vamekh1
Member
ჯგუფი: Registered
წერილები: 93
წევრი No.: 146335
რეგისტრ.: 7-April 12
|
#53066695 · 10 Jul 2018, 13:15 · · პროფილი · პირადი მიმოწერა · ჩატი
იმისთვის რათა სამყარო მოწესრიგდეს, იქონიეთ იმის მამაცობა რო არ აკეთოთ სამი რამ,
ნუ ამრავლებთ ორ-ჯერ ორს ასე რო მიიღოთ ნებისმიერი რიცხვი, მარა არა ოთხი,
ნუ მოშარდავთ უნიტაზის გვერდით,
ნუ მორწყავთ სუნამოთი განავალს, იმის იმედით რო გაქრეს შმორი, ის ამყრალდება კიდე უფრო ძლიერათ
* * *
სამყაროს არ მართავს სიკეთე,
სამყაროს არ მართავს ძალადობა,
სამყაროს არ მართავს ქაოსი, უაზრობა, და მოშლილობა,
- სამყაროს მართავს საჭიროება,
მოსაკითხია, თუ რატომ, რა, და როგორ, რაიმე ხდება საჭირო
* * *
არაა ერთი და იგივე ის რო, არ იარსებო, იყო თავისუფალი თავისგან, და არ ეკუთნოდე თავს ( და იქნებ კიდე, ეკუთნოდე თავს ).
და კიდე იყო გათიშული თავისგან
* * *
მარადიულობას სიცარიელეს და ქაოს აქ ერთი საყურადღებო თვისება, ისინი არ არიან და ისინი არ წარმოადგენენ თავით რაიმეს.
ამასთან ერთათ უშუალოთ ეს თვისებები არიან თავისუფალი თავისგან, ის არ საჭიროებს თავის არსებობას, და არაა საჭირო რო იარსებო, ამის გარდა უნივერსალური, ღია და ყოვლის მომცველი.
არა განძრახ ასეთი თვისებები აღმოჩდებიან დადებით თვისებებათაც.
არ იარსებო, ანუ იყო თავისუფალი თავისგან, და არ მიეეკუთნო თავს ( - მერე კი იქნებ კიდე ის რო ეკუთნოდე თავს ), და კიდე იყო გათიშული თავისგან, არაა ერთი და იგივე.
ამასთან ერთათ ეს ორი თვისება არი გარემოს, მარადიულობის, სიცარიელის, ქაოსის, მოუცილებელი მხარენი.
ასე ხდება იმიტომ რო მარადიულობა თავისუფალია თავისგან, მერე კი ეს გარდაუვლათ გამოიწვევს იმას რო მარადიულობა არ ეკუთნის თავს, ის მოცილდება თავს.
ასე ხდება იმიტომ რო მარადიულობა უოველთვისაა, და ის რაც არი ყოველთვის, თავისი ბუნების თვისებით ვერ მიეკუთნის თავს, ის მოწყდება თავს
* * *
ალბათ შეუძლებელი შეუძლებელია, მერე კი შესაძლებელია რაც შეიძლება უფრო ღრმა ხარისხით და ფართოთ გავახორციელოთ და გამოვიყენოთ ყველაფერი რაც შესაძლებელია.
ან იქნებ შესაძლოა ჩვენ შევიქმენით იმისთვის, რო გავხადოთ შეუძლებელი შესაძლებლათ. შეუძლებელია გადავლახოთ მზის სხივის სიჩქარის ზღვარი, მარა იქნებ ჩვენ ამას შევძლებთ, არა იმით რო გადავლახავთ ბუნების არსებულ კანონებს, არამედ ასე რო, შევქმნით ახალ კანონებს, და იქნებ კიდეც ხარისხობრივ ახალ კანონებს, რომელს ექნებათ ( არა მარტო უფრო ღრმა, არამედ კიდე ) ხარისხობრივათ ახალი და განსხვავებული ბუნება
* * *
ჩემი ვარაუდით ადამიანთა პირველი ცოდვით დაცემის ამბავი ( და ქვეყნის შექმნის ამბავი ), რომელი მოთხრობილია ძველ აღთქმაში, ზუსტათ აღწერს იმას თუ რა ხდება და რატომ ხდება.
მოდით ყველაფერი მოვიაზროთ ისე, როგორც ეს უნდა აკეთონ მოაზროვნე ხალხმა, ფილოსოფოსებმა და მეცნიერებმა. პირადათ მე აღმოვაჩინე მრავალი დამთხვევა ჩემ აზრებთან.
იმის შემდეგ რაც მე პირველათ წავიკითხე ბიბლია, ჩემში ჯერ შეუგნებლად, მარა წლების განმავლობაში ჯერ კიდე ბუნდოვნად, მერე კი სულ უფრო ნათლათ, შეიქმნა ასეთი შთაბეჭდილება რო მე არ კითხულობ ღამე წიგნს თავიდან. ვითომ და ვიღაცამ ამოახია მას საწყისი სამი ან ოთხი გვერდი.
რატომ დაიწყო ყველაფერი, რის გამო ღმერთმა დაიწყო ფრენა აქა-იქ, საერთოთ რატომ და როგორ აღმოჩდა ღმერთი. რატომ და რისთვის, ეს ყველაზე მთავარი საკითხია, მე ნაწილობრივ გავცემ პასუხს ამ საკითხზე ამ წერილით.
სინამდვილეში საწყისი ფურცლები არაა ამოხეული, ყველა პასუხი არი ამ ამბავში, მარა იმისთვის რათა მე გამეგო ამ ამბავის წყობა, და ამით პასუხი, მე დამჭირდა ფიქრი მრავალი წლის განმავლობაში, ეჭვი და ტანჯვა.
