თემა ეხება მეტად მტკივნეულ საკითხს, რომელიც ასახავს ქართულ სიბნელეს და პათოლოგიურად კატასტროფულ სიტუაციას
როგორც იცით, დეკანოზ ბასილ კობახიძეს აუკრძალეს მღვდელმოქმედება ეკლესიის საჯაროდ კრიტიკის გამო!
ბასილ კობახიძე აპროტესტებდა ეკლესიაში არსებულ კატასტროფულ სიტუაციას- ფანატიზმს, კორუფციას, სექსუალური პათოლოგი მღვდლების საქმიანობას და ა.შ. ამის საჯარო კრიტიკისთვის მას აეკრძალა მღვდელმოქმედება და ის იქნა ეკლესიიდან დევნილი!
თუ მისი კრიტიკა არ იყო ქრისტიანული და მისაღები, რამდენად მართებულია და მისაღები ჰომოსექსუალისტი და მრუში მღვდლების "ლოცვა-კურთხევა" საქართველოს სამოციქულო ეკლესიაში? რომლებიც მრავლად არიან და მათი საქმიანობა აღარც არის დაფარული, ხოლო თუ ვინმე მათ განიკითხავს და მათზე რამეს იტყვიან, ისინი თავს იმართლებენ - "მოძღვრის განკითხვა არ შეიძლება, ღმერთს თვითონ გავცემ პასუხსო"
ეს ნორმალურია?
მე მოკლული ვიქენი, რადგან მსურდა პირველი შევჭრილიყავი გალავანში; ეს ვერ დააბრკოლებს მთავარ ძალებს, რათა გამომყვნენ და გამარჯვება მოიპოვონ.
(შარლ დე მონტალამბერი)