sashka-gogoაჰა:
თიმოთი ლირი (თარგმანი ზურა ჯიშკარიანის)
თიმოთი ლირითიმ ლირი (Timothy Leary) 60-იანების ფსიქოდელური კულტურის ერთ-ერთი “შემქმნელია”. ლსდ-სადმი მიძღვნილი წიგნების გამო ის გააძევეს აკადემიური სამეცნიერო წრეებიდან (თუმცა ლირის ფსიქოლოგიური ტესტები დღესაც აქტუალურია და ფართოდ გამოიყენება ფსიქოლოგიასა და ფსიქიატრიაში), ის გააგდეს ჰარვარდიდან, შემდეგში დააპატიმრეს. ციხიდან ის კონტრკულტურულმა ტერორისტულმა დაჯგუფებებმა (შავი პანტერები.. ვიზერმენი) გაანთავისუფლეს. (ციხის კედელი ააფეთქეს (!) და გურუ გამოაპარეს). ლირი გარდაიცვალა 1997-ში. აქ ვდებ მისი ერთი წიგნიდან ერთი პატრა თავის ჩემს თარგმანს. თარგმანი ოდნავ ნაჩქარევია, მაგრამ მგონი აზრი ზუსტადაა გადმოცემული. შეიძლება “მოუმზადებელმა” მკითხველმა ვერაფერი გაიგოს, მაგრამ დაგამშვიდებთ – არც თქვენ ხართ დებილი, იმიტო რო ვერ იგებთ და არც მე გავაკეთე ცუდი თარგმანი.. ალბათ უბრალოდ ჯერ ადრეა და მერე წაიკითხეთ. “ყველა ღებულობს იმ თიმოთი ლირის, რომლის ღირსიცაა”—ავტორის სიტყვებია..
ოღონდ არ ვიცი რა კავშირშია ლიტერატურასთან. (არის კავშირში!) იო.. დატკბით.
მინაწერი: Tune in, Turn on, Drop out!
"ჩაერთე, განეწყვე, ამოვარდი! __ ფსიქოდელური ლოზუნგი
30-ე თავი. კიბერპანკიკიბერპანკი__რეალობის მესაჭე
1.ვინ არის კიბერპანკი?“კიბერ” ნიშნავს პილოტს, მესაჭეს. კიბერპანკი _ არის ადამიანი, რომელიც შემოქმედებითად იაზრებს მისთვის მისაწვდომ ყველა ინფორმაციას. ყოველ ისტორიულ ეტაპზე ჩნდებოდა თქმულებები გმირებზე__ ძლიერ, შემოქმედებით ადამიანებზე, რომლებიც აგროვებენ და ამუშავებენ ახალ ინფორმაციას, სწავლობენ მოწინავე საზღვრებს და მზად არიან ადამიანურ გენოფონდს ახალი სტადიისკენ წარუძღვნენ. ჩვეულებრივ, ამ ინდივიდუალისტებს, ე.წ. ”თეთრ ყვავებს” ახასიათებთ დაუოკებელი ცნობისმოყვარეობა, გამბედაობა და ზედმეტად მაღალი თვითშეფასება. ითვლება, რომ ეს სამი თვისება აუცილებელია იმისათვის,რომ გახდე გენეტიკური წამყვანი.(წაიკითხე, კონტრკულტურული ფილოსოფოსი).
ძველ სამყაროში, კიბერპანკის კლასიკურ მაგალითად შეგვიძლია დავასახელოთ პრომეთე _ ტექნოლოგიური გენიოსი, რომელმაც კაცობრიობას “ტექნიკური პროგრესი” მოუტანა. მან “მოპარა” ცეცხლი ღმერთებს და ადამიანებს ბევრი სასარგებლო მეცნიერება და საქმიანობა შეასწავლა. ლეგენდის ოფიციალური ვერსიის თანახმად _ ზესაიდუმლო ინფორმაციისა და ცეცხლის არაავტორიზებული გადაცემისთის ის გაგდებულ იქნა საკუთარი გენოფონდიდან და მარადიული ტანჯვა მიესაჯა. მითის არაკანონიკური ვერსიის თანახმად, პრომეთე იყენებს საკუთარ ოსტატობას იმისთვის რომ აიცილოს დამღუპველი გენეტიკური ნათესაობა და თან მიყავს გენოფონდის ნარჩევი ნაწილი. ახალ სამყაროში ამ მითის სახესხვაობად შეიძლება ჩაითვალოს მითი კეცალკოატლის _ ცივილიზაციის ღმერთის, მაღალი ტექნოლოგიების ჯადოქრის შესახებ. (ამერიკის ინდიელთა მითოლოგია.შენიშვნა) მან გააცნო კაცობრიობას კალენდარი, ქანდაკება, ფლეიტაზე დაკვრა, მეცნიერებები და ხელობები. ის “უდიდესა მესაჭემ” --- ტესკატლიპოკამ გააძევა.
