომ კიბოსწამალა არ დავარქვი თქო ,ბავშვი ჩემია რასაც მი.და იმას დავარქმევთქო და გაჩუმდნენ. მომხსნეს ყველაფერი და რომ უნდა ავმდგარიყავი ფეხი რო დავადგი და დამიჭირეს კიდეც,ნუ მომიყვანეს პალატაში და ვშიშობ ამ ფეხზე რომ იმედია ასე არ დავრჩები იმიტომ რომ ბავშვს უნდა ვუდედო და ვუმამო. პირველი ღამე ჩემთან იყო, ჩემინდასტრესილი გოგოო დავიძინეთ ორივემ. 12საათზე შემოვიდა ექთანი პირველი პამპერსი გამოუცვალა და პერფექთო დააყოლა თორე ისისიყო გული უნდა წამსვლოდა შავი რაღაც ჟელატინივით რო დავინახე პამპერსზე. ძუძუ არ ჭამა მთელი ღამის განმავლობაში და ცოტა ვღელავდი მაგაზე ერთს მოქაჩავდა და იძინებდა 4სათზე ექთანმა წაიყვანა ვაჭამო უ დაო და ცოტა გული მომეწურა ხელოვნური რომ უ.და ეჭამა მაგრამ დავიმშვიდე თავი. მომითრიეს შეკოჭილი სცივაო. 3ჯერ წამოიკნავლა ღამე და ხელი გადავუყავი და მოვეფერე ,რატომღაც წყნარდებოდა. დილას მოვიდა ექიმი და წაიყვანეს ჩემი ლეკვა,ყვითელიაო და რაღაც აპარატში შესვეს 90 საათი უნდა იყოსო შიგნითო.სოლარიუმის აპარატს გავდა და გამომიშვეს,რო ამოვედი მოვიწყინე რაღაცნაირი განცდა მქონდა. მერე ყოველ 3საათში ერთხელ ვაკითხავდი და საღამოს 9ზე როგორც იქნა ჭამა ძუძუ და დავწყნარდი.მაგრამ დამატებასაც აძლევენ,ცხელა იმ აპარატში და ბევრი სითხე უნდაო ექიმმა. პირველ დღეს იმედგაცრუებული ვიყავი არ მომეწონა ბავშვი,ეგ კიარა დამავიწყდა რომ არსებობდა კიდეც ,ეგრევე ნარკოზს დავაბრალე აბა ხოარშევიმჩნევდი 2საათის დაბადებული ბავშვი რომ დამავიწყდა. მოკლედ ეს ფეხი ისევ მტკივა და დამარბენინებენ თვითონ ბავშვთან. ცოტა დავითრგუნე ამ ყველაფერზე. ეგეც შენი პაბოჩნი ეფექტი .თუმცა მიკვირს რატომ არ დაუდგეს აქამდე ძეგლი ანესთეზიას? ეს პირველი ორი დღე ვწერე ეხლა მე5დღეა უკვე. მოკლედ ჩემი გემოგლობინი ზღვარს ქვემოთაა და სანამ არ აიწევს არ მწერენ,ბავშვი დღეს ამოვიყვანე დაამთავრა პროცედურები.კი ვიცოდი რეცხვაში გამოვიდოდა ეს სიყვითლე მარა ცოტა გული მისკდებოდა ამფერის რო იყო.ნუ მე შავი მეჩვენებიდა. მედდად ვწკითხები შავია ხო მეთქი და ამომხედა და ზანგი ქალი შემრჩა ხელში ნუ ჩემს ფონზე თქო რა ,და ძნ უხერხულად გავიცინე. დღითიდღე მომწონს ბავშვი ან შევწჩვიე და როგორც ყველას თავისი ბახალა რო მოსწონს ეგ ეტაპი დამეწყო,მეუბნებიან ლამაზიაო მარა ნუ მიღებულია რო ეგრე გითხრან მე თუ ბავშვი არ მომწონს არაფერს ვამბობ ხოლმე ვერც ვეფერები. ხოდა ძალიან მოცუცქნულია.წყნარად დევს და ათვალიერებს გარემოს. ძუძუს ეჩხუბება,თავები არ მაქვს და ვერ კიდებს წესიწრად,თუ მოკიდა კიდევ ისეთ პოზაში ვშეშდები. მოკლედ ვერ დავამუღამე ეს ძუძუს ჭმევისთვის საჭირო პოზები. ძალიან თბილია ეს წერტილი. რაღაცნაირი კარგი გრძნობაა უკვე მე4დღეა დედა ვარ,შეთავსებით რძის კომბინატი. მოკლედ შემდეგს საქართველოში გავაჩენ და იმედია ამაზე ნაკლები მომსახურეობა არ იქნება 2წელიწადში.
This post has been edited by nino877 on 22 Nov 2015, 04:49 … Но звезды ради людей не падают.
ninois.blogspot.com
Даже рак не совсем плохой парень просто Он тоже хочет жить.
https://www.facebook.com/ninoi877
· 
მშობიარობის მოგონებები, ☼ რჩევები და არამარტო ☼ 
