არ ენდოთ!

Адам Михник будет наблюдать за свободой прессы в Грузии
29/11/2007 14:19
«Интерньюс»
Как пишет ежедневная польская «Газета выборча», Евросоюз и Министерство иностранных дел Польши приняли решение направить в Грузию польского журналиста и в прошлом активиста «Солидарности» Адама Михника с целью наблюдения за положением в Грузии в плане свободы средств массовой информации и соблюдения местным правительством принципов демократического правления.

Официальная просьба о выделении наблюдателя была получена из Грузии несколько дней назад. Как сообщает грузинская редакция радио «Голос Америки», Адам Михник направится в Грузию 29 ноября.

ეს კაცი თავად არის უნამუსობის და ორმაგი სტანდარტის ცოცხალი, ხორცშესხმული მაგალითი ...
ეს არის ვინც პრაღის 24 დადგენილებას გვიფრიალებდა და ტორეზ კულუმბეგოვის "პოლიტპატიმრობას" აპიარებდა... აფხაზეთს მისი გაზეთი რუსეტის ფერად ბეჭდავს ... კოდორის ამბების დროს მისი გაზეთი ბეჭდავდა, რომ ემზარ კვიციანი და სვნები დამოუკიდებლობისათვის იბრძვიანო ...

August

ნუ ნერვიულობთ ქალბატონო,გზაში კალიების წვიმას მოვუვლენ და იქნებ აზრზე მოვიდეს

კალიები არ ვიცი და ობობა კი, რომელიც ქსელების ხლართვაში ფრიად დახელოვნებულია ნამდვილად მახსენდება ამ კაცის სახელის გაგონებაზე.
აქ ბევრი ახალგაზრდა შემოდის ვისაც ალბათ არც კი სმენია ტორეზ კულუმბეგოვის გვარი

Председателем Верховного совета Юго-Осетинской Советской Демократической Республики (მიაქციეთ ყურადღება ავტონომიურ ოლქზე კი არ არის საუბარი არამედ სამხრეთ ოსეთის რესპუბლიკაზე) Торез Кулумбегов был избран в 1990 году. 29 января 1991 года Т. Кулумбегов был арестован и препровожден в тюрьму, где провел почти год. Торез Кулумбегов был провозглашен "Политзаключенным №1" за 1991 год всемирно известной правозащитной организации Амнести Интернешнл. Под международным давлением, после свержения Гамсахурдиа, триумвират, взявший власть в Грузии, был вынужден отпустить его на свободу. После освобождения Т. Кулумбегов вернулся к своей должности председателя Верховного Совета, которую занимал до 1993 года.

აი, ამ "Политзаключенным №1" პიარში კი ადამ მიხნიკს, გია ჭანტურიასა და ირინა სარიშვილის ჩაწოდებით, დიდი "ღვაწლი" აქვს ...

August

ახალგაზრდებს ახსოვთ კლუბ ნაიტ ოფისის გახსნა,მე კი მახსოვს პირსისხლიანი ხაინდრავას ექსკორტი, ვერტმფრენით კულუმბეგოვის განთავისუფლებისას

August
ახალი ლინკი

მდა .


მი აკრუჟენი

რუჩკებს!

თემა გახსნილია საღამოს ხუთ საათამდე, ამიტომ ავტორი გადაურჩა ვორნს არაინფორმატიული სათაურის გამო.

ყველას ვაფრთხილებ: მოდერაცია გამკაცრებულია. ნუ მომცემთ ვორნის საბაბს.

ახტუნგ! ახტუნგ!

7th Guest
შენი აზრით, "ადამ მიხნიკი" რომ დაერქმია, უფრო ინფორმატიული იქნებოდა?

ისე, ეს თუ მართალია, და არ მაქვს საფუძველი, არ ვენდო ქალბატონ ავგუსტას, იქნებ პროტესტი განეცხადებინა ვინმე დალოცვილს?

ისე, ეს თუ მართალია, და არ მაქვს საფუძველი, არ ვენდო ქალბატონ ავგუსტას, იქნებ პროტესტი განეცხადებინა ვინმე დალოცვილს?

არაა ეგ ეგეთი მარტივი საქმე. ეს კაცი, ასე ვთქვათ, "ავტორიტეტია".