თვითდაჯერებულ ინდივიდებს, რომლებიც კიბერჯიშს ეკუთვნიან ეძახიან “თეთრ ყვავებს”, თავისუფალ მხატვრებს, ინიციატორებს, ნონკონფორმისტებს, მეამბოხეებს, სიმშვიდის დამამრღვევლებს, ფსიქოპატებს, ვიზიონერებს, ხატთმებრძოლებს, მეოცნებეებს, მარტოსულებს და თავდაჯერებულ ყოვლისმცოდნეებს. ეკლესიის მოღვაწეები მათ ერეტიკოსებს ეძახიან. ბიუროკრატები კი დისიდენტებს, სხვაგვარად მოაზროვნეებს და მოღალატეებს. ძველად, გონიერი ხალხიც მათ გიჟებად თვლიდა. ხანდახან მათ ეძახდნენ ჭკვიან, შემოქმედებით ადამიანებს მდიდარი წარმოსახვის უნარით, გენიალურ მეწარმეებს, გამომგონებლებს, ნოვატორებს და ექსცენტრულ ორიგინალებს.
ინფორმაციისა და კომუნიკაციის ეპოქაში შემოქმედება და ინტელექტი ეთიკურ ნორმად იქცევა. თანამედროვე მსოფლიო ზედმეტად დინამიურია, რთულია და მრავალსახა, თანამედროვე (კვანტური) ინფორმაციული ცვლის გლობალური ქსელი ძალიან დატვირთულია იმისთვის, რომ ადამიანმა თავს დაპროგრამირებული, შტამპური აზროვნების და სხვაზე დამოკიდებული ქცევის ნება მისცეს. ”კარგ ადამიანებად” კიბერნეტიკულ ცივილიზაციაში ითვლებიან დამოუკიდელად მოაზროვნე ინტელექტუალები. ”პრობლემურ ხალხად” კი ოცდამეერთე საუკუნეში იქცევიან ისინი, ვინც აზროვნებს ავტორიტეტებით, ვინც ავტომატურად ემორჩილება, ვინც მოქმედებს საკუთარი სტატუსის დაცვის მიზნით, ვინც დაკავებულია დაშოშმინების პოლიტიკით, იმის მაგივრად, რომ იაზროვნოს.
კიბერპანკი არის რეალობის მესაჭე, რომელიც აზროვნებს შემოქმედებითად და მკაფიოდ, იყენებს კიბერაპარატურას და ტვინის “ნოუ-ჰაუს”. ეს არის ოცდამეერთე საუკუნის ადამიანის ახალი, თანამედროვე მოდელი:ჰომო საპიენს კიბერნეტიკუს.
ტერმინი “კიბერნეტიკა” წარმოიშვა ბერძნული სიტყვისაგან “კიბერნეტეს”, პილოტი. ამ სიტყვის ელინური წარმომავლობა იმიტომ გვაინტერესებს, რომ ის ასახავს დამოუკიდებელი და ინდივიდუალური აზროვნების ტრადიციას, რომელიც თავისი წარმოშობით გეოგრაფიის მოვალეა. ნახევარკუნძულებზე განლაგებული ამაყი, პატარა ქალაქ-სახელმწიფოები მტერთა არმიების შემოსევებისაგან დაცულნი იყვნენ ხმელთაშუა ზღვის თბილი ზღვებით და გადაულახავი მთებით. მაშინდელი მეზღვაურები უშიშრები და დიდი გამომგონებლები იყვნენ. იმისთვის რომ უცნობ ზღვებში ეცურათ რუქისა და ნავიგაციური მოყობილობების გარეშე, მათ ძალაუნებურად უნდა ესწავლათ დამოუკიდებლად აზროვნება. ის თავდაჯერებულობა, რომლითაც ელინელი “პილოტები” მოგზაურობდნენ ზღვაში, თან დაყვებოდა მათ მიწაზეც და მათ ცხოვრებას უფრო დემოკრატიულ, გამომცდელ და კრიტიკულ ხასიათს აძლევდა.