მეცნიერული ენით რო ვთქვა ჩვენ ვხედავთ ორ მდგომარეობას. პირველი არი მდგომარეობა "ყოველთვის", ესვე არი მარადიულობა, რომელი აგრეთვე არი ერთი სახელი ღმერთის ერთი სახელი. სინამდვილეში მარადიულობაა ღმერთი და არა სხვა ნაირათ.
ამ მდგომარეობას აქ რამდენიმე მხარე, მე ისინი ჯერ არ მაქ ბოლომდე შესწავლილი და ჩამოყალიბებული, ეხლა მე შემიძლია ვთქვა რო ეს სიცარიელეა რომელი დროის და სივცის იქითაა, ის ღიაა, -გახსნილი, -გადაშლილი, იმიტომ რო არაფერი არ არი, და ის არაფერი არ არი იმიტომ რო თითქმის არაფერი არაა საჭირო. არ მოითხოვს თავს, არ საჭიროებს თავის არსებობას, თავისუფალია თავისგან.
ამის გარდა ის რაც არი ყოველთვის, არ არის არასდროს, რათგან როგორც ჩანს ყოველთვის და არასდროს ერთი და იგივეა.
ერთი სიტყვით არაფერი არაა და არაფერი არაა საჭირო. მერე კი ამით, გინც რო ოდენობით ( ექსტენსიურათ ) და არა ხარისხით, მარა მაინც მოიცავს ყოველს და ( ერთ-დროულათ ) არი ყოველივე.
მარა საქმე იმაშია რო თითქმის. საქმე იმაშია რო მარადიულობა არსებობს ყოველთვის, ეს ქმნის გათიშულობას თავისგან, იმიტომ რო მარადიულობა არ ეკუთნის თავს, ასე ხდება უშუალოთ მარადიულობის ბუნების თვისების მიზეზით.
ძველ აღთქმაში ნათქვამია რო "ჩვენ უნდა ვცეთ თაყვანი ღმერთს, რათგან ჩვენ ვართ შექმნილები ( მის მიერ ), მერე კი ღმერთი არაა შექმნილი“. ამაზე მე შემიძლია ვუპასუხო ასე რო ჩვენ ვართ შექმნილები, მარა ღმერთმაც არ შეიქმნა თავი ( და ღმერთმა არ შექმნა თავი ), ღმერთს არ აქ იმის დამსახურება რო ის არი, ღმერთს არ აქ იმის დამსახურება რო ის ღმერთია.
ეს ახსნის იმას თუ რა ხდება, და კერძოთ ეს ახსნის ცოდვით დაცემის ამბავს. გასაგებია თუ რატომ დაიწყო ქმედება, მარადიულობა თითქმის სრულყოფილია, ამასთან ერთათ კიდეც არაფერი არაა, მე მაქ მხედველობაში ხარისხი, ეს მარტო გარემოა. წარმოიდგინეთ ძველი მუყაო ფერის და გემოს გარდა.
ამასთან ერთათ დამოუკიდებელი იმისა მარადიულობაში არი რაიმე ან არა, ყოველთვის იქმნება "საკუთარ თავს არ კუთნილების, თავისგან გაუცხოების" უარყოფითი მუხტი.
როგორაა შესაძლო რო ყველაფერი მოხდა. იქნებ საწყისიდან იყო სულთა შემთხვევითობა, თანაბარი ოდენობით და ხარისხით იყო იმის შესაძლებლობა რო, ეს უარყოფითი მივხვდი იქნება ამოქმედებული ან არ იქნება ამოქმედებული. სავსებით შესაძლებელია რო არაფერი არ მომხდარიყო, მერე რაც მოხდა ის მოხდა
----
რატომ ყველაფერი ხდება, ისე როგორც ხდება.
აქაც ყველაფერი აზრიანათ გამართულია, სხვა-ნაირათ არც იქნებოდა, აუცილებელია რომელიღაც საჭიროების და უკმარისობის დაკმაყოფილება, ან-და ქმნილი უარყოფითი გარემოს გადალახვა. იმის მიხედვით თუ რომელია ქმნილი საჭიროება, აიწყობა მისი დაკმაყოფილების ხერხი და გარემო.
ზოგადათ გასაგებია თუ რატომ იქმნება სამყარო, ალბათ ის შეიქმნებოდა მაშინაც როცა შეიქმნებოდა სხვა სახის საჭიროებს. მნიშნელია რო იყო შექმნილი სამოთხე, სინამდვილეში ეს არი გამოსაცდელი ველი ( პოლიგონი ), და არა სამოთხე. დაუსვით თავს მარტივი კითხვა, რისთვის იყო საჭირო შეუქმნა თავს გასაჭირი, ანუ რისთვის იყო საჭირო, სიკეთის და ბოროტების შეცნობის აკრძალული ხის დარგვა სამოთხის შუა-გულში.
ბევრათ უფრო ადვილია რო ასეთი ხე არ ყოფილიყო, და მაშინ არ შეიქმნებოდა არა-ნაირი გასაჭირი.
ამის მნიშვნელობა ასეთია რო ასე იქნება ადამიანის გამოსაცდელი გარემო, ამ გარემოში ჩვენ უნდა ჩამოყალიბდეთ და გადავლახოთ თავი, ერთ-დროულათ ეს თავის გარდაქმნაა რათა მიეკუთვნოს ახალ და უფრო ღრმა ხარისხს ( ინიციაცია ).
