happy-go-luckyპირველად 10 კვირაზე მქონდა ყელის გახსნა და დაღვრა, ( კიდევ კარგი, ამ ჯერად ყელის გახსნის გარეშე იყო,) მგონი შენც მაგ ვადაზე გქონდა ხო? პანიკა არ მჩვევია, მაგრამ მაშინ , პირველად ვინერვიულე ძალიან, აი ხმას რომ ვერ იღებ ემოციისგან, ექიმი რაღაცას მეკითხებოდა და ვერ ვპასუხობდი, მეხის გავარდნასვით იყო და მეც უარესი დამემართა სანამ არ დავმშვიდდი..
კი, სახლში წამოვედი, აზრი არ აქვს კლინიკაში დაწოლასო, სახლში უფრო მშვიდად ვიქნებითქო. მიზეზი ალბათ ის იყო, სავარაუდოდ, გუშინ ბავშვი მყავდა პოლიკლინიკაში წაყვანილი და მერე ბაღში ვიყავით საბუთების დასატოვევლად და დასათვალიერებლად და გადავიტვირთე. ამ წოლითი რეჟიმის ფონზე გადაჩვეული ვარ ფეხზე ყოფნას..
შეიძლება არცაა ეს მიზეზი და უბრალოდ მე დავუკავშირე..
აუგმენტინი (თუ სწორად ვამბობ) დამინიშნეს ახლა . შენც ეგ დალიე ?
gabrieli1234ყოველ დღე მამა გაბრიელის ზეთს ვისმევ ჯვრის ფორმით მუცელზე და მამშვიდებს. ეკლესიურად ნამდვილად ვერ ვცხოვრობ, მაგრამ რისიც მწამს ჩემებურად, მჯერა დამიცავს
Indian Summerninikei13LazyButterflyმეც მხოლოდ კარგის იმედი მაქვს!!

ყველაფერი ადვილად არ გვეძლევა ამ ცხოვრებაში.. თუ "ზევით" გადაწყვეტილია, ყველაფერს გადალახავს ჩემი ამაზონკა