მეოცე საუკუნეში ნორბერტ ვინერმა ააღორძინა სიტყვა “კიბერნეტიკა”. ლექსიკონში სიტკვა “კიბერ” განიმარტება როგორც “ელექტრონულ, მექანიკურ და ბიოლოგიურ სისტემებში მიმდინარე ინფორმაციული ნაკადების მართვის პროცესების თეორიული გამოკვლევა”. აქედან ნაწარმოები სიტყვა “კიბერნეტიკა” ნიშნავს “ავტომატურ ანუ კომპიუტერულ მართვას”. სხვა ინტერპრეტაციით კიბერნეტიკა განისაზღვრება როგორც “მეცნიერება ადამიანის მიერ მართვადი მექანიზმებისა და მათი მექინიკური და ელექტრონული სისტემებით შეცვლის შესახებ. ”დააკვირდით თუ როგორ გარყვნეს ვინერმა და ძველმა რომაელმა ინჟინრებმა ეს სიტყვა. ბერძნული ტერმინი _ პილოტირება დაიყვანეს უბრალო მართვის მექანიზმამდე. ჩვენ ვათავისუფლებთ ამ ტერმინს მონობისგან, რათა ის იქცეს იმ ორგანიზაციის პოეტური, თვითმართვადი პრინციპის განსახიერებად, რომელიც ისახება სამყაროს ბევრ სისტემაში, საზოგადოებებში, ხალხსა და ატომებში.
2. კიბერპანკები: კაცობრიობის პილოტები“ქარი და ტალღები ყოველთვის შემძლე ნავიგატორების მხარეს არიან” ედუარდ გიბონი
მაკლაენისა და ფუკოს აზრით, თუ შენ ცვლი ენას - შენ ცვლი საზოგადოებას. ვხელვმძღვანელობთ-რა ამ პრინციპით, ჩვენ ვვარაუდობთ რომ ტერმინები “კიბერადამიანი”, ”კიბერნავტი” და “კიბერპანკი” აღწერენ ადამიანის ახალ სახეობრივ მოდელს ახალ სოციალურ წესრიგში. მე ვაცნობიერებ, რომ “კიბერპნკი” სარისკო ტერმინია. სხვა ლინგვისტური გამოგონებების მსგავსად, ეს ტერმინიც იუმორისა და მოთმინების გარკვეული დოზით უნდა იქნეს გამოყენებული და აღქმული. კიბერპანკები არიან გამომგონებლები, ნოვატორები, ექსპერიმენტატორები, იმპროვიზატორები, ავანგარდისტები და ექსპრესიონისტები. ისინი არიან თავისუფლად მოაზროვნე მეცნიერები, ახალი ტექნოლოგიების შემქმნელები, კომპიუტერული ვიზიონერები, ნიჭიერი ჰაკერები, ინფორმაციული ადეპტები, დისიდენტურად მოაზროვნეები, ვიდეომაგები, პილოტი-ნეიროლოგები, გამომძიებელი ეკოლოგები - ყველანი ისინი ვინც გაბედულად და უშიშრად წარმართავს იდეებს უხილავისკენ, ჩვეულებრივობის ჰორიზონტებს იქით. კიბერპანკი - არის ოცდამეერთე საუკუნის როლური მოდელი. ”დამოუკიდებელი აზროვნების” ტრადიცია ჯერ კიდევ ადამიანური ისტორიის გარიჟრაჟზე შეიქმნა. თვით ჩვენი სახეობის დასახელება - ჰომო საპიენს განგვსაზღვრავს როგორც ცხოველებს, რომლებსაც აზროვნება შეუძლიათ.
თუ ჩვენი გენეტიკური ფუნქცია მდგომარეობს იმაში, რომ "კომპუტარე" (ვიაზროვნოთ, ვიფიქროთ), მაშინ აქედან გამომდინარეობს, რომ ისტორიის ადრინდელი ეპოქები და პერიოდები იყო მოსამზადებელი თანამედროვე დროისთვის. მზად ვართ კი შევასრულოთ ჩვენი გენეტიკური ფუნქცია ახლა, ინფორმაციული ეპოქის გარიჟრაჟზე?
ოცდამეთერტმეტე თავისიკვდილის შიში წარსულში ევოლუციური აუცილებლობა იყო ხალხის უმრავლესობა სიკვდილის გარდაუვალობაზე ფიქრისას სრულ უსუსურობას, მორჩილებას და შიშს გრძნობს. ადამიანის ცხოვრებაში ასეთი მნიშვნელოვან საკითხთან დაკავშირებით ხალხის მიერ გამოვლენილი თვინიერება და უცოდინრობა საშინლად აღმაშფოთებელია.