ადამიანი აღმოჩნდება არჩევანის წინაშე, და ეს არა არჩევანი ორი განსხვავებული სახეობის შორის, ეს არი არჩევანი კარგის და ცუდის შორის, ამასთან ერთათ ჩვენ ავღმოჩდებით გაურკვევლობის და ამოუცნობის გარემოში.
კიდე ეს არი დიდი ზეწოლა ( სტრესი ).
ამ საკითხის ფილოსოფიური და ფსიქოლოგიური გააზრების გაგრძელებას მე გთავაზობთ თქვენ. რა თქმა უნდა არა იმიტომ რო მე არ შემიძლია ამაზე მეტი
----
მაშ ასე, რას ვხედავთ ჩვენ, გარემო რომელი "არი ( - მარადიულობა )", ( ბუნებრივათ ( ობიექტურათ ) ) საჭიროებს იმას, რომ "გახდეს", ამისთვის საჭიროა რო დაიწყოს ქმედება, იმის გარდა რო არი შექმნილი საჭიროების და ნაკლის თვისება, არაა არანაირი სხვა წინასწარი გეგმა. შეიძლება ითქვას ასეთი აზრი რო ეს უზარმაზარი ლაბორატორია და წარმოებაა
----
რა შეგვიძლია ჩვენ დავასკვნათ, მარადიულობაში სიცოცხლე იქმნება მარადიულობის მიზეზით.
როგორაა შესაძლო რო ეს მომხდარიყო, არი ორი შესაძლებლობა.
1. აბსოლუტური, ყოვლათ სრულყოფილი, ყოვლის მომცველი, ყოვლის შემძლე ღმერთი, რომელიღაც მიზეზით ( რომელი აბსოლუტური ბუნების თვისების მიხედვით არც უნდა შექმნილიყო), მაინც ქმნის რაღაცას თავის გარდა, რაღაცას რაც “არ არი ის“. აბსოლუტური ბუნების თვისების მიხედვით, ეს შეიძლება იყოს მარტო რაიმე გადაგვარებული მისი თვისებებისგან.
იქმნება შეუძლებელი გარემო, უშუალო ღვთაება აღმოჩდება იმათ, ვინც ჩადის რაღაცა ცუდს, მაშინ ამ შემთხვევაში დამნაშავეა თავათ ის.
საკითხი რომელი მექმნება, არა ასეთია რო თავათ ისაა ( მთავარი ) ბოროტ-მოქმედი, არამედ მოსაკითხია თუ საერთოთ რატომ უნდა აკეთოს აბსოლუტმა რაიმე, და როგორაა შესაძლო რო მას რაიმე დასჭირდეს.
2. მეორე შესაძლებლობა, არსებობენ რომელიმე აბსოლუტური თვისებები, და შესაძლოა ამ თვისებების მიზეზით, ან და რომელიღაც სხვა და დამოუკიდებელი მიზეზით იქნება ქმედითი გარემო. მე ვარაუდობ რო სწორია პირველი შესაძლებლობა.
ამ შემთხვევაში ჩვენ ვართ საქმე არა აბსოლუტთან, არამედ ( გარკვეული ) აბსოლუტური თვისებების, ოდენობების და ძალთა კრებულთან ( სხვა ნაირათ, როგორც მე უკვე ვთქვი, შეუძლებელია რო იარსებოს რაიმე ყოველ მხრივი, ყოვლის-მომცველი აბსოლუტის გარდა.
როგორც ჩანს, თავისი ბუნების მიზეზით, აბსოლუტურ თვისებებს არ შეუძლია მოიცვას ზოგი სხვა თვისება, და იქნებ კიდეც ასეთი თვისებები გარდაუვლათ, თავისივე ბუნების მიხედვით, მოიცავენ ზოგ ნაკლს, რომელი მოითხოვს მისი გადალახვის საჭიროებას.
ამ შემთხვევაში ჩვენ ვხედავთ უკვე არა იერარქიას "ზე-ბუნებრივი აბსოლუტი, და ბუნება რომელი იშვა მისგან", არამედ ორი განსხვავებული ბუნების მქონე თვისებათა კრებულს.
ერთი არი აბსოლიტური თვისებათა და ოდენობათა კრებული, და იქნებ კიდე ეს არი აბსოლუტების კრებული.
იქნებ მეორე კრებული არი არა იმდენათ შეფარდებითი თვისებები, არამედ უფრო ქმედითი თვისებები, ეს არი შესაძლებლობათა თვისებები, შესაძლებლობითი თვისებები, ცხოვრების თვისებები და განტოლებები.
ანუ ეხლა აბსოლუტი არ არსებობს, მის შესაქმნელათ, ანუ მისი ხარისხობრივი აღვსებისთვის, კიდე საჭიროა ცხოვრების განტოლებათა გახორციელება
----
მოქმედი გარემოს გარეთ აბსოლუტი - აბსოლუტური განზომილებები არიან იმიტომ რო ქმედით გარემოში არი რაღაცა, რაც არაა აბსოლუტურ განზომილებებში.
მოქმედი გარემოს მაღლა აბსოლუტი - აბსოლუტური განზომილებები შეიძლება აღმოჩდენ იმისთვის, რო დაიცვან და შეუწყონ ხელი მის არსებობას და მუშაობას
* * *
მე ვარაუდობ რო ჩემი ფილოსოფიური ძიება გამოდგა სწორი, გთხოვთ ნუ ჩათვლით ამ სიტყვებს ჩემ ტრაბახათ და ამპარტავნებათ, მე არ მინდა ვაქციო ჩემი აზრები დოგმათ, მე ვარ მზად და ვიქნები მოხარული ვიმსჯელო და ვიკამათო თქვენთან ამ საკითხების თაობაზე.
