მაქსიმ გორკი

მაქსიმ გორკი, როგორც ასეთი

http://az.lib.ru/g/gorxkij_m/

This post has been edited by рerfectstranger on 26 Nov 2011, 15:51

ვაღიარებ მის ერთადერთ ნაწარმოებს "На Дне"
კიდევ მაკავშირებს მასთან ბავშვობის ერთი მოგონება:
ზაფხულობით, ფასანაურში დავდიოდი დასასვენებლად.
შესასვლელში რატომღაც გორკის უშველებელი ძეგლი იდგა. ფეხშიშველი.
ძალიან მეცოდებოდა, სულ მეგონა, რომ სციოდა და ერთ დღესაც არც ვაციე და არც ვაცხელე, ჩემი დაპატარავებული "ბასანოჩკები" მივურბენინე და ფეხებთან დავულაგე. სულაც არ მიფიქრია, რომ არ მოუვიდოდა ))
მოერე დღეს, რაღა თქმა უნდა, ჩემი "ბასანოჩკები" აღარ დამხვდა. გორკი კი ისევ ფეხშიშველი იდგა. დედამ დამამშვიდა, შენ არ ინერვიულო, თავის პატარა გოგონას წაუღოო.
აი ეს არის გორკი ჩემთვის )

рerfectstranger

ტიპიური მედროვე, სხვა გზა არც ქონდა პრინციპში, როგორც სოლჟენიცინი წერს იტალიაში რო წავიდა გორკი, რო ნახა არც სახელი და არც დიდება არ ქონდა გარშემო პატივიმოყვარეობის სიყვარულმა დააბრუნა ისევ სსრკ-ში და ბოლომდე ტირანის პროჭში იყო გარჭობილი, სამაგიეროდ დარჩა, დაჩა, დიდება, მისი სახელობის ათასი ^#ლეობა. სოლოვკის კოლონიაში რო იყო ჩასული პატიმრები, თურმე როგორც "აწცა სპასიწელია" ეგრე უცდიდენ პატიმრები. მიუხედავად იმისა რომ ზედამხედველობას ყველა მკაცრდა ჰყავდა გაფრთხილებული და საგანგებოდ შელამაზებული ყველაფერი, დაჟე ქურდებს პრესა დაურიგეს კამერებში, ქურდებსაც ერთგვარი ხრიკი უხმარიათ და ერთერთს გაზეთი უკუღმა დაუკავებია, გორკის შეუმჩნევია ეს და გაზეთ ამოუტრიალებია, თუმცა ეს მინიშნება იქეთ იყოს და ერთერთ მალალეტკას ყველაფერი მოუყოლია თუ რამ უბედურება ხდებოდა სოლოვკებზე, უბედურება კი მართლა ბევრი ხდებოდა სახალხო დახვრეტებიდან დაწყებული პატიმრის წამებები თუ პაიკის მოტეხვები და ა.შ. გორკის წასვლის შემდეგ მალალეტკა დახვრიტეს. გორკიმ კი აქო და ადიდა პრესაში სოლოვკის სანიმუშო კოლონია.

კლიმ სამგინის ცხოვრება

მე ვიცი, რომ გორკიმ თავიდაუნებურად ერთი კეთილი საქმე გაუკეთა ერეკლე ტატიშვილს. როდესაც დააპატიმრეს და მისი ხელნაწერები და სამუშაო ოთახი დაარბიეს, ნიცშეს სურათი გორკისა ეგონათ ულვაშებისა და გამო ასე გადაურჩა განადგურებას.

რა მაგარი დრამატურგი ყოფილა, ახლახანს წავიკითხე на дне

ლუკაც კაი ტიპი იყო და სატინი

მოთხრობები აქვს ძალიან კარგი: ხიფათ-სიფათნი, პირველი სიყვარული, უზალთუნი და სხვებიც. არტამონოვების საქმე არაა წასაკითხი, ჩემი აზრით.

როგორც მაქსიმ გორკის ასევე მაიაკოვსკის ძეგლები მოსახსნელია დროზე ,რამეთუ უმღეროდნენ
უღმერთო კომუნისტებს.

მისი კლიმ სამგინი ჩემი სამაგიდო წიგნია. როდის წავიკითხე და კიდევ არ გამნელებია მისდამი სიყვარული და სულ ასე იქნება.