დღესდღეობით არსებობს უამრავი მეთოდი, რომელიც კვდომის პროცესის მართვის საშუალებას იძლევა. კაცობრიობის მთავარი და შეუსწორებელი შეცდომა, ალბათ არის ის თუ როგორი პასიური უშუალობით ხვდება ადამიანი სიკვდილს, და ის, რომ არ არსებობს ინფორმაცია საკუთარი კვდომის მართვის მეთოდების შესახებ.
მრავალი ათასწლეულის განმავლობაში სიკვდილის შიში ადამიანში იწვევდა საკუთარ თავში დაურწმუნებლობას და აძლიერებდა მის დამოკიდებულ მდგომარეობას ხელუსუფლების მიმართ. თუმცაღა ოჯახური თუ რასობრივი გენოფონდის ცალკეულ წარმომადგენლებს ეძლეოდათ უფლება სიკვდილის წინ საკუთარი ცხოვრებისეული წარმატებებით ეამაყათ. ეს იყო და ეს. მაგალითად, დაახლოებით 1600 წელს, ფეოდალური საზოგადოების აყვავების ეპოქაში, ჩინელმა ფილოსოფოსმა ლი-ცზიმ დაწერა ესე, რომელშიც ჩამოთვალა “სიკვდილის ხუთი ხერხი”:
1) სიკვდილი შესაბამისი მიზეზის მიზეზის შედეგად
2) სიკვდილი ბრძოლისას
3) წამებულის სიკვდილი
4) სიკვდილი სიცოცხლისადმი ინტერესის გაქრობის შედეგად
5) დროზე ადრე სიკვდილი
ხელისუფლების განცხადებით „ღირსეული“ ცხოვრების მიზანი და შინაარსი იყო ხელისუფლების მორჩილება. თუ შენ როგორც ინდივიდუალობამ შენი ცხოვრება გენოფონდის მსახურებას შესწირე, მაშინ საგანთა ლოგიკის მიხედვით, სიკვდილი _ ეს არის უკანასკნელი, დამამთავრებელი ეტაპი, როცა შენ საბოლოოდ წირავ მსხვერპლად შენს ინდივიდუალობას. მაგრამ ჰუმანისტისთვის, რომლისთვისაც ხელშეუხებელია ინდივიდუალობის წმინდა როლი, ასეთი ტრადიციული პერსპექტივები სრულიად მიუღებელია. მოდით გულახდილად ვილაპარაკოთ. როგორ შეიძლება იამაყო წარსული მიღწევებით, მაღლა გეჭიროს თავი აწმყოში ან ენთუზიაზმით მიიწევდე მომავლისკენ, როცა იცი რომ, სადღაც მოსახვევში უეჭველად გელოდება სიკვდილი ცელით ხელში. როგორი პიარ-სამუშაო ჩაატარა კაცობრიობამ იმისთვის, რომ სიკვდილთან დაკავშირებულ ცნებებს მოქონდეთ ისეთივე ველური შიში, როგორც საშინელებათა ფილმს, რომელსაც საუკეთესო ეთერულ დროს ანახებენ.სამარე. სიკვდილი. სულის ამოხდომა. დაშლა. ნეკროლოგი. ამინ!
დააკვირდით რა კარგადაა გათვლილი სიკვდილის ფრაზეოლოგია. რას ნიშნავს „მოკვდე“? სული ამოგხდეს, მარილზე გახვიდე, მტვრად იქცე, ფეხები გაფშიკო, იქცე ფერფლად, გვამად, ლეშად, მატლების საკვებად. ცხოვრების თამაშის რა საშინელი დასასრულია!
წარსულში უმაღლეს ხელისუფლებას (ანუ მათ, ვინც ცალკეული გენოფონდების სოციალურ მართვას ახორციელებდა) ქონდა რეფლექტორული ვალი: აეძულებინათ ხალხი, რომ ყოფილიყვნენ რამეზე დამოკიდებულნი და ეგრძნოთ სისუსტე და უძლურება სიკვდილის სახის წინაშე. ერის (ხალხის) გადარჩენას უზრუნველყოფდა მისი წარმომადგენლების მსხვერპლად გაღება.