Awards and distinctions
Robert F. Kennedy Human Rights Award(1986)
Prize winner of Prix de la Liberte of the French PEN-Club (1988)
Europe’s Man of the Year (1989) – prize awarded by the magazine La Vie
Shofar Award (1991) – prize awarded by National Jewish Committee on Scouting
The prize of the Association of European Journalists (1995)
Imre Nagy’s medal
OSCE Prize for Democracy and Journalism ( May 1996)
Order of Bernardo O’Higgins (Chile, 1998)
One of 50 people on the list of ”50 Press Freedom Heroes” by the International Press Institute
Grand Cross of the Order of Merit of the Federal Republic of Germany (2001)
Erazm prize (The Netherlands, 2001)
PhD Honoris Causa in New School for Social Research, University of Minnesota, Connecticut College, University of Michigan
French Legion of Honor ( France, 2003)
Listed by “Financial Times” as one of the 20 most influential journalists in the world.
Professor of Kiev-Mohylan Academy; September 1 2006.
(ვიკიპედია)

ასე რომ გამპროტესტებელსაც თუ მაგდენივე სარახარუხე არ აბადია, ერთ ყურში შეუშვებენ, მეორედან გამოუშვებენ...

Адам Михник проводит встречи с оппозицией и журналистами

Медиа-омбудсмен Польши и журналист газеты «Виборча» Адам Михник сегодня встретился с членами объединенной оппозиции по поводу возобновления вещания телекомпании «Имеди». Встреча проходила за закрытыми дверями, сообщает Кавказ-Пресс.

По завершении встречи, лидер «Республиканской партии Грузии» Давид Усупашвили заявил, что Михник стоит на защите свободы слова и сторонник свободных СМИ. «На фоне репрессии в стране никакое дело не даст результатов. Весь мир в отношении свободы слова придерживается единой позиции, соответственно такими встречами достигается результат», - азявил Усупашвили.

По словам члена фракции «Демократический фронт» Кахи Кукава, он доволен встрече с польским журналистом и отметил, что Михник информирован о событиях в стране больше, чем предполагали лидеры оппозиции.

«Надеемся, что в стране все будет так, как этого хочет народ и не так, как хотят Саакашвили и Гургенидзе», - заявил Кукава.

Он же отметил, что Михник, перед тем как покинет Грузию, обязательно сделает заявление.

К этому времени Адам Михник в гостинице «Кортьярд Марриот» проводит встречу с журналистами. Встреча также проходит за закрытыми дверями.

ამ კაცის მედია ომბუდსმენობა არ გამიგია ის კი ვიცი რომ

Родился в еврейской семье, сын коммуниста, а впоследствии оппозиционера Осии Михника ( Ozjasz Szechter იყო მამამისი ასე რომ მისი გვარი შეხტერია მიხნიკი დედამისის გვარია - ტფუი კაცს რომ საკუთარი გვარის რცხვენია) ... В 1964 поступил на исторический факультет Варшавского университета ... в 1968, в период острого политического кризиса, был арестован и приговорен к трем годам тюремного заключения, освобожден по амнистии в 1969 ... Получил «волчий билет» и не мог продолжать учебу, однако в 1975 закончил экстерном исторический факультет в Университете Адама Мицкевича в Познани.

В 1976—1977 жил в Париже როგორ? რის ფასად?

2006 წელს გამოვიდა წიგნი "მიხნიკოვშჩიზნა. ავადმყოფობის ისტორია" სადაც ავტორი აღწერს მიხნიკის მიერ პოლონური საზოგადოების ტვინისრეცხვის მეთოდებს...
მიხნიკია ის ადამიანი ვინც პირველი შევიდა აქაურ სპეც არქივში და ბრძანა: იქ ისეთი რამეებია და ისეთ ხალხზე, რომ ჯობია გავანადგუროთო ... თავისი საბუთები, ამბობენ, ხელს გააყოლაო ...

В 1989 создал ежедневную «Газету Выборчу», стал главным редактором этого популярного и авторитетного издания, в котором выступил оппонентом Валенсы, поддержал программу шоковой терапии Лешека Бальцеровича (ბალცეროვიჩს საქართველოში უკმევენ გუნდრუკს ტორემ პოლონეთში საკმაოდ კრიტიკულად აფასებენ). В 2002 Михник был вовлечен в скандал, связанный с коррупцией в высших органах власти Польши («дело Рывина»)

August

და ვინ შეარჩია მაინცდამაინც ეგ? (მიხნიკია თუ მეხანიკი?)

