არლეკინო
გადაიცვა ჭრელი, წითელ-ყვითლად გაწყობილი მოსასხამი, სახეზე აიკრა მასხარის ნიღაბი და გავიდა სახლიდან.
გულს მოეფონა მასხარის სამოსელში გახვეულს. აწ აღარ აქვს დასასრულზე ფიქრი. მაგიური სახეცვლილებით დაამარცხა იგი.
მისტიური ზეიმი სიკვდილზე...
შეუძლია, უჩინრადაც იქცეს და უსხეულოდ იფარფატოს უჩინარს მიღმა. უშიშობა იყო მისი ხატება, განსვლა დროისა და სივრცის გარეთ. მეყსეული გაბრუებით იწყებოდა კატაბაზისი. თითქოს გაქრა ზღუდეთა მიღმა არსებული მწვავე ტკივილი. ჩავიდა ჰადესს და ამ ფანტასტიკურ მორთულობით მოგზაურობს კაცობრიობის ფსიქიურ ისტორიაში. თითქოს ჯუდის თეატრის მსახიობია და ქრისტოფოროსა და პულჩინელის სამოსელში გამოწყობილი დახეტიალობს ქუჩა-ქუჩა, უსახური მაყურებლების გასართობად.
* * *