----
ახლა ნება მიბოძეთ მოგიყვეთ თქვენ, თუ რომელი ხერხი მე გამოვიყენე და როგორ გამოვიყენე მე ის. მე დავუსვი ჩემ თავს კითხვა, რა ხდება, რას წარმოადგენს ეს სამყარო, რომელში ჩვენ გავცდით და ვცხოვრობთ.
რაა ეა, რატომ ხდება ასე, როგორია ცხოვრების ფესვი.
მე წავიკითხე ბევრი რელიგიური და მეცნიერული წიგნი, ვეცადე შევისწავლო მითოლოგია, კულტურის და ფილოსოფია, ამ სწავლის დროს მე რამდენჯერმე აღმოვაჩინე ვითომ-და სრული პასუხი ჩემს კითხვებზე.
მარა საბოლოო ჯამში მე ისევ რაღაც არ მაკმაყოფილებს, და რაღაც რჩება აუხსნელი, ასე ხდება მიუხედავი იმისა რო მრავალი ახსნა და განმარტება არიან სწორი.
მაგალითათ იმის შემდეგ რაც მე წავიკითხე ძველი და ახალი აღქმა, მე თან-და-თან შემექმნა ასეთი შტაბეჭდილება რო მაშინ როცა მე ვკითხულობ ამ წიგნის დასაწყის, ვითომდა მას მოაცილეს რამდენიმე საწყისი გვერდი.
ძილი აღქმა იწყება სამყაროს შექმნის აღწერით, მაშინ დავიწყოთ თავიდან, დაწერილია ასე რო საწყისში ღმერთმა შექმნა ცა და დედა-მიწა. შემდეგ აღწერილია ღმერთის ქმედება იმისთვის რათა მან შექმნა სამყარო.
ამის შემდეგ ზოგადათ, მე შემექმნა ასეთი შთაბეჭდილება რო ის არაა დასრულებული, და სრული აზრიდან ამოჭრილია მისი შემადგენელი ნაწილები.
რაშია საქმე?
რამდენიმე წლის განმავლობაში მე ფიქრობდი იმის თაობაზე, თუ რატომ ყველა ასეთი ახსნა და განმარტება არაა საკმარისი, თან-და-თან ასეთი ფიქრის ხალხი, მე შევიგნე ის თუ რა არ მაკმაყოფილებდა მე.
ყველა ეს ახსნა და განმარტება, ყველაზე მეტი აჩვენებენ მარტო იმას, თუ რა არი და რა ხდება, ასეთი განმარტება ვერ ახსნის ფესვს.
მე დავიწყე სწორი პასუხის აღმოჩენა, მაშინ როცა ვკითხე თავს ასე თუ, რისთვისაა ყველაფერი ეს? რატომ უნდა იყოს რაიმე, დაწყებული ნამცეციც, დამთავრებული ღმერთით. რისთვის, საერთოთ ზოგადათ და კერძოთ, ყოველმხრივ და ყველა გაგებით.
ყოველმხრივ და ყველა გაგებით, ყველაზე კარგია რომ არაფერი არ იყოს, ცარიელი. ეს ყველა გაგებით, ყველაზე სრულყოფილი და საუკეთესო მდგომარეობაა.
უფრო მეტიც, მაშინ როცა მე დავიწყე სიცარიელის გააზრება და კვლევა, მე ალბათ კიდეც სრულიათ დავრწმუნდი ამაში. თავად დაფიქრდით, სიცარიელე არ მოითხოვს არა-ნაირ ხარჯს თავისი არსებობისთვის, უფრო მეტიც ის ყოველგვარათ დაცულია.
თუ დავფიქრდებით ეს საკვირველია, ასე ხდება იმიტომ რომ ცარიელი:
1. არ საჭიროებს თავის არსებობას.
2. რაც მთავარია, ცარიელს არ ჭირდება თავისივე თავი.
3. ცარიელის უარყოფა და განადგურება ნიშნავს და ქმნის ცარიელს, ანუ რაც არანაკლები მნიშნელია, ცარიელი თავად არი თავისივე არსებობა, და კიდევ თავისივე ცარიელი თავად არი თავისივე უარყოფა.
3ა. და ამასთან ერთათ, თავისი არ არსებობა თავისითვე, და თავის უარყოფა თავისითვე, სრულათ და ყოველ-მხრივ ეთანხმება ცარიელის ბუნება.
მაშინ რათ უნდა იყოს რაიმე. როგორც არ უნდა ვეცადოთ, რაიმეს არსებობა არი წესრიგის დარღვევა, და კიდევ ბოროტება ( განსაკუთრებულათ მაშინ, როცა ჩვენ შევადარებთ არსებობას, ცარიელის თვისებებთან ).
მაშინ რა ხდება, როგორ უნდა ავხსნათ და გავიგოთ ჩვენ ყველაფერი ეს.
ამ დროს მე დავიწყე იმის შეგნება და გაგება, თუ როგორია სწორი პასუხი. ის მოცულია თავათ ამ კითხვაში.
რატომ. რისთვის. რის მისაღწევათ. რის გამო. და ასე შემდეგ.
მე ვხედავ ქმედებას, მე ვხედავ გარემოს, მარა რისთვისაა ყველა-ფერი ეს. ყველა გაგებით და ყოველ-მხრივ, რატომაა ყველაფერი ეს, მათ შორის ღმერთი, რომელი მიზეზით უნდა შეიქმნას რაიმე, და რატომ უნდა იყოს ის ასეთი როგორიც არი, ან რომელიმე სხვა სახის ფესვის.
