მაშ ასე წერთ ნივთიერებას და მერე შთაბეჭდილებებს.
მაგალითად:
მარიხუანა.სადაც მე ვცხოვრობ დღეები ერთნაირია და მათი გამრაალფეროვნების მიზნით დიდი ხანია ქუჩის სასტავი მარიხუანას ვეწეოდით.
ვააბშეტა ისე ინტენსიურად, რომ დღეებმა თავიანთი ერთფეროვნება დაიბრუნეს დაჟე ს მარიხუანოი
მაგრამ მაინც შემიძლია ისეთი ეფექტების გახსენება რომლებსაც ადგილი ჰქონდა და რომლებიც შეიძლება ითქვას ჩემთვის დაუვიწყარია.
ერთხელ - ანუ უკვე მერამდენედ ქუჩაში ვიდექით ვიცოდით სცილა პლანს გაჩითავდა და ყველანი რაღაც ამაღლებულ განწყობაზე ვიყავით. წვიმდა 5-6 კაცი ერთი შავი ქოლგის ქვეშ ვიყავით შეყუჟული.
საღამო მოახლოვდა და სცილაც გამოჩნდა... ტარიანი დავატრიალეთ, როცა მოწევა დავასრულეთ უკვე ბნელოდა, შემოდგომა მთავრდებოდა და უკვე საკმაოდ ციოდა ჩვენ კი ქოლგის ქვეშ რაღაცეებს ვლაზღანდარობდით.
პირველი რაც მოხდა ის იყო, რომ ყველას საუბარი ერთად შედედდა დარაღაც გაბმულ ზუზუნად გადაიქცა, ამასთან როცა თვალებს დავხუჭავდი რაღაც ხრახნებს და ბურღებს ვხედავდი (უფრო სწორად ბურღების და ხრახნების მსგავს რაღაც სიმბოლოებს თუ სხივებს) რომლებიც რაღაც ტაქტში მოძრაობდნენ და საშინლად სასიამოვნო იყო მათზე ცქერა. მითუმეტეს, როცა აღმოვაჩინე რომ ზუზუნი რითმული გახდა და მთელი ეს მისტიკური "ბურღები" ზუსტად ამ რითმზე ცეკვავდნენ.
მოკლედ ისე გავერთე ჩემი შეგრძნებების ხილვების და შინაგანი მუსიკის შესწავლით, რომ გარე სამყაროს მთლიანად მოვწყდი, უბედურება ის იყო მე არ შემეძლო იმის თქმა თუ რამდენი დრო გავიდა რაც გარე სამყაროზე კონტროლი დავკარგე. სიცივემ ცოტა გამომაფხიზლა და თან თავში საშინელი ხითხვები მოიტანა რომელზე პასუხის გაცემაც ყურადღების დაძაბვას და სიტოაციის კონტროლს მოითხოვდა.
რამდენი ხანია რაც ფეხზე დამდგარი გამოთაყვანებული ვთვლემ?
სასტავში სცილას ან ქარიბდას შეეძლო შეემჩნია ჩემი "წაკიმარება" და ამით საერთო მხიარულების გასაძლიერებლად ყველას ყურადღება ჩემსკენ მოემართა. ვააბშეტა არ იყო გამორიცხული, რომ ის რითმული ზუზუნი სხვა არაფერი ყოფილიყო თუარა ჩემზე კოლექტიური დაცინვა.
ვაბშემ ამ კითხვებზე პასუხის გაცემას თვალების ფართოდ გახელა ჭირდებოდა. რაც ჩემი აზრით მგონი მოვახერხე კიდეც. რაც დავინახე საშინელი აღმოჩნდა, კიარადა ძალიან ძნელია იმის თქმა თუ რამდენად საშინელი და უხერხული იყო ეს გრძნობა, უდიდესი ძალისხმევა დამჭირდა რომ ამისთვის გამეძლო - სცილა დამცინავად მიყურებდა და ქარიბდას მიდაყვით ეპატიჟებოდა ჩემ საცქერად, დანარჩენი სასტავიც საეჭვოდ დუმდა.
დიდიხანია ასე მიყურებენ?
მოკლედ ამის დასადგენად თვალები კიდე უფრო ფართოდ გავახილე შევატყვე გამოფხიზლებას ვიწყებდი. ხალხს ახლა უფრო ფხიზელი დავაკვირდი და მივხვდი ჩემ შეცდომას. ირგვლივ ბნელოდა შეუძლებელი იყო ჩემი გამომეტყველება ვინმეს შეემჩნია რადგან მე მათ ძლივს ვხედავდი. ცოტა ძალა თვალებს კიდე დავატანე და დავინახე რომ სცილა სინამდვილეში ღობეზე ჩემომჯდარიყო და უსიცოცხლოდ ჩაქინდრული თავი ქოლგის ქვეშ შემოერგო. ქარიბდას ფეხზე ეძინა.
მოკლედ სასტავს სინამდვილეში ჩემთვის არ ეცალა...
ყველას ჩემსავით უჭირდა...
ალბათ ისინიც შიშობნენ ჩემნსავით მაგრამ ნე ადინ იზ ნას ნე პადავალ ვიდა ჩტო ბაიტსა
* * *
high.ru ზე ვნახე მსგავსი რუბრიკა და მომეწონა
"ნებას დამორჩილებული სიყვარული - არა ველურის შემთხვევითი უხამსობა, არც შიშის ქვეშ სიყვარული, როგორიც ხდება ქრისტიანებში, სიყვარული, რომელსაც მაგი გზას უჩვენებს და ფლობს მას, როგორც სულის ფორმულას."
Trip Repports, :drug:
