ძალიან გვიძნელდება პატიების თხოვნა
ძალიან არ მოგვწონს დაშორება საყვარელ ადამიანთან
ძალიან ვცდილობთ დავმალოთ ჩვენი ნამდვილი გრძნობები
და ვიცინით ძალით იმ იმედით რომ ვერავინ ამას ვერ შეამჩნევს
ვეძებთ სიმართლეს სასმელში,მაგრამ ვპოულობთ მხოლოდ სიმთვრალეს
ეგოისტები ვართ დაბადებიდან და გვიყვარს სხვის მითვისება
და ძაან იშვიათად ვაძლევთ იმას რაც ჩვენ გვეკუთნის
ჩვენ ხელის ჩემორთმევა მტრებთან უფრო გამოგვდის ვიდრე ნამდვილი და გულრწფელი ლაპარაკი მეგობართან
არც ვფიქრდებით სიტყვებზე. იმ დონემდე რომ ხშირად ვაწყენინებთ ნამდვილ მეგობარს
ვთამაშობთ სხვის გრძნობებზე და მერე ამით ტვითონვე ვწუხდებით .ხანდახან კი ვზარალდებით....
ჩვენ ვიცით რა არის სიკეთე ,მაგრამ სიძულვილე და სიავე უფრო გვიზიდავს
და მგონი მხოლოდ მაშინ ,როცა რჩები შენს თავთან ერთად პირისპირ და ამ ყველაფერზე ფიქრდები ,გინდა იყმუო მგელივით და ეგეც კი არ გამოგდის..................
სისულელეა ამაში ბრალი დაგვდოს ვინმემ ,ჩვენ ხომ უბრალოდ ადამიანები ვართ...
IMHO .
მიმაგრებული სურათი