scarification მტკივნეულია საკმაოდ. ნებისმიერი body modification კრძალავს ყოველგვარ ანესთეზიას, შესაბამისად ერთერთი მთავარი მიზეზი ჩათვალე ეგეც არის.
ისე საქართველოშია ნაკლებ პოპულარული, უცხოეთში ვერ გეტყვი, რომ ყოველ მეორეს, თუმცა ბევრს აქვს.
ცინცხალი


მოშუშების პერიოდი

დასრულებული შედეგი

ხოდა გარკვევით ჩანს რომ ტკივილის მიმართ ძალიან გამძლე უნდა იყო, ამ ხერხს რომ მიმართო

რაც შეეხება ტატუს.
არ არსებობს ერთი კონკრეტული მიზეზი ტატუს გასაკეთებლად.
გამოთქმული იდეა, სრულყოფილებისკენ სწრაფვის შესახებ, მარტო იმ მაგალითებზე გამოდგება, როცა საქმე გვაქვს მთლიანი სხუელის მოდიფიკაციასთან.
დაახლოებით ასეთთან

ამ კატეგორიისთვის მათი ადამიანური იერსახე სრულიად აუტანელია და გარკვეულ "საკუთარ სრულყოფას" აღწევენ body artის წყალობით.
საშუალო სტატისტიკური ტატუირებული ადამიანი იკეთებს ძირითადად რამდენიმე მიზეზის გამო.
ტატუირებას აღიქვამს ხელოვნებად, ამ შემთხვევაში საკმაოდ ბევრი, რთული და ფერადი ტატუირება აქვს.
იკეთებს იმის გამო, რომ მისთვის რაიმე ძალიან მნიშვნელოვანი "ნებაყოფლობით დამღად" აქციოს. ან შესაძლოა ეს ტატუირება რაიმე ძვირფასს ახსენებდეს ( გარდაცვლილ მეგობარს და აშ)
მოსწონდეს რაიმე სახის წარმართული ტრადიცია და ამასთან დაკავშირებით მოიხატოს სხეული.
მოდას აყვეს, "სხვას აქვს, მეც მინდა". (ამათ როგორც წესი ძალიან მასიურად გავრცელებული ნახატები აქვთ).
უნდა და მორჩა

თან ყველაფერთან ერთად ტატუირება "კომუნიკაციის" ერთერთი საშუალებაცაა, ფაქტიურად რაღაც ინფორმაციას ატარებ ვიზუალურად შენს შესახებ ისეთს, რაც სხვა შემთხვევაში არ "ჩანს". ზედაპირზე ამოგაქ შენი "მე"ს მნიშვნელოვანი ნაწილი და "ადვილად საცნობს" ხდი თავს. (აქაც შეიძლება ბევრი ქვემიზეზი იყოს. )
და საბოლოოდ ძირითადი ასპექტები და ისტორიული ცნობები აქ
http://en.wikipedia.org/wiki/Tattoo
მიმაგრებული სურათი