ბლიადზე გამახსენდა ერთი ისტორია:
ერთხელაც ქალთა დასით გარშემორტყმული მაიაკოვსკი გამოდის ფუნდუკიდაააან.
ეს ქალები ააგდებენ - მართალია, რომ შეგიძლია უცებ მიმავალზე ლექსის შეთხზვაო?
- აბა რა! - შეიფერა შეზარხოშებულმა პოეტმა - მაიტათ აბა რა თემაზე გინდათ უცებ მოვცხო ლექსიო
- აგერ არხში ლოთი რომ გდია, მაიტა მაგაზე დასჭექე რამეო.
ეს შენი მაიაკოვსკი ამაყად გაიბღინძება და დაიწყებს:
Лежит
Безжизненное
Тело
На нашем
Жизненном
Пути.
არხიდან ხმა გაეპასუხება:
Ну а тебе какое дело?
Идешь с блядями и иди.
წავიდეთ გოგოებო, ესენინი ყოფილაო - შეფუცხუნდა მაიაკოვსკი
ქართველი თუ ხარ, ცეცხლს შენობით ელაპარაკე! მ.ფ.
როცა ერთბაშად ვაგონიდან
შორს, ცისკიდურზე
ჩემი სამშობლოს მთები გამოჩნდნენ -
ჰოი, რარიგად მევიწროვა
მაშინ საყელო! ტ.ი.
ჩაფაან ყორე