ჰოდა ეგ კაცი ახლა მთავრობას მოუწოდებს "იმედი" გაუშვითო....

naim

ებიჯო, იქნებ მაყვალა დეიდაზე ამბობს, არ ენდოთ, მაწონში წყალს ურევსო? ვიდრე საჯდომს ავწევ და თემაში შევიზლაზნები, დაახლოებით ხომ მაინც უნდა მქონდეს წარმოდგენა, რაზეა საუბარი?

ამ კაცს და ამ გაზეთს პროფესიონალიზმზე აქვთ პრეტენზია და ზოგიერთი აქაური ვაი ქართველი, სამწუხაროდ, მისით აღფრთოვანებულიც კი არის.

http://serwisy.gazeta.pl/swiat/1,50221,3509279.html

Starcia na granicy Gruzji z Abchazją

შეჯახება საქართველო აფხაზეთის საზღვარზე
WJ (ეს WJ არის სტატიის ავტორი Wojciech Jagielski) - 27-07-2006,

სულ მცირე ოთხი ქართველი ოფიცერი დაიჭრა ოთხშაბათის სროლების დროს კოდორის ხეობაში აფხაზეთის საზღვარზე. ქართველებმა იქ ჯარი გააგზავნეს, რათა ჩაეხშოთ იქ მცხოვრები სვანების აჯანყება, მაგრამ ამ ოპერაციამ შეიძლება ახალი ომის პროვოცირება მოახდინოს აფხაზებთან, რომლებმაც რამოდენიმე წლის წინ მოსწყვიტეს თავიანთი ქვეყანა საქართველოს.

თითქმის ერთნახევარი ათასი ქართველი ჯარისკაცი იქნა გაგზავნილი კოდორის ხეობაში, რათა დაეჭირათ პრეზიდენტის რწმუნებული ემზარ კვიციანი, რომელმაც რამოდენიმე დღის წინ ბრალი დასდო საქართველოს, რომ იგი აპირებს იარაღის ძალით აფხაზეთის დაპყრობას და კავკასიის მაღალ მთებში განლაგებული სვანეთისათვის ავტონომიის წართმევას. სვანები, რომლებიც ცნობილნი არიან მებრძოლი სულით, სიამაყითა და წინააღმდეგობით ითვლებიან ყველაზე მეტად კონსერვატორულ ქართველურ ხალხად. თავგამეტებითაც იცავენ თავიანთ დამოუკიდებლობას. კვიციანმა განაცხადა, რომ მეტად აღარ აპირებს ცნოს თბილისის ხელისუფლების ზემდგომობა, ხოლო სვანების დამოუკიდებლობას დაიცავს, როგორც პარტიზანული ნაწილის მეთაური.
კოდორის ხეობა, რომელშიც შევიდა მეამბოხე კვიციანს დადევნებული ქართული ჯარი, არის ქართველების მიერ კონტროლირებადი აფხაზეთის ერთადერთი ნაწილი. ამბოხებული პროვინციის დანარჩენმა ნაწილმა დამოუკიდებლობა ჯერ კიდევ 90-იანი წლების დასაწყისში გამოაცხადა. 1992 წელს თბილისის კრახით დასრულდა საქართველოს მცდელობა ჩაეხშო აფხაზური ამბოხი. აფხაზებმა, რომელთაც მხარს უჭერდა რუსეთი და კავკასიის რესპუბლიკების სახალხო მოძრაობები, დაამარცხეს ქართული არმია და მეოთხედი მილიონი ქართველი გამოაძევეს აფხაზეთიდან. მას შემდეგ აფხაზეთი არც კი ფიქრობს საქართველოსთან შეერთებაზე. საქართველოს კი გამოყოფის გაგონებაც კი არ სურს.
კოდორის ხეობაში ქართული სამხედრო ოპერაციის საპასუხოდ აფხაზურმა ხელისუფლებამ გამოაცხადა მზადყოფნის მდგომარეობა და საქართველოს საზღვარზე გააგზავნეს დამატებითი ჯარი და არტილერია.