ანუ ასეთი განმარტებანი ახსნიან სამყაროს ასე თუ "რა არი", ჩვენ გვჭირდება სამყაროს მოაზრება, კვლევა და შესწავლა, ასეთი თვალსაზრისით, თუ "რატომ ხდება".
ის ცოდნა რომელს მე ვსწავლობდი, ყველაზე მეტი, აღწერს ქმედებას რომლის მეშვეობით შეიქმნება სამყარო, მაგრამ არაა ფესვის ახსნა, ანუ არაა ყველაფრის მიზეზის ახსნა, და ამიტომ ვერ გამოდის ბუნების თვისების ახსნა.
ასეთი აზრობითი მიდგომით თუ "რა არი", მე ვხედავ ( მარტო ) სამყაროს სახეს, საბოლოო ჯამში მე მღლის მისი მარტო ერთი სახის მქონე გარკვეულობა და განსაზღვრულობა. რა ამით ნიშნავს მის შეზღუდულობას.
მე ვკითხე თავს, "მაშინ რატომ სამყაროს აქ ასეთი, მარტო ერთი, და გარკვეული სახეობა, და არა რომელიმე სხვა სახეობა", მერე კი ასეთი რამ ითქმევა ყველა სხვა-ნაირი სახეობაზე.
მაშინ როცა მე დავაკვირდი თავს და ჩემ გარემოს, მიზეზის და მიზეზ-შედეგობრივი კავშირების თვალ-საზრისით, ეს იყო იმის მსგავსი, რო მე გადამეწია პატარა მუხრუჭი, ზედაპირულათ ეს ვითომ-და იყო ნაკლებათ მნიშნელი და მცირე ცვლილება.
მარა სინამდვილეში ყველაფერი ძირ-ფესვიანათ შეიცვალა, მე სხვა-ნაირათ დავინახე გარემო, რაც მთავარია, ის რაც იყო გაუგებარი და ბუნდოვანი, თან-და-თან იქნება სულ უფრო გასაგები, აზრიანი, და ამიტომ ნათელი, კიდე გამომჟღავდა მრავალი ახალი თვისება და მხარე. ყველაფერმა დაიწყო აწყობა გარემოს რომელს აქ გამართული ფესვი
----
შემდეგი საკითხი ასეთია თუ, რატომ მიზეზი ( - ანუ "რატომ" ) არი სწორი პასუხი, და ამით ის მიანიშნებს ცხოვრების ფესვზე.
ის რაც "არი" მოცემულობაა, იმის ნაკლი თუ რაც "არი" ასეთია რომ, თუ ასეთი მოცემულობა წარდგება როგორც ასეთი, ანუ წარდგება ცალკე და თავათ, ვითომ-და თვით-მყოფადათ, მაშინ მას არ აქ ფუძე, ანუ მას არ აქ ფესვი.
ალბათ ერთად-ერთი მოცემულობა რომელს აქ ფუძე, არი მარტო მოქმედი, მიზეზ-შედეგობრივი წყობა.
მაშინ როცა ჩვენ ყველაფერს გამოვიკვლევთ და ავხსნით მიზეზის და მიზეზ-შედეგობრივი კავშირების თვალ-საზრისით, მაშინ ყველაფერს ექნება აზრი, და ყველაფერი იქმნება ნათელი.
თუ კი ჩვენ ყველაფერს შევხედავთ ასეთი თვალსაზრისით თუ "რა არი", მაშინ ჩვენ ვხედავთ მარტო სხვა-და-სხვა სახეობათა კრებულს.
იქმნება კიდე ერთი მნიშნელი მიზეზი, ყველაფერს რაც არი აქ თვისება, თავის თავათ-, რაიმეს არსებობა უკვე თვისებაა, თვისება თავის-თავათ და გამართული ფესვის გარდა, კარგავს ფუძეს, და ვერ იარსებებს როგორც ასეთი, ვერ იარსებებს ნების-მიერი რამ რასაც არ აქ გამართული ფესვი. ყველაფერს აქ გამართული ფესვი, ან-და ის გამართული ფესვის მქონე წყობის შემადგენელი ნაწილია.
მიზეზი გახდა ვერ იქმნება გამართული ფესვი, აზრი, შინაარსი
--
მიზეზი ერთად-ერთია რასაც აქ აზრი, ის ერთად-ერთია რის გამო შეიძლება დაიწყოს ცხოვრება.
ახლა ეს ადვილი სათქმელია, მე დამჭირდა მრავალი წელი როცა მე გავიაზრებდი, გამოვაკვლევდი, და ვეძებდი სწორ პასუხს. ეს იყო მრავალი სხვა ნაირი სახეობა, საბოლოო ჯამში მე გადავწყვიტე ცხოვრების განტოლება ასე.
მნიშნელია რომ:
1. ნების-მიერი რამ ვერ გამოიწვევს ქმედებას და სამყაროს გაჩენას. მარტო რაიმე ღრმა მნიშნელი, და არა ნების-მიერი რამ იქმნება ღრმა მნიშნელი.
2. ეს ნიშნავს რომ არაფერი არ ხდება უბრალოთ ისე.
