პროზაული პოემა, ბოდლერიდან დღემდე

"მე გამომგონებელი ვარ, დამსახურებით განსხვავებული ყველასგან, ვინც კი ჩემამდე იყო. სულაც მუსიკოსი, რომელმაც მიაგნო რაღაც სიყვარულის გასაღების მსგავსს. ამჟამად -- ბატონი ერთ უნაყოფო სოფელში, ფხიზელი ცის ქვეშ, ვცდილობ თავი გამოვიღვიძო მოგონებებით ჩემი მათხოვრული ბავშვობის, ჩემი შეგირდობისა თუ ჩემი ხის ფეხსაცმელების, პოლემიკების, ხუთი თუ ექვსი დაქვრივების, იმ რამდენიმე წვეულების შესახებ, რომლების დროსაც ჩემმა სიჯიუტემ შემიშალა ხელი, მივწვდომოდი ჩემი ამხანაგების დიაპაზონს. მე არ ვნანობ ჩემ წილ ღვთაებრივ სილაღეს, უწინ რომ მქონდა: ამ უნაყოფო მიწების ფხიზელი ჰაერი მძლავრად კვებავს ჩემს ულმობელ სკეპტიციზმს. მაგრამ რადგან ეს სკეპტიციზმი საქმეს მეტად ვეღარ მოხმარდება და რადგან, სხვა მხრივ, თავი ახალ სატანჯველს მივუძღვენი, მოველი, ვიქცე მეტისმეტად ბოროტ შეშლილად."

-- არტურ რემბო, ცხოვრებანი, II. ("ილუმინაციებიდან")

"ალბათ ყველაზე ოქსიმორონული ფორმა, რომელიც კი კაცობრიობას შეუქმნია. ხანდახან ვფიქრობ და ვერ ვხვდები ზუსტად რამდენი სინაგლე გჭირდება, რომ რაღაც ასეთი დაწერო. როგორც შეუძლებელია ისეთი რამის არსებობა, როგორიც აზრია, ან სიკეთე, ისევე შეუძლებელია იარსებოს პროზაულმა პოემამ. მაგრამ მაინც არსებობს. წერენ, ვწერთ და ვკითხულობთ იმას, რასაც არავითარი ყოფნითი საყრდენი არ გააჩნია. პრობლემა, ერთ თანამედროვე ირლანდიელ მოაზროვნეს რომ დავესესხოთ, მეტაქსოლოგიურია."

-- r/iamverysmart

ეს ყველაფერი ხუმრობით სინამდვილეში ერთი გარიყული და დაჩაგრული ფორმაა, რომელშიც ძირითადად იმიტომ წერენ, რომ სხვანაირად წერა არ გამოსდით. ეს თემა იმათი იყოს, ვისაც სხვა არაფრის წერა და კითხვა არ შეუძლია, გარდა პროზაული პოემებისა.

This post has been edited by Finwelir on 23 Mar 2020, 05:33

"ქიმიკატი არ ქმნის ახალ, კონკრეტულ სივრცეს — ის არსებულს არღვევს. გამოცხადება, რომელიც მასში მოგვეცემა, არის არა ეშმაკის ან ღმერთის ნება, არამედ იმის, რაც ზურგს გვაქცევს, რაც ზურგიდან ასხივებს. ის, რასაც წარმავალი ასხივებს, არ გვასწავლის, არ გვარიგებს, მხოლოდ იმ მიზეზზე მიგვანიშნებს, რის გამოც გვტოვებს. მას ეშინია, რომ ღმერთად აღვიქვამთ და მასზე ახალ სივრცეს დავაფუძნებთ. მისი ერთადერთი გამოსავალი გაქცევაა და მხოლოდ ამ გამოსვლაში შესწევს ძალა აღასრულოს თავისი მისია. ის ერთეულები, რომლებსაც ის თავის გამოსვლაში გვერდზე ჩაუვლის, იგრძნობენ მისი უარის ძალას და იმასაც მიხვდებიან, რომ ის, რასაც იგი ასხივებს არა ნათელი, არამედ — ბნელია. რადგან მხოლოდ ბნელს შეუძლია გახსნას შესაძლებლობა, მხოლოდ მას შეუძლია დაარღვიოს სივრცე და დაგვანახოს ის, რაც სინათლეში არ ჩანს. მხოლოდ იგი ხსნის დროითობის სიღრმეს და მიგვანიშნებს იმ ჭეშმარიტებაზე, რომელშიც ჩავარდნილი ვართ. ეს უკანასკნელი კი ყველა ტყუილზე უფრო დიდი ტყუილია."