როგორ უნდა მოინდომოს ადამიანმა, რომ ამდენი სისულელე და დეზინფორმაცია ასე კომპაქტურად მიაწოდოს "დაინტერესებულ მკითხველს". თუმცა ეს ხომ მისთვის პირველი არაა და თუ ვინმემ პასუხი არ მოსთხოვა, არც უკანასკნელი იქნება.

ორიგინალური ტექსტის წასაკითხად სათაურს დაუწკაპუნეთ.

პუბლიკაციას მიბმული აქვს 1 აგვისტოს გაზეთი "ხავლინელი დღე", სადაც დაბეჭდილია ვიქტორ დომუხოვსკის პასუხი.

"ხვალინდელი დღე " , # 80 (952), 1-2 აგვისტო, 2006 წელი, ვიქტორ დომუხოვსკი


წერილები საზღვარგარეთიდან: დეზინფორმაცია კოდორის მოვლენების შესახებ - საქართველოს "სპეციალისტის" ვოიჩეხ იაგელსკის მორიგი ოპუსი


ამ დღეებში საქართველო და ქართული საქმეები კვლავ მოექცა მსოფლიო მასმედიის ყურადღების ცენტრში. არც პოლონეთი ჩამორჩენია სხვა ქვეყნებს და რეგულარულად აშუქებდა კოდორის ხეობაში მიმდინარე ამბებს როგორც პრესა, ასევე ტელე-რადიოც. ვერ გეტყვით, რომ ინფორმაცია უხინჯო და შეცდომებისგან დაზღვეული იყო, მაგრამ იმან რაც 27 ივლისის Gazeta Wyborcza-ში WJ-ს (ეს არის სტატიის ავტორის, Wojciech Jagielski-ს ინიციალები) ხელმოწერით დაბეჭდა, ყოველგვარ დასაშვებ ზღვარს გადააჭარბა.


გთავაზობთ იმ სტატიის ქართულ თარგმანს და თავად განსაჯეთ:


Starcia na granicy Gruzji z Abchazją
http://serwisy.gazeta.pl/swiat/1,50221,3509279.html


შეჯახება საქართველო-აფხაზეთის საზღვარზე


სულ მცირე, ოთხი ქართველი ოფიცერი დაიჭრა ოთხშაბათის სროლების დროს კოდორის ხეობაში აფხაზეთის საზღვარზე. ქართველებმა იქ ჯარი გააგზავნეს, რათა ჩაეხშოთ იქ მცხოვრები სვანების აჯანყება, მაგრამ ამ ოპერაციამ შეიძლება ახალი ომის პროვოცირება მოახდინოს აფხაზებთან, რომლებმაც რამდენიმე წლის წინ მოწყვიტეს თავიანთი ქვეყანა საქართველოს.


თითქმის ერთნახევარი ათასი ქართველი ჯარისკაცი იქნა გაგზავნილი კოდორის ხეობაში, რათა დაეჭირათ პრეზიდენტის რწმუნებული ემზარ კვიციანი, რომელმაც რამდენიმე დღის წინ ბრალი დასდო საქართველოს, რომ იგი აპირებს იარაღის ძალით აფხაზეთის დაპყრობას და კავკასიის მაღალ მთებში განლაგებული სვანეთისათვის ავტონომიის წართმევას. სვანები, რომლებიც ცნობილნი არიან მებრძოლი სულით, სიამაყითა და წინააღმდეგობით, ითვლებიან ყველაზე მეტად კონსერვატორულ ქართველურ ხალხად. თავგამეტებითაც იცავენ თავიანთ დამოუკიდებლობას. კვიციანმა განაცხადა, რომ მეტად აღარ აპირებს ცნოს თბილისის ხელისუფლების ზემდგომობა, ხოლო სვანების დამოუკიდებლობას დაიცავს, როგორც პარტიზანული ნაწილის მეთაური.


კოდორის ხეობა, რომელშიც შევიდა მეამბოხე კვიციანს დადევნებული ქართული ჯარი, არის ქართველების მიერ კონტროლირებადი აფხაზეთის ერთადერთი ნაწილი. ამბოხებული პროვინციის დანარჩენმა ნაწილმა დამოუკიდებლობა ჯერ კიდევ 90-იანი წლების დასაწყისში გამოაცხადა. 1992 წელს თბილისის კრახით დასრულდა საქართველოს მცდელობა, ჩაეხშო აფხაზური ამბოხი. აფხაზებმა, რომელთაც მხარს უჭერდა რუსეთი და კავკასიის რესპუბლიკების სახალხო მოძრაობები, დაამარცხეს ქართული არმია და მეოთხედი მილიონი ქართველი გამოაძევეს აფხაზეთიდან. მას შემდეგ აფხაზეთი არც კი ფიქრობს საქართველოსთან შეერთებაზე. საქართველოს კი გამოყოფის გაგონებაც კი არ სურს.


