მე ძალიან მიზიდავს.
მათი ჰაბიტუსი, ხმის თბილი ტემბრი, მუსიკის ნებისმიერი მიმდინარეობა, მიმიკები, მანერები, შემოქმედებითობა. თვალები აქვთ ძალიან კარგი. შიგნით მზერა.
კალათბურთელი ზანგები. ბლუზმენები. ჯაზმენები. იამაიკელი რასტამანები, დრედები წითელი ალამივითაა.
ადრე ჩემს მოდგმას ვეძახდი ზანგებს.
მერე დავიფქრდი და მგონი ფეტიში უფროა, აუხსნელი ლტოლვა მაქვს მათდამი მთელი ჩემი შეგნებული ცხოვრება. (თუმცა ეგ იმას არ ნიშნავს, რომ უტვინო და ნაკლებმიმზიდველი ზანგი მომეწონებოდა) თუ უტვნობას დავიკიდებდი? არ ვიცი. მგონი ტვინი აუცილებელია.
სულ მეგონა პრინცზე არ ვოცნებობდი ბავშვობაში. თურმე ვოცნებობდი, უბრალო დრედებიანი ზანგი რადგან იყო ვერ აღვიქვამდი. პრინცი ხომ კოსტუმიანი თეთრი რამე იყო და.
ჩემი მუზა გახდა ჩემს დროს რომ ტონი ბრექსტონის და ალიშა ქეისის კლიპებში კაცები იყვნენ. მასე მერე ავიკვიატე ალბათ. აბა მანამდე აკვანში ვიქნებოდი ასაკის მიხედვით.
პ.ს. ჰა დავპოსტე და რა მერე
რას ემსახურება ეს თემა?
ჯერ მხოლოდ 27 წლისაა და მისი მუსიკა უკვე ბებერია.
სადღაც 60-70 წელში ისტორიაში იქნება, როგორც უნიკალური და თვითნაბადი. ნუ ეგრე მგონია.
უნიკალურია და ჩემთვის სექსუალური.
We love negro
