ომის თემა განსაკუთრებულად გაიაზრა და გადმოგვცა-მეთქი ვერ ვიტყვი, მაგრამ ნამდვილად ჩაწვდა და საინტერესოდ წარმოაჩინა
გადაღება, სცენები პირველივე წუთიდანვე შესამჩნევია
მუსიკა სასწაულად შერჩეული
ფილმი იწყება ნავების წყალში ჩაშვებით, რომლემაც ჩემს წარმოსახვაში კუბოს ასოციაცია დატოვა
მანამდე მქონდა ნანახი ფილმი "რიგითი რაიანის გადასარჩენად" და ვიცოდი რაც ელოდათ ნაპირზე გასულ მებრძოლებს, მაგრამ გადავრჩით:***
ფილმში ისმება ორი მთავარი კითხვა: საიდან მოდის სიძულვილი და საიდან მოდის სიყვარული
მამაჩემმა პირველ კითხვას წარმატებით გასცა პახუსი ბიბლიური კაენის მაგალითის მოყვანით
აი სიყვარულზე დავფიქრდი და უკვე ხსენებულ ნაპერწკალს ჩავეჭიდე
ეს ნაპერწკალია ჩვენი სული, არსი თუ რაც თამამად შეგვიძლია სიყვარული ვუწოდოთ
ფინალისკენ შონ პენი რომ მიდის საფლავზე და ეკითხება, სად წავიდა შენი ნაპერწკალიო, პასუხია "მოვიდა სიყვარულისთვის და წავიდა სიყვარულში"
მეც მომინდა მწამდეს მეორე სამყაროსი და უშიშრად, ამაყად შევხვდე სიკვდილს
სიკვდილის თემა რომ გავაგრძელო, ვფიქრობ, ყველა მეომარმა იცის რომ მოკვდება, ამიტომ ცდილობენ ეს მომენტი რაც შეიძლება გვიან დადგეს
შიში - ძალიან კარგად აქვს რეჟიროს გადმოცემული
შემდეგ ერთ-ერთი მეომრის სიტყვები: ახლა ვუყურებ ამ დაჭრილს, ვხედავ როგორ წამობს, მაგრამ არ მეცოდება
მეომრებს უუფერულდებათ გრძნობები, ნაპერწკალი
დუმბაძეს აქვს დაწერილი ნაწარმოებში "ნუ გეშინია დედა": ვაჟკაცი არის ის, ვისაც ეშინია და მაინც მიდის"
მამაცები იყვნენ ეს ადმაიანები როცა წავიდნენ ომში, იქედან კი ჩვეულებრივ მოქალაქეებად დაბრუნდებიან
ნავზე ახალგაზრდის სიტყვები: "მე გავიზარდე და სახლში რომ ცავალ უკეტესად წარვმართავ ცხოვრებას"
სიცოხლის სიკვდილამდე მიტანის აზრი ნაპერწკლის შენახვაშია
ახალგაზრდას კიდევ აქვს იმედი, მაშინ როცა ბევრისთვის ცხოვრება დამთავრდა, მიუხედავად იმისა რომ ცოცხლები არიან
რად ღირს ადამიანი რომელსაც არ ეშინია და ეცოდება
ჯეკის ცოლის სცენები ძალიან კარგი, შეგაყვარებს ქალს და გაგრძნობინებს თავდავიწყებულ სიყვარულს
კიდევ ბუნება, რა თქმა უნდა, მალიკია და სხვანაირად ვერ გამოვა
გაფრენილი პეპელა, ჩამოვარნდილი ბარტყი, ორი თუთუყუში, თავს ზევით ბალახი
ბუნება ადამიანში უფრო წმინდაა, ვიდრე ადამიანი ბუნებაში
და ის კადრი, ამერიკელი რომ ეუბნება იაპონელს იმ ჩიტების ლუკმა გახდებიო, ეს ახედავს და თავისუფლების შეგრძნება ჩაუდგება თვალებში, ალბათ ელოდა სიკვლის რომ მისი სული ჩიტების სიმაღლეზე აფრენილიყო
შემდეგ იწყებს ლაპარაკს და ხვდები რომ ეს ყველაზე უცხო და გადამთიელი კაცი შენი ძმაა, მეტიც შენშია და ერთმანეთის გარეშე დაიღუპებით
ბოლოში რა პიზდეცი ფრაზა მივარტყი
კაი იყო
The Thin Red Line/წვრილი წითელი ხაზი, Terrence Malick
