ახლა ვიხსენებ რა
უნივერსიტეტში 10 - დან ცხრა გოგო კარგად იყო ჯგუფში ჩემთან
ანუ 90 პროცენტი
დანარჩენები თავიანთთვის რა, არავისთააან რომ არ იყვნენ.
პადრუშკები და უაზრო ჩახუტებები აშკარად რომ არ მსიამოვნებდა მაგას ხვდებოდნენ
თან იცოდნენ , რომ შეყვარებული მყავდა იქ და მაშინ განსაკუთრებით აქტიურობდნენ , როცა გამოჩნდებოდა ხოლმე,
მერე ტელეფონის ქექვა რომ არ მომწონდა და მათხოვე თემები მაგაზე იგრუზებოდნენ
რვეულის გადაშლა
ერთი იმის გამო დაიბოღმა გარეთ რომ ვიყავი ხოლმე ხშირად იმ პერიოდში ეს ტვინს ასხავდა და მაგაზე მაღალი ქულა მივიღე ფინალურზე
ხალხი არაფერს აკეთებს და ჩემზე მაღალ ქულას იღებსო.
იმდღეს შემხვდა რა ერთი, გეგონება რამე დავუშავე
აი არაფერი არ აქვთ ტიპებს ჩემზე სათქმელი და ვერ მიტანს რამდენიმე, იმის გამო რომ მაგრად მეყლევება ეს პადრუშკები უაზროდ და ჩემს პირად სივრცეში ქექვა.
რამდენიმესთან კი დღემდე ვმეგობრობს პონტში, მოვიკითხცავთ ხოლმე ერთმანეთს და ხან ვნახულობთ.
ხო, იქ ჩემს ცხოვრებაში მთავარი ადამიანი გავიცანი, რომელიც დღემდე მომყვება
ერთი იყო ყველაფერი მაგრად ეკიდა ჩემთანაც იყო და არც არაფერზე იგრუზებოდა ასე უაზროდ