3. და ეს კი ნიშნავს იმას რომ არაფერი არ ხდება მნიშნელი მიზეზის გარეშე, მერე კი არაფერი არ ხდება თავის თავათ ( - ანუ ნების-მიერი ქმედება და ნების-მიერი არსებობა მოითხოვს ძალის ხარჯვას, და ეს ძალა უნდა გქონდეს ან ჩვენ უნდა დავაგროვოთ ის, ეს არ არის ადვილი საქმე და ეს არა ხდება თავის თავათ და არაფრისგან )
----
ეხლა ვკითხოთ თავს თუ რა შეიძლება იქნას მიზეზი რომელი წამოიწყეს სამყაროს ქმედების დაწყებას.
ეს მნიშნელია იმიტომ რომ მიზეზი სერიოზული რამაა, ის არ იქნება უბრალოთ ისე, და კიდეც "უბრალოთ ისე" ვერ შეიქმნება უბრალოთ ისე.
საჭიროა ღრმა მნიშნელი მიზეზი იმისთვის რომ რაიმე დაიწყოს და იმოქმედოს.
ასე ხდება რამდენიმე მიზეზით, პირველი რაც მე მომივიდა თავში, ეს ისაა რომ ყოველი ქმედება და არსებობა მოითხოვს ძალის ხარჯვას. მე ვარაუდობ რომ კიდე იქმნება სხვა მნიშნელი მიზეზი. ეს საკითხი მოსაზრებელია.
ეს ნიშნავს რომ:
1. ნებისმიერი რამ არ იქმნება მიზეზათ.
2. მიზეზი არ იქმნება უბრალოთ ისე.
2ა. ალბათ ეს ნიშნავს რომ მიზეზი იყო ყოველთვის, ანუ ის მარადიულათ ახასიათებს ბუნების უშვალო ფესვს და თვისებას.
მაშინ რა შეიძლება გახდეს მიზეზი.
მე ვფიქრობდი ამ საკითხზეც, საბოლოო ჯამში მე დავასკვენი ერთი რამ:
1. მიზეზათ იქმნება მარტო რომელიღაც აუცილებელი საჭიროება.
1ა. ქმედებით ჩვენ ან უნდა მივახწიოთ რომელიღაც მიზანს. ან ჩვენ უნდა აღვავსოთ რომელიღაც უკმარისობა, მარცხი, ნაკლი.
ან და საჭიროა ორივე ( ესეც მნიშნელია ).
2. საჭიროება ან ნაკლი გამოიწვევს უარყოფით გარემოს და უარყოფით დაძაბულობას. თუ საჭიროება არ იქნება დაკმაყოფილებული, და ნაკლი არ იქნება გადალახული, მაშინ ისინი ყველაფერს დაარღვევენ, მოშლიან, დაარღვევენ და გაანადგურებენ.
მნიშვნელია რომ ეს აუცილებელია, ანუ მას ვერ მოიცილებ, ვერ აუვლი გვერდს, ამას ვერ გაექცევი და ვერ დაემალები.
ეს მიანიშნებს რამდენიმე გარემოზე, ერთ-ერთი მათგანი ასეთია რომ ( ეს ) აუცილებელი საჭიროება ) მოიცავს სამყაროს, ის თავათ სამყაროა
----
ეხლა მიაქციეთ ყურადღება პირველ სიაში ნაწილებს 2 და 2ა, მიზეზი ვერ შეიქმნება უბრალოთ ისე, და როგორც ჩანს მიზეზი იყო ყოველთვის. ის საწყისიდანვე ახასიათებს ბუნების ფესვს, ამიტომ ის არი აგრეთვე უშუალოთ, თავათ ბუნება.
ეს ასეა იმიტომ რომ ჩვენ ვსაუბრობთ სამყაროზე, იმაზე თუ რით შედგება ის. ეს მარადიულობაა და შემდეგ სიცოცხლის დაწყება, რომელი ჩემი ვარაუდით იწყება მარადიულობისგან, მოედინება მარადიულობიდან, და მარადიულობა ცხოვრების დაწყების მიზეზია.
ეს ასეა კიდე იმიტომ რომ საწყისი მიზეზი, მიზეზთა მიზეზი, უნდა იქმნას თავში, წარმოიშვას თავის თავისგან, სხვა ნაირათ, თუ მიზეზი არი გარე, მაშინ შეიძლება მოვიკითხოთ თუ რომელია ამ მიზეზის მიზეზი. და ასე უსასრულოთ.
მნიშნელია ის რომ სამყაროს წარმოშობის კვლევა, მისი საწყისი და აზრიანათ გამართული მიზეზის გარეშე, უაზროა და უნაყოფო.
მარა არაა ესაა ყველაზე მნიშვნელი და მთავარი, საწყისი მიზეზი უნდა იყოს თვით-მყოფადი იმიტომ, რომ არც ის, არც საჭიროება რომელსაც ის წარმოადგენს, ვერ შეიქმნება უბრალოთ ისე. არ ხდება და არ არი ასე რომ ყველაფერი იყო კარგათ, მერე კი უეცრათ, უბრალოთ ისე და თავის-თავათ რაღაცა იქმნა ცუდათ.
ეხლა ჩვენთვის მნიშნელია დავასკვნათ რომ:
1. სამყარო არ შეიქმნა უბრალოთ ისე, ქმედების დასაწყისი და მიმდინარეობა გამოწვეულია მარტო რომელიღაც აუცილებელი საჭიროებით.
2. შეუძლებელია სამყაროს კვლევა იმის გარდა რომ, გამოვაკვლიოთ მისი შექმნის მიზეზები, ასე ყველაფერი კარგავს თავის ფესვს და გამართულობას.
2ა. გამართული არსი, ნების-მიერი და რომელი ნაირი ფესვი, შეიქმნება მარტო მაშინ როცა შეიქმნება აუცილებელი საჭიროება.
