რა და როგორ დავიწყო არ ვიცი მარა რაღაც უნდა დავიწყო ცოტა დაგმოვანცხიო თორე აღარ შემიძლია ამდენი გრუზი, ნოემბრის მერე ჯანდაბა და სნაკვი მჭირს

ნუთუ მთელი ცხოვრება ასე უნდა მჭირდეს რა
ჯერ იყყო და 15 წლის მერე საკუთარი თავის შენახვის მეტი სადარდებელი არაფერი მქონდა სახლი ლიცეუმი სამსახური, და ასე გრძელდებოდა ყოველდღე, მერე იყოდა სტუდენტობა, მთელი 6 წელი სამსახური მერე ოქტომბერ იანვარი სესიები მერე კიდე სამსახური მერე სახლი ახლა არის და სახლი სამსახური სახლი სამსახურიმ ხანდახან ძმაკაცები მარა საქმე იმაშIა რო უკვე მომწყინდა მაინც მარტოობა, როცა სივარული შევძელი შემიყვარდა მარა რა მერე გამოჩნდა ვიღაც ნაბიჭვარი და ყველაფერი წყალში ჩაყარა, მოკლედ არასდროს არ მითქვამს და არც ვიტყვი ამ ცხოვრების დედაც-თქო ცხოვრება ძალიან ნორმალური მაქვს რაც მინდა იმას ვაკეთებ და როგორც მინდა ისე მაგრამ რაღაც ვიღაც მაკლია გვერდით (კი ვიცი ვინც და რაც) რომელთანაც ტკვბილად და ლამაზად ვიქნები, დედაჩემი და ჩემი დის სიცოცხლეს ვენაცვალე ეგენი რო არ მყავდნენ ვის მოვესიყვარულებოდი ხოლმე სახლში რო მოვალ, სხვაზე უფლება არ მაქვს სიყვარულის გამოხატვის, ეგ კიარადა ბოლოდროს უკვე სახშიც ვეღარ ვჩერდები შუაღამეზე ბორიალი მიტყდება და 2-ზე რო გავალ ხოლმე ქუჩაში მთელი ღამე დავივლი რიონის პირას დანგრეულ თეთრხიდს ვესტუმრები იქედან ბჟოლებშI გადავალ რუსთაველის ხიდიდან განათებულ ბაგრატს გავხედავ პიჯვარს გადავიწერ მერე ბაღში შევივლი გაღინულ ფანტანს გადავავლებ თვალს ცოტახანი კოლონადებთან კიბეზე ჩამოვჯდები და მერე შევდივარ სახლშI ისევ თან რამდენი გავდივარ იმდენი დედაჩემი ნერვებად არის ქცეული რა გჭირსო მარა ხმას რო არ ვიღებ და არ ვიცი რამჭირს და რო ვერ ვეუბნები ეგ კიდე ცუდად ხდის მოვალ მერე შუბლზე ვაკოცებ ტკბილ ძილს ვუსურვებ და მეც დავიძინებ

მოკლედ ამ ყველაფერს მიტო არ ვწერ რო ვინმეს ჩემი თავი გავაცნო (შეიძLება ქვეცნობიერში ეგეც ჰო მაგრამ) უბრალოდ დავიღალე ამ ყველაფრით და მინდა რო ცოტა განტვირთვა გავაკეთოსავით, ვფიქრობ წასვლაზეც მარა ისევ მეცოდება დედაჩემი და ჩემი და რა ვუყო ამათ ვჭირდები მე ცოდონი არიან უჩემოდ ეგ კიარადა თბილისში ბევჯერ მქონაი წამოსვლის საშUალება და ეგეც ვერ გადავწყვტე ამათ გამო

კაროჩე დავიღალე დავიღალე დავიღალე

უბრალდ ერთია რო მივარს ბევრს ვფიქრობ რო მივარს მარა გამოხატვის უფლება წამართვეს


-----------------
ხოდა ბოდიში ყველას ჩემი რაღაცეების თავზე მოხვევისთვის

არასდროს არ თქვათ ამცხოვრების დედა ვატირეო არასდროს
რაც არ უნდა იყოს იცოდეთ რომ თქვენ სხვაზე ბედნიერები ხართ მაინც

შენ კიდე ძალიან