ადამიანის უფლებები, საქართველო

ჩვენს ყოფნა-ცხოვრებაში, მეტად ხშირად გვესმის ხოლმე ეს მცნება და ის უკვე ასოციირებულია სიტყვა “დარღვევა”-სთან. მოდით იქნებ მოვიყვანოთ რამე თვალსაჩინო, კონკრეტული მაგალითები, ჩვენს ქვეყანაში ადამიანის უფლებების დარღვევაზე. იყო ეს ადრე ან დღეს მაგალითად. სულერთია.
მთავარია გაგებულ იქნას თუ რაშია რომ სდებენ, ხოლმე, ბრალს ერთმანეთს, როდესაც ამ პათოსით სავე შესიტყვებას იყენებენ.


თავად შემიძლია მოვიყვანო მაგალითი.
რამოდენიმე დღის წინ, მომაფიქრდა ასეთი სიტუაცია:
პაციენტი – ადამიანი, რომლის მდგომარეობის დინამიკა ხშირ შემთხვევაში დაღმა მიიწევს, მასზე არამარტო არასწორი მოქმედებებია საშიში, არამედ უმოქმედებაც (ცრუ მოქმედება).
მისი ექიმთან მისვლა ჩვენთან, მაინც დატვირთულია მეტად მაღალ რისკთან, რომ ის მოხვდეს თავის საქმეში არაკომპეტენტურ მოხელესთან. პაციენტს არააქვს არც სახსრები და დრო ატაროს ექსპერიმენტები საკუთარ ჯანმრთელობაზე, სიცოცხლეზე.
თუ არსებობს არჩევანი, და დღევანდელი მედიცინა მას რეალურად შველის, პაციენტისთვის განკურნების შანსის მოსპობა, იმის გამო რომ რომელიღაც პსევდო-ექიმი არ დარჩეს უმუშევარი, არის “ლეგალური” მკვლელობა, როგორც თანამდე და უნებლიე მოვლენა.
საკითხი რომელზეც აქ ლაპარაკია მგონი სახეზეა. ის შემდგომში შეიძლება გაგრძელდეს იმით, რომ სრულიად უდანაშაულო (!) დაზარალებული ადამიანი თავისი საქმის გამოსწორების (საკუთარი თავის შველის) მიზნით, სიტყვაზე მიმართავს სასამართლოს. შედეგად იქმნება ახალი კანონდარღვევის მთელი ჯაჭვი. პასუხისმგებელ მხარეს დიდი სიამოვნებით გაურჩევდნენ საქმეს, კულისებს გაღმა გააძრობენ 9 ტყავს, მაგრამ სარჩელს არ დააკმაყოფილებენ. რა გააკეთოს დაზარალებულმა? ან მით უარესი ფსევდო-ექიმმა – მან უნდა უფრო ინტენსიურად იმუშაოს თავის სამსახურში, რათა აინაზღაუროს ის კოლოსალური დანახარჯები რაც მას საქმის მოსაყუმარებლად დასჭირდა. ბუნებრივია ასეთ “პროფესიონალს” რიგით მომდევნო ადამიანი შეეყრება, რომელიც შეიძლება ჩვენთვის ძვირფასი ადამიანი იყოს.

თქვენ ხომ არ მოიყვანდით რამე მაგალითს?

აუცილებლად უნდა დავიცვათ.....................................................

This post has been edited by FAQ77 on 10 Dec 2005, 19:51

მაგალითების მეტი რა არის საქართველოში.

უბრალდო იმდენია და ყველა სფეროში რომ დაკონკრეტება მიჭირს. ამას სამწუხაროდ კანონი დიდხანს ვერ დაარეგულირებს.
მაგრამ ავიღოთ მედიცინის სფერო. გასაგებია რომ ექიმი ხშირად უვიცობისა და ზოგჯერ ჯიბის გასქელების გამო პაციენტს სხვადასხვა მკურნალობას უნიშნავს. საკუთარ თავზეც ხშირად მიწვნევია. მაგალითად როცა მე-9 კლასელ ბავშვს ერთი საკმაოდ ძლიერი წამალი დამინიშნეს და მერე მისი დალევის შემდეგ ისევ თვითონ ექიმმა მითხრა, რა ჯერ ის წამალი რატომ არ დალიე და მერე ეგაო. აღმოჩნდა რომ ჯერ სხვა უნდა დამელია 1 თვის განმავლობაში და მერე ის. 2 კვირა დამასვენეს, მერე დამალევინეს პირველი წამალი ერთი თვის განმავლობაში და მერე ისე ის წამალი 2 კვირის განმავლობაში. მანამდე რა ვიცი რა გართულებებლი გამოიწვია. იმიტომ რომ გართულებები წლების შემდეგ გამოჩნდა. ამასობაში ის ექიმი დაიღუპა. და ისედაც არ ვაპირებდი არც ჩივილს (რა აზრი ჰქონდა) უბრალოდ ექიმი გამოვიცვალე.