მორჩილებისთვის ადამიანს აჯილდოვებდნენ. გენოფონდის ერთგული მსახურებისთვის მას პირდებოდნენ უკვდავებას საიქიო ცენტრში, რომელიც სხვადასხვა კულტურაში ცნობილია სამოთხის, ცის ან ღმერთის სამეფოს სახელით. რათა ხალხის ლოალობა შეენარჩუნებინათ, ხელისუფლებას უწევდა „კვდომის რეფლექსების“ კონტროლირება და ისეთი მექანიზმები-სტიმულების ორგანიზება, რომლებიც ტვინში „სიკვდილის კონტურების“ აქტივიზირებას უწყობენ ხელს. ეს ხორციელდებოდა სხვადასხვა რიტუალებით, რომელთა შედეგად ხდებოდა ბედისადმი დამოკიდებულების და მორჩილების გრძნობების იმპრინტირება. (ჩანერგვა, გარკვეული ინფორმაციის ფიქსირება. მთარგმნელის შენიშვნა)
შესაძლოა, ჩვენ უკეთ გავუგებთ იმპრინტირების მექანიზმს თუ დავაკვირდებით „რიტუალების“ იმ კრებულს, რომელთა მეშვეობითაც ადამიანურ სკებში ჩასახვისა და წარმოების რეფლექსები იმართება. მხედველობაში მაქვს ნაყოფიერების რიტუალები (უფრო სწორად, განაყოფიერების რიტუალები). იმედი მაქვს შოკირებული არ იქნებით.
საზოგადოებრივი აპარატის მიერ დამკვიდრებული კონტროლის მექანიზმები ორივე შემთხვევაში ერთნაირია. მოდით „სისტემას“ გარედან შევხედოთ, უცხო დამკვირვებლის თვალით, ეს იმისთვის რომ მკვეთრად განვასხვავოთ და ვნახოთ ყველაფერი ის, რაც როგორც წესი თვალთახედვის არიდან გვიქრება.
ყოველი გენოფონდი მის მოზარდ თაობას თავს ახვევს მორალს, წესებს, ტაბუს, ეთიკურ წანამძღვრებს, რომელთა მეშვეობითაც მართავს ყველაზე მნიშვნელოვან მომენტს – სპერმატოზოიდისა და კვერცხუჯრედის შეხვედრის მომენტს. სექსუალური აგზნების გენეტიკური მექანიზმის ინდივიდუალური მართვა ყოველთვის საფრთხეს უქმნის სკურ შეჯვარებას. (ფუტკრების სკას გულისხმობს ბატონი თიმოთი.. მთარგმნელი) პირველყოფილ-თემურ და ფეოდალურ საზოგადოებებში განაყოფიერების ყველა რიტუალი („საქორწილო ცეკვები“, პაემნები, კონტრაცეპციები, აბორტი) უკიდურესად გამარტივებულია. პერსონალურ ნოვატორობას სასტიკად კიცხავენ და ეწინააღმდეგებიან. ინდუსტრიალური დემოკრატიის საზოგადოებებში სექსუალური თავისუფლების დონე ოდნავ მაღლდება, მაგრამ ჩინეთის ან ირანის მაგვარ ტოტალიტარულ სახელმწიფოებში პურიტანული მორალი მტკიცედ აკონტროლებს შეჯვარების რეფლექსებს. ჩინელი დიქტატორის _ მაოს მმართველობისას აკრძალული იყო „სასიყვარულო რომანები“, იმიტომ რომ ამით ხალხში იკლებდა სახელმწიფოსადმი ფანატური ერთგულება. თუ ახალგაზრდა ხალხი თვითონ გადაწყვეტს ვისთან და როდის „ქონდეთ სიყვარული“(ვისთან „შეჯვარდნენ“), მაშინ არსებობს იმის მაღალი შესაძლებლობა, რომ განაყოფიერება მოხდება სკის გარეთ, ხოლო იქ, შეხედავ და ახალგაზრდები გადაწყვეტენ თავად მართონ თავიანთი ცხოვრება და არ მოუნდებათ საკუთარ შთამომავლებში გენოფონდისადმი ბრმა ერთგულების აღზრდა.
„კვდომის რეფლექსებს“ სოციალური იმპრინტირების ბევრად უფრო მკაცრი რიტუალები უჭერენ მხარს. სიკვდილის შიშის „წახალისება“, რომელსაც ახორციელებდა სკა, ითვლებოდა თავისთავად გათვალისწინებულ რამედ ყველა კულტურაში, რომელიც იყო კიბერნეტიკულ კულტურამდე.
