რაო შო,სულიერ ძიებაში ხარ,არა?
ნესტორ ივანოვიჩი უდაოდ დიდი კაცი იყო.პიროვნება.მაგრამ მის ბრძოლას არანაერი(?) აზრი არ ჰქონდა,რამეთუ აფუძნებოდა არაფერს და მიმართული უყო არსად.ეგ იყო ისევ და ისევ ძლიერი პიროვნების ფენომენი,რომელმაც მოეხერხა
სბროდის დამორჩილება პირადი დემარშისთვის სისტემის წინააღმდეგ.Он убил в себе государство!:)))
სისტემურ მოვლენათ ეგ ვერ ჩამოყალიბდებოდა,რამეთუ არ იყო ამისთვის არც ბაზა(სოციალური),და არც წინაპირობები(ისტორიული,საზოგადოებრივი).და არც იქნება არასოდეს,იმიტომ რომ:
თავისუფლების იდეას,საერთოდ ნებისმიერ იდეას,აქვს ერთი თვალსჩინო თვისება:რაც უფრო იზრდება ამ იდეის მატარებელი სუბიექტების რაოდენობა – პროპორციულად მატულობს ტოტალიტარიზმის "ლეველი",ხარისხი.
და ნებისმიერი,უკეთილშობილესი იდეაც კი,მთავრდება ისე როგორც მთავრდებოდა ხოლმე აქამდე:
ინკვიზიციებით,ხოცვა–ჟლეტვით,სისხლიანი აბანოებით და საზოგადოებრივი ქიმერებით.
ერთი ჩვენი საერთო ნაცნობი,ბევრი თავპირის მტვრევის შემდეგ,მივიდა ძალიან კორექტულ დასკვნამდე,რომელსაც მეც აბსოლუტურად ვიზიარებ:
АНАРХИЯ -РЕЛИГИЯ ОДНОГО ЧЕЛОВЕКА.©
მოვედით.ბოლო გაჩერება.
This post has been edited by Jake on 23 May 2007, 00:23 
Нестор Махно
