არ ვიცი ვის რა თემაზე უბჭია, ან უსაუბრია, მაგრამ რასაც დავაკვირდი, ზედმეტად მორწმუნე ხალხს ნამეტანი თავში აქვს ავარდნილი. ეს ალბათ ფსიქოლოგიური ეგოს ამბებია, როცა თავი ჯაან განათლებული და სულიერიად მაღლად მიგაჩნია, შენი ჭეშმარიტება იპოვნეე (ეგეც საკითხავია) გგონია რო სხვაზე მეტი იცი და მარტო სხვაზე კი არა, არამედ შენს ღმერთზეც კი.
რამდენიმე თვის წინ შემხვდა მორმონების ფეიჯი, სადაც კითხვები დავსვი, თუ როგორ აღიქვამდნენ იესოს, ბიბლიას, ღმერთს და ა.შ მსგავსება ვიპოვე ორთოდოქსებთან. პირადადაც მომწერეს და .მესენჯერში სამ ამერიკელ გოგოს ვესაუბრე ჭეშმარიტებაზე და ღმერთზე. ახალი რამეები გავიგე და გამისწორდა კიდეც. (კაცებს ვიცი გშურთ)
არ გადის მაგ ყველაფრიდან ერთი კვირა, ჰოპ და საოცრება, ვიღაცა მწერს პორადში გაუფრთხილდი თავსო. მეთქი ვინა ხარ , რა გინდა? სიდან მოხვედი და ეგეთები. შემომიხტა ვიღაც მორწმუნე მესენჯერაი და ჩვეულებრივად მელაპარაკება ჭეშმარიტ ღმერთზე. არაერთხელ აღვუნიშნე რო ჩემი გადასაწყვეტია და რასაც თავად მიიჩნევს ჭეშმარიტებად სულაც არ არის აუცილებელი, რო ჩემი შეჭმარიტება იყოს-მეთქი, მაგრამ რა ხეირი? მოკლედ ბევრი იბოდიალა აღსასრულზე, შენს სულს გაუჭირდებაო და ზღაპრები, როგორც იციან ხოლმე. კიდევ ბევრი რომ იბოდია მერე მე გაპოვნინებ ჭეშმარიტებას, ნამდვილი ღმერთი საპატრიარქოში გვყავსო თუ რაღაც ეგეთი მომწერა.
მე კიდევ ძალიან ნაგლურად ჩავურტყი: მთელი ბოზბანდა , ქურდები და ფარისევლები მანდა ხართ-მეთქი და ეგო ხელი ჩაიქნია.
რატო არიან მართლმადიდებლები ასეთი ამპარტავნები?
