აი იუმორის გრძნობის ნეხვატკა კი ნამდვილად არ გაქვენ... )))
კი!..
იმდენჯერ შევუშინებივართ მე და ბატონი მმდეი ჩვენსკენ წამოსულ სტენკაჩადგმამომართულ მგელმდედრეთსა (არადა ზოგი მართლაც საკმაოდ კაი კი იყო) პულსისა და წნევის კატასტროფულ მატებამდისა, რო ოოო, ეს ჩვენი ჩირგვნარეთი და შიგ ბუნკერში კიდევ ბუნკერი რო არა, რა გვეშველებოდა, რა მოგვივიდოდა, ამის წარმოდგენა კიდევ უფრო მაღლა გვიწევს კრავმამრულ წნევასა... )))
აგერ დღესაც (ნუ უკვე გუშინ), ვაკურ საცობებს გადამკიდე, მოგვიწია მე და მმდეის სასწრაფოდ მისვლა ერთ ადგილას კალაბუსითა (ნუ გიხარიან, არა 18 მეტრიანითა) და მერე უკან რომ ვბრუნდებოდით ისევ კალაბუსითა, ვიჯექით არხეინად ფანჯარასთანა და მობილში ვიქექებოდითა, რა დროსაც გვერდით მჯდომი ბებოი ადგა (ჩადიოდა) და მის ადგილას უმალ დასკუპდა ახალამოსული ტიპიურ ჩვენებრ მდედრი (ფეხნი კი ჰქონდა კაი, თუმცა არც მაინც თლა გადასარევნი), რომელმაც ორი წუთიც არ გასულა, უცებ რატომღაც გვითხრა/გვკითხა ძაან ხომ არ გაწუხებთო?.. ცხადია, ჩვენ უცებვე დავიბენით, შევწუხდით, ავნერვიულდით, რაღაც ზეგასაოცარი განცვიფრებისმაგვარი გამოვიხატეთ ფეისზე, არა, როგორ გეკადრებათო წავიბურტყუნესავით, მერმე მალევე წამოვსკუპდით და შემდეგსავე გაჩერებაზე ჩავსკუპდით, დავასწროთო, სანამ ამას ევროასოცირებისავით უფრო ღრმა და ყოვლისმომცველი ლაილაიური კონტაქტირება არ დაუწყია ჩვენთანაო, სადაც უკვე ამდენი გაგვიბედა ამ ფემინომაო, ესაც, ამის მცდელობაც, სავსებით მოსალოდნელიაო ღრმა ანალიტიკური ჩაფიქრებით მივედით ამ გასაოცარ დასკვნამდის... ))) ჩასვლისას ოდნავ მოვჰკარით დემოკრატიული თვალი და ცოტათი გაოცებული კი შეგვყურებდა, ნეტა ასე რამ გააქცია აგი მამრნიო ჩემებრ არდასაწუნი მდედრისგანაო... ))) ეტყობა, ვერც კი წარმოედგინა, თუ რა კრავმამრი პროდუქტი გახლავართ... ))) ოღონდ არა სლავნი ქერუნია ფისუნიებთანა, რომელთაგანაც სტენკაჩადმადობის საშიშროების ალბათობის ინდექსნი და კოეფიციენტნი, ვიმედოვნებთ ხოლმე, რომ მუდამ ნოლისკენ მიქანებადია და ჯერჯერობით ფრიად საკაიფოდაც გვიმართლებს ამ ფიქრებსა, გათვლებსა და მოლოდინებშია...
)))