კოდორის ხეობაში ქართული სამხედრო ოპერაციის საპასუხოდ აფხაზურმა ხელისუფლებამ გამოაცხადა მზადყოფნის მდგომარეობა და საქართველოს საზღვარზე გააგზავნეს დამატებითი ჯარი და არტილერია.


7 7 7


საოცარია! როგორ უნდა მოინდომოს ადამიანმა, რომ ამდენი სისულელე და დეზინფორმაცია ასე კომპაქტურად მიაწოდოს "დაინტერესებულ მკითხველს". თუმცა ეს ხომ ვოიჩეხ იაგელსკისთვის პირველი არ არის და თუ ვინმემ პასუხი არ მოსთხოვა, არც უკანასკნელი იქნება.


არადა, ამ გაზეთსა და ამ კაცს პროფესიონალიზმზე აქვთ პრეტენზია და ზოგიერთი აქაური ვაი-ქართველი, სამწუხაროდ, მისით აღფრთოვანებულიც კი არის.


პოლონური პრესისთვის ვამზადებ იაგელსკის პასუხს. ქართველი მკითხველებისთვის ეს საინტერესო არ იქნება, რადგან კავკასიის საკითხებში "დიდი" ექსპერტის "შეცდომებზე" უნდა ვისაუბრო და პოლონელებს ავუხსნა, რომ სვანეთი საქართველოს ისეთივე ორგანული ნაწილია, როგორებიცა ქართლი, კახეთი, გურია თუ თუშ-ფშავ-ხევსურეთი და რომ სვანები საქართველოსგან დამოუკიდებლობისთვის არ იბრძვიან და რომ მათ არ დაუკარგავთ ავტონომია, რადგან ვერაფერი, რაც ბუნებაში არ არსებობს, ვერ დაიკარგება.


ამ იაგელსკის უკვე არაერთი წელიწადია "ვებრძვით". მას შემდეგ, რაც წავიკითხე მისი პასკვილი საქართველოზე "კარგი ადგილი სასიკვდილოდ" ( Dobre miejsce dla umierania). მესმის, რომ ვერაფერს შეაგნებინებ ადამიანს, რომელსაც ბავშვობაში არ ასწავლეს, რომ არ შეიძლება ზურგს უკან მასხრად აიგდო და დასცინო ადამიანს, ვისაც ემეგობრები, ვინც სტუმრად და მეგობრად მიგიღო, ვისაც, როგორც სტუმარი, თეთრ კბილებს უჩვენებდი, სახლში დაბრუნების შემდეგ კი, იმ იმედით, რომ უცხო ქვეყანაში, უცხო ენაზე დაბეჭდილი წიგნი იმ მეგობარს არც ხელში ჩაუვარდება და ვერც წაიკითხავს. ამას ოჯახში ან უახლოესი მეგობრებისგან ითვისებს ადამიანი. მოკლედ, ეს კაცობის, როგორც ადამიანობის კოდექსია და იგი სულში აქვს ადამიანს ან იაგელსკივით არ აქვს.


მაგრამ როდესაც ჟურნალისტი და ისიც პოლონელი ჟურნალისტი, ანუ ვინც საკუთარი სამშობლოს ბედ-უკუღმართობის მაგალითიდანაც კი კარგად იცის რუსის ჩექმის დელიკატურობა, წლების განმავლობაში ტირაჟირებას უკეთებს რუსული იმპერიულ-დერჟიმორდული დეზინფორმატორული სამსახურების "ქსივებს" და ამის გამო მას არავინ პასუხს არ სთხოვს, იძულებული ვხდები მე, ვიქტორ დომუხოვსკიმ, როგორც ინდივიდმა და როგორც საქართველოს მოქალაქემ, მაინც მივუთითო.


