ღვთის მსახური - ეკლესია, დოქტრინალური დაქვემდებარება თუ დამოუკიდებლობა?

მღვდლის როლზე უკვე არის აქ თემა მაგრამ ამჯერად სხვა კუთხით მინდა შევხედო ამ ღვთის მაშვრალთა როლს და კერძოდ: ეკლესიის და მათ ურთიერთდამოკიდებულებას.

ხშირად გამიგია მოწადინე მრევლისადმი რჩევა: თუ ესა თუ ის ღმრთის მსახური მას ზედმეტად აუხერხულებს (მაგალითად თვიურის დროს ეკლესიასი შესვლას უკრძალავს, სამოსს უკონტროლებს, და ა.შ.) ამ მხევალმა სხვა მღვდელი იპოვოს.

კითხვა გამიჩნდა ამის თაობაზე. განა საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესია ერთიანი ორგანიზაცია არაა სადაც მღვდლის დოგმატურ შეხედულებებს ერთი საყოველთაო კოდექსი აწესრიგებს. მაში როგორ შეიძლება ერთი მსახური ანებებდეს ეკლესიაში თვიურიანის შევლას, მეორე - მხოლოდ ზღურბლთან დგომას, მესამე - სრულ განურჩევლობას.

როგორ ჯდება ასეთი მღვდელკერძოებრიობა ეკლესიის დოგმატურ ზეობრიობაში, რომელიც წესით ერთიან მიმართულებას უნდა აძლევდეს მის ყველა წევრს?

domnul

პატრულმა თუ გაგაჩერა და კარგად შეეხვეწე შეიძლება არ გამოგიწეროს შეიძლება გამოგიწეროს. გააჩნია როგორი პიროვნებაა. ეგეთ შემთხვევებში შინაგან საქმეთა მინისტრი უძლურია.

domnul

სწორედ მაგ თემაშივე შეგიძლია განიხილო იგივე საკითხი რომელი კუთხიდანაც გაგიხარდება
(რა თქმა უნდა წესების სრული დაცვით)