3. მიზეზიათ შეიქმნება მარტო რომელიღაც აუცილებლობა, ან - და რომელიღაც ნაკლი.
3ა. ისინი უნდა მარადიულათ იყონ ბუნების ფესვის მახასიათებელი ერთ-ერთი თვისება, ალბათ მარტო ასე შესაძლოა შეიქმნას მიზეზი და აუცილებელი საჭიროება, და არა შემთხვევით მოიცადე და უბრალოთ ისე.
მიზეზი შესაძლოა იყოს და შეიქმნას მარტო ასეთი და ასე
----
ნაწილი 3ა მიგვანიშნებს ჩვენ მიზეზი კიდევ ერთ მნიშნელ თვისებაზე ( საერთოთ კი ჩვენ უნდა გავითვალისწინოთ, რომ ასეთი თვისებები, იმის გარდა რომ ისინი ხარისხობრივათ მნიშნელია, ისინი კიდე შეავსებენ ურთიერს ).
ჯერ ეს ერთი უტყუარი და უეჭველი დასკვნაა რომ, რაც არ უნდა მოხდეს, ყველაფერი და ყოველთვის ხდება რომელიღაც მიზეზით, და არა უბრალოთ ისე.
ამაზე მიანიშნებს ის რომ ნების-მიერი ქმედება მოითხოვს ( სათანადო ) ძალის არსებობას, რომელი საჭიროა იმისთვის, რათა მოვახმაროთ ის ამ ქმედების გახორციელებას. სხვა-ნაირათ ის არ მოხდება ( მე მგონია რომ თქვენც აღმოაჩენთ ასეთი წესის სხვა მნიშნელ მიზეზებს ).
რა ხდება მიზეზთა მიზეზი, პირველი და ყველაზე მთავარი ფუძე, ქვა-კუთხედი, რომელი არ მოგვევლინა ჩვენ გარეთან, ვინმეს დებით.
პასუხი მოცულია წინა ფრაზის ბოლო ნაწილში, და მთლიანათ მაგ ფრაზაში ( ალბათ ჩვენ ამაში დაგვეხმარება ლატერალური აზროვნება ).
მიზეზთა მიზეზი, პირველი ფუძე, ქვა-კუთხედი, ჩემი ვარაუდით ასეთი წარმოდგენა მიგვანიშნებს ჩვენ რომელიღაც თვისებაზე, რომელი მარადიულათ და ყოველთვის არი.
ასეთი თვისება არაა შეძენილი, ის საწყისიდან და სავსებით ბუნებრივათ ახასიათებს გარემოს უშუალო მისივე ფესვის თვისების მიხედვით, ის შეუძლებელია რომ არ იყოს.
ასეთი თვისება შესაძლოა იყოს არა ძირ-ფესვიანი, ერთ-ერთი მთავარი, და არა საწყისი, არამედ ერთ-ერთი ძირ-ფესვიანი თვისების მიმყოლი და გვერდითი მოვლენა.
თუ რომელიმე მარადიულ თვისებას შეუძლია შექმნას მიზეზათ, უნდა მოიწვიოს თავის სათანადო შედეგები, მაშინ-ის აუცილებლათ მოხდება. ალბათ ასეთია წინასწარ გასაზღვრულობა - ბედის-წერა, მერე კი ის თუ როგორ იქნება გახორციელებული ასეთი მიზეზის თვისებანი, მეკუთნის შემთხვევითობას, რომელი გახორციელდება მიზეზის თვისებათა ფარგლებში.
გასაგებია რომ ასეთი მიზეზი უნდა იყოს თვით-მიზეზობრივი, სხვა-ნაირათ ის არ არი მიზეზთა მიზეზი.
მაშინ როგორი მიზეზი უნდა ახასიათებდეს უშუალოთ მარადიულობას, ის უნდა იყოს მარადიულობის ერთერთი თვისება, და კიდეც შეიძლება ითქვას რომ ის არი უშუალოთ თავათ მარადიულობა.
რადგან ასეთი თვისება იქმნება მიზეზათ, ჩვენ ის შეგვიძლია სათანადოთ შევცვალოთ, მარა ჩვენ მას ვერ გავაქრობთ და ვერ მოვიშორებთ
* * *
მარადიულობა შედგება სამი ნაწილით, ეს მარადიულობაა, ცარიელი და ქაოსი.
მარადიულობა იმყოფება დროის, საწყისის და ბოლოს იქით, ქმედების და მისი თანა-მიმდევრობის, გაჭიმულობის და სათანადო თვისებების.
მარადიულობა არი "კოველთვის", ( ამის სათანადოთ არი ცარიელი, მე ვარაუდობ რომ "ყოველთვის" ნიშნავს "არაფერს, არაფერი* - ).
ცარიელი არსებობის იქითაა, ის თავისუფალია თავისივე არსებობის საჭიროებისგან, ცარიელს არ ჭირდება თავისივე თავი. მშვენიერო ცარიელი არ არსებობა არი სიცარიელე, ასეთი თვისებათა მეშვეობით ცარიელი აგრეთვე არი ყოველ-გვარათ ყოვლად-სრულყოფილი.
ცარიელი სივცის იქითაა, ის ახსნილია ( - გახსნილია ), და მას არ აქ შინაგანი მთლიანობა.
ქაოსი უნივერსალურია და სავსებით ყველაფრის არსებობაა, ყველაფერი არი ყველაფერი, და ყველაფერი სრულყოფილია.