სულ პირველ შემთხვევას გავიხსენებ. ვარშავაში ვიზიტით იყო ჩამოსული ირაკლი მენაღარიშვილი, მაშინდელი საგარეო საქმეთა მინისტრი. Gazeta wyborcza-მ დაბეჭდა მასთან ინტერვიუ, რომელსაც გაზეთის მთავარი რედაქტორი ადამ მიხნიკი უძღვებოდა. საშინლად ტენდენციური და ქედმაღლური ინტერვიუ იყო, მაგრამ არც არის გასაკვირი. ეს ადამ მიხნიკი ის "დემოკრატია", ვინც ჭანტურიას "ჩაწოდებით" გვიკიჟინებდა პრაღის 24 დადგენილებას, "პოლიტპატიმარ" კულუმბეგოვის განთავისუფლებას ითხოვდა და საქართველოს ამ "მცირე იმპერიის" სახაროვისეული თეორიის აქტიური პროპაგანდისტი იყო პოლონეთში.


მენაღარაშვილის იმ ინტერვიუს კი თან დაურთეს საქართველოსა და კავკასიის საქმეების "დიდი ექსპერტის" ვოიჩეხ იაგელსკის მოკლე საინფორმაციო მასალა. თავს აღარ შეგაწყენთ იმის დაწვრილებით განხილვით, თუ რა დონისა იყო ის მასალა. ამის წარმოდგენა ძნელი არ იქნება მას შემდეგ, რაც იაგელსკის ზემოთმოყვანილ ოპუსს გაეცანით, მაგრამ არ შემიძლია ორი სიტყვით არ გითხრათ იმ რუკის შესახებ, რაც ამ მასალას თან ჰქონდა დართული. აფხაზეთსა და დანარჩენ საქართველოს შორის ისეთივე სახელმწიფო საზღვარი იყო გავლებული, რაც საქართველოსა და რუსეთს შორის და აფხაზეთი საქართველოსგან განსხვავებულ ფერად იყო შეფერილი. კიდევ უფრო საინტერესოა, რომ იგი იმავე ფერის იყო, რაც რუსეთი.


აქედან დაიწყო ჩემი და იაგელსკის "მეგობრობა". მან შენიშვნა იუკადრისა, იგი ტექნიკური სამსახურის უნებურ გადაცდომად მონათლა და მე "ბოლშევიკურ სიფხიზლეში" დამადანაშაულა.


მას შემდეგ არაერთხელ ვცდილვართ საქართველოს შესაბამისი სამსახურების, აქაური საელჩოს ყურადღება მიგვეპყრო ამ "მეგობარი ჟურნალისტის" მოღვაწეობისთვის, მაგრამ ამაოდ.


გახსოვთ ალბათ, სანამ პრეზიდენტი ვილნიუსიდან მის მიერ ჩამოტანილი ფალსიფიცირებული ღვინით არ გაუმასპინძლდა მინისტრებს, არც მსოფლიო ბაზარზე მოძალებული ფალსიფიცირებული ღვინოების გამო იწუხებდა თავს ვინმე, თუმცა არც ამ საკითხზე დაგვიკლია განგაშის ზარების რეკვა.


აფხაზ სეპარატისტებთან ჩვენ ომი არა მხოლოდ ბრძოლის ველზე წავაგეთ, არამედ საინფორმაციო ომშიც მათ გვაჯობეს. გულდასაწყვეტია, რომ მათ კი არ ივარგეს და ივაჟკაცეს, არამედ ჩვენ წავაგეთ ეს ომი ჩვენთვის ჩვეული გულარხეინობისა და წაყრუების გამო.

ერთი იმედი გვრჩება - იქნებ პრეზიდენტი სააკაშვილი რომელიმე ვიზიტის დროს, სადმე, რომელიმე ქალაქში, ქვეყანაში შემთხვევით გადააწყდეს რამე ამდაგვარს, ჩაიტანოს თბილისში, დაიბაროს საგარეო საქმეთა მინისტრი და ყური აუწიოს, რომ ჩვენს საელჩოებში პრესმდივნების სამსახური არ ფუნქციობს. ყოველ შემთხვევაში, პოლონეთში ასეა და სხვა ქვეყნებზე ვერაფერს მოგახსენებთ.


პუბლიკაციის პირველსახე განთავსდა 28.07.2006

My Webpage