ასეა, მეგობრებო, ეს ცხოვრება - რაც უფრო ნიჭიერია კაცი, მით უფრო მიუსაფარია...

იყო დრო, როცა ერთი ხელის გაწვდენაზე იდგა წარმატებასთან, მაგრამ ვერ დაიჯერა, რადგანაც არ იყო ამბიციური...

მერე კი, დაიწყო დაღმართი და ყოველდღიური კლასიკური ცხოვრება საზოგადოებისაგან გარიყული ნიჭიერი ადამიანისა,,,

დარჩა მოგონებანი მისი სცენაზე ფენომენალური გამოსვლებისა და ურთიერთობაში ენაკვიმატი მოუბარობისა...

იყო წვალება და იყო ბრძოლა, და იყო დამარცხებებიც... ამას კი ვერ ჰპატიობდა საკუთარ თავს, თუმცა კი ცდილობდა, რომ არ შეემჩნია...

ნათელში ამყოფოს უფალმა ილოს სული!