The Capture of Adolf Eichman, ღამის თემა, ანუ როგორი უნდა იყოს სახელმწიფო

ეს ამბავი ჩემთვის ერთ-ერთი ყველაზე შთამბეჭდავია უახლესი (ჯერ საუკუნეც კი არ გასულა) ისტორიიდან.
ისრაელის სპეცსამსახურებმა ომის დამთავრებიდან 15 წლის მერე არგენტინაში დაიჭირეს და ისრაელში გაასამართლეს ადოლფ აიჰმანი.
უაღრესად დიდი პროფესიონალიზმით დაგეგმილი და განხორციელებული სპეცოპერაცია. ალბათ ყველამ იცით ეს ისტორია.

ეს არის ადამიანი, რომელმაც უშუალოდ ასე ვთქვათ ფიზიკურად შეიპყრო ადოლფ აიხმანი ბუენოს-აირესის გარეუბანში, საკუთარ სახლთან. მანამდე თვეების განმავლობაში უთვალთვალებდნენ, ხოლო არგენტინიდან სამხედრო მფრინავის ფორმაში გადაცმული, ნარკოტიკული საშუალებების ზემოქმედების ქვეშ გამოაპარეს.
მინდა, ასეთ სახელმწიფოში ვცხოვრობდე, რომელიც საკუთარი ხალხის მტრებს არაფერს შეარჩენს, თუნდაც ამისთვის ბევრჯერ თხუთმეტი წელი დასჭირდეს.


This post has been edited by fermina on 30 May 2016, 00:29

არ არის ეს ქრისტიანული საქციელი
მტერი არ არსებობს
მტრები არ არსებობენ

Q 7
აი ამ კაცს რომ ვუსმენ, უბრალოდ ყველანაირი სპეცეფექტების გარეშე ყვება ამ ისტორიას და მაინც ძვალსა და რბილში ატანს ემოცია.
დედამისს რომ უთხრა სიკვდილის წინ: I Captured Eichmann! თან რაღაცნაირი ღიმილით ყვება, დედის გარდაცვალების მომენტს...

fermina

ეს არ იცი?

Moor

კი, ეგეც ნანახი მაქვს, მხატვრული ფილმია, მაგრამ ემოცია უფრო დოკუმენტურმა ჩანაწერმა მოიტანა

აიჰმანმა ბოლომდე არ აღიარა ბრალი, ჩამოახრჩვეს, დაწვეს და ფერფლი ხმელთაშუა ზღვაში მოაყარეს.

კრემაციის თვითმხილველი, საკონცენტრაციო ბანაკს გადარჩენილი კაცი ყვება, როცა დავინახე, რა დარჩა აიჰმანისგან, გამახსენდა, ბანაკში ებრაელების კრემაციის მერე დარჩენილ ფერფლს ზედამხედველების ბრძანებით თოვლიან გზებზე ვყრიდით, ფეხი რომ არ დაცურებოდათო.... და ახლა გავაცნობიერე, რამდენი ადამიანის ფერფლი იყო ის რაოდენობა, რასაც გზებზე ვყრიდითო...

ჩვენდა საწმუხაროდ საქართველო ვერასდროს გახდება ისრაელი ამის მოხლოდ 2 მიზეზი არსებობს

1. ხალხი

2. ხელისფულება

fermina

კი, დოკუმენტური უფრო მაგარია. სხვა მასალებიცაა კაი, მარა მე ეგ ფილმი ვნახე ახალი გამოსული როცა იყო და გამახსენდასავით თქფილად