იმ მიზეზით, რომ ინდივიდის ცხოვრება იყო ხანმოკლე, სასტიკი და უაზრო, ცალკე აღებული ადამიანის ყველა ცოდნა ნაკლებად მნიშვნელოვანი იყო. სამყარო ისე ნელა იცვლებოდა რომ ცოდნის შენახვა თავისუფლად შეიძლებოდა გენოფონდის კულტურაში. პერსონალური ინფორმაციული გაცვლის ტექნოლოგიების არარსებობის გამო ცალკეული ადამიანი არაფერს ნიშნავდა გენოფონდის კულტურაში. კოლექტივის ერთგულება ითვლებოდა სიკეთედ, შემოქმედებას და ინდივიდუალიზაციას უყურებდნენ როგორც გარყვნილებას, უცნაურობას, მუტანტების სიგიჟეს. მხოლოდ სოფლის იდიოტები აძლევდნენ თავს დამოუკიდებლად ქცევის და ქაოტური, არასანქცირებული აზროვნების უფლებას. ფეოდალურ და ინდუსტრიალურ ეპოქებში ხელისუფლება აძლევდა მოტივაციას და აკონტროლებდა ხალხს, სიკვდილის შიშის სწორი მანიპულირებით. დღეს პოლიტიკოსები იცავენ საზოგადოებრივ წესრიგს არმიის, პოლიციის და სიკვდილით დასჯის მეშვეობით. ორგანიზებული რელიგია საკუთარ ძალაუფლებას და სიმდიდრეს ინახავს სიკვდილის შიშის დანერგვით და კულტივირებით. რომის პაპსაც, აიათოლასაც და პროტესტანტ-ფუნდამენტალისტებსაც კარგად ესმით, რომ არანაირად არ უნდა იქნეს დაშვებული, რომ ხალხი დამოუკიდებლად დაეუფლოს და ისწავლოს საკუთარი კვდომის პროცესის მართვა. აკრძალულია ფიქრიც კი კიბერნეტიკული პოსტბიოლოგიური გონის არსებობის შესახებ და უკვდავებით ინდივიდუალური პილოტირების მნიშვნელოვნების შესახებ.
ჩვენ სისტემატურად გვაპროგრამებენ, თუ როგორ უნდა მოვკვდეთ. საავადმყოფოები დაკომპლექტებულია სასულიერო პირებით, რელიგიური ორდენების მთავრებით, მღვდლებით და რაბინებით, რომლებიც მზად არიან ნებისმიერ დროს აგიგონ წესი. ყოველ სამხედრო ქვედანაყოფში ყავთ საკუთარი მღვდელი, რომელიც შეასრულებს საჭირო წესს მკვდარი მეომრისთვის. საშინელი კატასტროფაა? დაუძახეთ მღვდელს!
ეკლესიის მამები მოუთმენლად ეკიდებიან იმ აზრს, რომ ადამიანს უნდა ქონდეს შესაძლებლობა გააჩნდეს ინდივიდუალური არჩევანი კონტრაცეპციის, ორსულობის, სინჯარული ჩასახვის და აბორტის საკითხებში. ორთოდოქსალური მწყემსები ანათემას გადასცემენ ყველაფერს, რაც უკავშირდება ექსპერიმენტებს უკვდავებასთან. თვითმკვლელობას, საკუთარი ნებით სიკვდილის უფლებას, ევთანაზიას, სიცოცხლის გახანგრძლივებას, ოკულტურ გამოცდილებას, ასტრალურ მოგზაურობებს, ლეთარგიული ძილიდან ანუ კომიდან გამოსვლას, უცხოპლანეტელებთან შეხვედრას, კრიოგენურ გამოკვლევებს, სპერმის, კვერცხუჯრედების და დნმ-ს ბანკების (საწყობების) შექმნას ასევე ხელოვნური ინტელექტის შექმნის ტექნოლოგიას.
რატომ? იმიტომ რომ თუ სამწყსოს არ ეშინია სიკვდილის, მაშინ რელიგია და პოლიტიკა კარგავენ აზრს, გენოფონდის ძალაუფლება საფრთხეშია. ხოლო როცა გენოფონდზე კონტროლი სუსტდება, წესისამებრ ჩნდებიან სახიფათო გენეტიკური სიახლეები და მუტაციური ხილვები.
This post has been edited by nick_el_son on 7 Aug 2006, 11:11
რას ნიშნავს წოდება კიბერ გოთი ან კიბერ პანკი ????
