მოიწყინა განყ-მაო და შევაფხიზლოთ ცოტა.
ბევრს რეალში ვიცნობდი, ბევრს აქ მხოლოდ. ბევრს არ ვევასებოდი, ცოტას კი.
მე ბევრი მევასებოდა, ძალიან ცოტა არა.
თუმცა ამდენი წლის მერე, ვხვდები რომ ყველანი საყვარლები ხართ.
ჰოდა, მოგესალმებით ყველას და თქვენც მომესალმეთ (თუ გინდათ
)
ისეთები მესმის საქართველიდან, გული მაქ ჩამკვდარი.
ცხოვრება ისედაც სასტიკია და თურმე წარსულის მოგონებები კარგი ყოფილა, ამას განსაკუთრებით ის ხალხი გაიგებს, ვინც დიდი ხანია ემიგრაციაშია.
მოკლედ, საყვარლები ხართ ყველა. ფორუმი ადრე სახლივით იყო ჩემთვის და ძალიანაც მიყვარდა.
მთვრალი არ ვარ, არც დასიცხული.
დავბერდი მგონი და ბებრულად ემოციური გავხდი.
ძველები როგორადაც მიცნობდით, ,,მე ის თამრო აღარა ვარ"
ახალი თემის გახსნა, სმაილების დასმაც კი დამავიწყდა, ძლივს მივაგენი საიდან გამეხსნა თემა. დაჟე აქაური ტერმინებიც აღარ მახსოვს.
წეღან ფეისბუქზე ერთი ძველი ფორუმელის ნიკი შემხვდა და გამახსენდა
აქაურობა. შემოვიხედე. ვხსნი ნიკსერჩს და ვხედავ, ამდენ წლიანი პაუზის მერეც ვიღაც უცნობ(ახალი ნიკია და ვერ ვიცანი ბუნებრივია) იუზერს გავხსენებივარ სადააო კითხულობდა ჩემზე. ნეტა რომელიძველი ნაცნობია. ავჩუყდი და ვიგრძენი, ფორუმი როგორ მიყვარს ჯერ კიდევ, მიუხედავად 10 წელზე მეტია მიტოვებული მაქვს ფაქტობრივად.
(
მოკლედ, მიიღეთ ძველებო (ახლებოც) ჩემგან მონატრებუკი სალამი და მოკითხვა. მგლებო, თქვენც
სამკვდრო სასიცოცხლოდ კი იყავით გადაკიდებული ჩემზე, მაგრამ მაინც საყვარლები ხართ
და ჩემი საყვარელი 4 მეგობარი, რომელიც აღარ არიან ამ ქვეყნად და რომლებმაც გული ჩამწყვიტეს, რომლებიც აქ გავიცანი და მუდამ მეხსომებიან, მინდა რომ ნათელში იყვნენ და არასოდეს დაგვავიწყდნენ ძველ ფორუმელებს.
* * *
ახალი წესები არ ვიცი, რატომ არ ჩანს პოსტში ნიკები გარდაცვლილი ფორუმელების.
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=pfbid02khaL4XwZuqsZrrRZSqN9PPKLNT9ovYCmf1CAFuvctQnCCLjLEAjcUEv3FJRHRjRYl&id=100014268286014