ამასთან ერთათ ყველაფერს აქ ერთი და იგივე მნიშნელობა დს ფასი, ანუ არანაირი ფასი და არანაირი მნიშნელობა, იმიტომ რომ არაფერი არაა საჭირო, ასეთი მიზეზით არაფერს არ აქ მნიშვნელობა.
კიდე ქაოსი ყველაფრათ არსებობის და ყველაფრის ყველაფრათ ყოფის სავსეობაა, რომელიღაც აუცილებელი საჭიროების შექმნის გარეშე.
ქაოსი არი მდგომარეობა "უბრალოთ ისე და თავის-თავათ", მარა არა "უაზრო" არამედ მნიშნელობის და ფესვის-აზრის-შინაარსის იქით, მარტო ქაოსათ შესაძლებელია იყოს მდგომარეობა "უბრალოთ ისე, თავის-თავათ"
----
გარემო არი მდგომარეობები, მდგომარეობა აბსტრაქტული გაგებაა, რამდენათ საკვირველი არ მოგეჩვენებათ ეს პირველი შეხედვით, აბსტრაქცია არი ყველაზე ნამდვილი, იქნებ აბსტრაქცია ერთად-ერთი სინამდვილეა
* * *
რატომ ხდება, როგორ ხდება, რა ხდება. ასეთი თანა მივდებრობით ჩვენ უნდა მოვიკითხოთ ცხოვრების ფესვის ამხსნელი აზრი
----
გარემო იმყოფინება მშვიდათ ან გარემო მოქმედებს.
ასე არი და ხდება ასეთი მიზეზით, რო ან არაფერია საჭირო, ან იქმნება რომელიმე საჭიროება.
გარემო ან არ არი, ან გარემო მიდინარეობს და მოქმედებს.
ალბათ მარადიულობა თავისუფალია და სრულყოფილი, მერე კი ცხოვრება მოქმედია.
ჩვენ ვცხოვრობთ რათა შევძლოთ ვიმოქმედოთ, მერე კი ჩვენ არ ვცხოვრობთ იმისთვინ, რო ვიარსებოთ და ვიმყოფინოთ
----
ალბათ გარემო "მდგომარეობაა", რომელი "ასეთია", "რაღაცის" გარდა, ის ფერია რომელს არ ჭირდება საგანი, ის "წითელია", ჭიქის გარეშე, თუ გსურთ დაარქვით მას "წითელობა, ბევრი _ ბევრობა"
* * *
სიცოცხლეს და მარადიულობას აქ მარტვილი ფესვი, ბნელი ხდება ამ ფესვების გახორციელება
* * *
მე წავიკითხე ვ. დოლნიკის წიგნი "ბიოსფეროს არა მორჩილი შვილი", მე ვიფიქრე ამის თაობაზე და ეხლა მე მაქ ორი აზრი.
ჯერ დავიწყე მეორე აზრით.
ალბათ მეტი წილი საკითხი და გარემო რომელს ეს მეცნიერი ახწერს ამ წიგნში, ეოლოგიის მეცნიერების მეშვეობით აიხსნება სწორათ, ზოგი საკითხი აიხსნება მეტ-ნაკლებათ დასაკმაყოფილებლათ, მაგრამ არა ბოლომდე. და ზოგი საკითხის განმარტება არ არი დამაკმაყოფილებელი.
ამავ დროს თუ ჩვენ გამოვიყენებთ ამ მეორე და მესამე სახეობის საკითხების ახსნას სხვა მეცნიერებებში, პირველ რიგში ფსიქოლოგია, გენეტიკა, საზოგადო-მცოდნეობა და ასე შემდეგ, მერე კი შევადარებთ მათ ურთიერს, ჩანს რომ ისინი შეავსებენ ურთიერს.
იქნებ მრავალ შემთხვევაში უფრო სწორი და გონიერია რომ ჩვენ ავხსნათ მრავალი საკითხი არა ამა თუ იმ ვარაუდით სხვა-და-სხვა მეცნიერებიდან, არამედ ურთიერთ შევავსოთ ისინი, ანუ ამა თუ იმ ქმედების განვითარებაში და მიმდინარეობაში, შესაძლოა მონაწილეობს სხვა-და-სხვა მიზეზი და გარემო, ისინი მიუხედავი იმისა რომ ზოგ-ჯერ ძირ-ფესვიანათ განსხვავდებიან ურთიერთისგან, ამავ დროს შეავსებენ ურთიერს და არ ეწინააღმდეგებიან ურთიერს
----
მთავარი აზრი ასეთია, რომ ალბათ ადამიანი წარმოადგენს ორი განსხვავებული და პირველი შეხედვით ურთიერ-საწინამდეგო საწყისის ერთობლიობას.
ერთის მხრივ ჩვენ ვართ ცხოველთა გარემოს არსებობის და განვითარების ბუნებრივი და კიდეც საჭირო გაგრძელება, ამ გარემოში ჩვენ გავხდით, ვარსებობდით, და განვითარდებოდით. და იმიტომ რომ ჩვენ ვართ ცხოველთა გარემოს გაგრძელება ( ანუ ასეთი მიზეზითაც ), ჩვენ ვართ ხარისხობრივათ უფრო ღრმა და განსხვავებული ახალი ცოცხალი არსებანი.
ინსტიქტები და პროგრამები რომელი ჩვენ დაგვრჩა ჩვენი ცხოველი წინაპრებ<
|
ცხოვრების შინაარსი, მეცნიერული და ტექნიკური თვალსა, ცხოვრების შინაარსი, მეცნიერული და ტექნიკური თვალსა
