ჰაჰ, ვიღა მაცდის აქ შემოხედვას
))
სათითაოდ ვერ გნიშნავთ, ყველას დიდი მადლობა! მახარებს თქვენი მოლოცვები და გისურვებთ თქვენც, იოლად მისულიყავით ფინალთან, ვინც სადაცაა იქიდან.
ნარკოზელს ვეთანხმები, სოციალურ სამშობიაროა ჰგავს მართლა, რავიცი. ოთხკაციანი იყო სააინელება. ფასი ადეკვატური - იაფი ძალიან (სახელმწიფოს დაფინანსების გამო ჯამში ექიმიანად, რომელიც 500 ღირდა, გაუტკივარებიანად, რომელიც 190 ღირსა და პალატა - გადავიხადეთ 740).
კი, მეანები არიან კარგები მართლაც. ანესთეზიოლოგებიც და ბებიებიც. თავად ანესთეზიაც კარგია, ზოგავენ ორსულს მაქსიმალურად. ამის გამო ვენდე.
თორე ექთნებინდა დამხმარეები...
ბულკი და მაწონი...
(( არც ლაქტაციაზე დახმარება ( კიდე კაი ლაქტაციის ჯგუფში ვარ).
ვლაგდებით მე სადა ჩემი გოგო. დღე სძინავს, ღამე ღვიძავს და ასე. ლაქტაციის პირველი სირთულეებია ჩვენ წინაშე. სამშობიაროში 2 ღამე გავათენე, ვაწოვებდი, რომ მთხოვდა, და სულ მთხოვდა. ამიტო მალევე, გამოწერის დღეს ჩამიდგა რძე. ახლა ვცდილობ არ ჩამაგრდეს და ასე... არ ყოფილა ადვილი.
ქმრის დასწრება არია უუუდიდესი ფსიქოლოგიური ფაქტორი. თავადაც ორმაგად გახარებულია. კი წაემომედგინა, რო კაი იყოიო, მარა ახლა ყველას ვურჩევო.
ცხადია ინდივიდუალურია, მაგრამ ქალისთვისაც და კაცისთვისაც ამ ინტიმური მომენტია გაზიარება და თანადგომა გადამწყვეტი რამე მგონია. ჩემი ფსიქიკა ითხოვდა ამას
))
წავედი, წავუძინო უნდა. წინ გრძელი ღამეა.
დამხმარეა გარეშე ვინც იწყებთ ლაქტაციას და გადიხართ პირველ თვეს ახალშობილთან ზოგადად, ძეგლი გეკუთვნით. დედაჩემი რომ საჭმელს და სარეცხს არ მაშორებდეა და ბაიაზეც ნაწილობრივ არ მეხმარებოდეა, რავიცი, დეპრესიაში ვიქნებოდი. ისედაც წამეტიეა გუშინ, რომ ვერ შევძლებთქო ამდენს.
ქმარსაც ვასწალე ბეიზიქები და მაქსიმალურად ცდილობს ჩაერთოს, მარა სამუშაო დღეებში მთელი დღე გასულია.
მოკლედ, ასეა. რაც თეოეიულად ვიცოდი, პ,რაქტიკაში უფრო რთული აღმოჩნდა. ყოველ შემთხვევაში დასაწყისში ასეა. ვნახოთ...
)
“I am not sure that I exist, actually. I am all the writers that I have read, all the people that I have met, all the women that I have loved; all the cities I have visited.”
ვინ უდარაჯებს დარაჯებს?
მომავალი დედების კლუბი, მშვიდი და ლამაზი 9 თვე ყველა ორსულს
