გუშინ რომ რაღაც იყავი და დღეს არავინ ხარ,
ასე, ორაზროვნად.
გამოჩნდა რაც მაკლდა.
გამოჩნდა მოტივები და მომავალში უფრო გამოიკვეთება.
როცა მეგონა, რომ აი ის ადამიანია ვისთანაც მაქსიმალურად შემიძლია გამოვაჩინო
საკუთარი თავი და გავცე ის რაც ჩემშია, მაქსიმუმი და ადრესატი სწორია , ისეთი ადრესატი რომელიც მანამდე არ ყოფილა თითქოს...
ლამაზი შეფუთული ამბავივით იყო, რომლის უკანაც რადიკალურად განსხვავებული რეალობაა.
ყოველთვის ვიცოდი, რომ არ უნდა გამეცა იმდენი რომ მერე რამეზე გული დამწყდომოდა მაგრამ იმდენად სხვანაირად მივიღე მოცემულობა სხვანაირად არ შემეძლო.
არასწორი ადრესატი, არასწორი დრო და ადგილი...
ისევ ბავშვურად რომ მჯერავს რაღაცეების და ამ დროს დედას უტყნავენ საქციელებით გარშემო ხალხი ყველაფერს.
ცხოველურ მოთხოვნილებებს რომ იკმაყოფილებ და იმის იქით არაფერი გაინტერესებს, თავი ხო უნდა გაიმართლო?
თავიდანვე ხო იცოდა, პირველი კონტაქტის შემდეგ რაც ხდებოდა მაგრამ არა, აგრძელებდა, დღეს თურმე სხვა რეალობა.
ამას არ დავწერდი რომ არა თავის მართლება თითქოს ეს ახლა ჩემთვის გაკეთდა
აქამდეც შეიძლებოდა გაკეთებულიყო ძალიან ჩვეულებრივად, მაგრამ მანამდე ვჭირდებოდი.
"დიდი მადლობა ყველაზე რთულ დროს ჩემს გვერდით იყავი" ახლა ნახუი.... ყველაზე რთულ. მომენტებში ვინ იქნება ჩემს გვერდით? არც არავინ და არც არასდროს ყოფილა.
დედა#####ული ცხოვრება გრძელდება მაგრამ ჭკუას კიდე ვერ ვისწავლი, კარგი ადამიანების ძიებაში ვიქნები ისევ და ბოლოს ჩაეჯმება ყველაფერს...
არ უნდა გქონდეს რამის მოლოდინი და ბედნიერი იქნები ან მაქსიმუმ არ იდარდებ მაგრამ ეგ ხო ზღაპრებში ხდება ან ერთეულებთან?
როცა ადამიანს ენდობი და გგონია რამეს ნიშნავ მისთვის რა თქმა უნდა იქნება იმედგაცრუება.
უდიდესი დარტყმა მივიღე და სადღაც წამოყოფს თავს... სხვა ჩემს ნაცვლად ამაყი იქნებოდა... აი ეგეთი ნაბიჭვარი უნდა იყო, რომ ###ზე გეკიდს ასეთი ფაქტები .
ხო გაშიშვლდი და გამოჩნდა შენი მოტივები?
ახლაც იტყვი რომ არა?
წუხელ სულ ახვა ადამიანს ველაპარაკებოდი...
მაგრად მკიდია , მინდა ვწერო ჩემთვის და არა სხვა ვინმესთვის, ეს ერთადერთი იარაღი დამრჩა სადაც დავიცლები, სადაც შევეჩვიე და ოდნავ შვებას ვნახულობ.
ყლის ჭკუაზე რო არ მივლია ეგ ზუსტად ვიცი და დანარჩენი ადამიანური ფაქტორია და არა ცხოველური.
· 
მე ანუ ჩვენ XXXVIII, 100th Window