5 წლსი წინ კი მითხრეს რომ გადაუდებელი ოპერაცია მჭირდებოდა.
კარგად კი შემაშინეს, მაგრმა მერე აღმოჩნდა რომ ერთი ჩვეულებრივი ოპერაცია იყო. ასე გამუქებით კი მიტომ დამიხატეს ჩემი მდგომარეობა რომ სხვასთან არ წავსულიყავი და ეგრევე ოპერაციაზე დავთანხმდებოდი. დედაჩემს ეუბნებოდა შენ წადი, რაღაცეები მოიტანე, ამას აქ დავტოვებო და პალატისკენ მიმათრევდა (ამ სიტყვის სრული მნიშვნელობით, იმიტომ რომ ხელი მომკიდა და მივყავდი ) არადა საქართველოში ცნობილი ექიმი. მერე ნელ-ნელა კი უკვე ბევრი უკმაყოფილო გამოჩნდა მისი, მაგრამ იმ დროს ერთ-ერთ წამუყვან სპეციალისტად ითვლებოდა, თუ პირველად არა.
ოპერაცია მაინც დამჭირდა, მაგრამ ნორმალურ სიტუაციაში და სხვა ექიმთან.
* * *
ახლა ეს ყველაფერი საკუთარი მაგალითები მოვიყვანე. აღარაფერს ვამბობ რომ ჩემს ძმას 3 ოპერაცია გაუკეთეს, ამოვარდნილობაზე ბავშვობვაშიდ ა მხოლდო მესამემ გაამართლა. აგრეთვე მაგალიტების მოყვანა კიდევ შემიძლია, მაგრამ მოდი ზოგადად ვისაუბროთ.

ზოგადად საუბარი კი გაცილებით რთულია. ვინ უნდა დააწესოს რომ როგორ ირღვევა ადამიანის, (ამ შემთხვევაში პაციენტის) უფლება? არის შემთხვევები როცა ექიმი მართლა ყველაფერს ცდილობს, მაგრამ ზოგი დაავადება განუკურნებელია, ზოგჯერ კი ექიმი მართლა რისკზ ემიდის. ამ შემთხვევაში მეტყვით რომ ჰკითხოს პაციენტს ან მის ნათესავებს როგორ მოიქცეს, მაგრამ შეიძლება მათ ვერ მიიღონ სწორი გადაწყვეტილება.

ახლა გავიხილოთ ის შემთხვევა როცა ექიმი სწორად იქცევა, მაგრამ პაციენტი ასე თუ ისე არღვევს ექიმის დანიშნულებას (ასეთი სემთხვევები ბევრია. რა უჭირს, გაიაროს, რა უჭირს ეს შეჭამოს ან სხვა). და თუ მკურნალობა არ იქნება ეფექტური მას შეუძლია უჩივლოს ექიმს. ეს შეიძლება ინტრგანმა პაციენტმა კარგად გამოიყენოს. ანუ ისეც ქვეყანაში როგორიც საქართველოა ჭირს ასეთი ურთიერთობების მოგვარება. ან პაციენტია დაუცველი ან ექიმი. და საერთოდ რა უფლებები, სადაც ნიშანს იმიტომ გაკლებეს საკურსოში რომ გოგო ხარ, და ვიღაც ჯარჯი მხოლდო იმიტომ მიდის საზღვარგარეთ საცხოვრებლად რომ აქ თურმე მხოლოდ (ეს ხაზგასმით, იმიტომ რომ იმ პიროვნებას თუნდაც ეკრანიდან რაღაც აგრესია ეტყობოდა გარშემომყოფთა მიმართ) იმიტომ ჩაგრავენ რომ ცისფერია.

წესით კი უნდ ადავიწყოთ. დავიწყოთ კი არა და დაწყებულია, უბრალდო მე იმ დონეზე მივეჩვიე საკუტარი უფლებების თავად დაცვას და თვითდამკვირდებას, რომ ზოგადზე აღარ ვფიქრობ სამწუხაროდ

This post has been edited by sharlot on 11 Dec 2005, 11:38

..... რაღა მაგალითია საჭირო .......ეგ კიდე კაი შემთხვევაა ...როცა სასამართლომდე მიდის საქმე ........
უმეტეს შემთხვევაში ...ცრემლებით ჯიბეში ფულის ჩაკუჭვით მთავრდება უფლებების დარღვევა.


ეს საქართველოში ყოველთვის იქნება ...მე ესე ვფიქრობ ....