მოკლედ, ეს ლექსი ყველა ქართველმა უნდა იცოდეს.
უძლიერესია.
თან რატომღაც საბავშვო ლექსების კატეგორიაში გადის
მას, ვისი საშო - კაციყლაპია?
დენის დიუჰამელი
თარგმანი ინგლისურიდან - ქეთი თუთბერიძე
ის არ ყოფილა გოლიათი,
არც მის ვაგინას ჰქონდა კბილები.
სამაგიეროდ, მშიერ გველს ჰგავდა, ვეება ნივთებს რომ ყლაპავს უმალ.
სხვა მდედრებისგან განსხვავებით მისი საშო არ იერთებდა
საშვილოსნოს ღრუს. სამაგიეროდ, სლიპინა ხვრელი კაცებს, როგორც ნაირნაირ მეტალის საგნებს,
ისე იკრობდა მაგნიტ-მუცელში,
სადაც ისინი ცხიმებსა და სელაპის ხორცს გაერეოდნენ,
ცოტა ხნით ადრე ქალს რომ ეჭამა.
ხოლო სხვები კი გულმოდგინედ ეძებდნენ ხოლმე
გამქრალი ქმრების ნეშომპალას მის განავალში,
ვის ვაგინასაც ჩაეყლაპა მათი კაცები.
ხანდახან ოქროს კბილით სცნობდნენ, ზოგჯერ ღილითაც.
ქვრივები აღარ ქვითინებდნენ,
რადგან იცოდნენ,
გზააბნეული ქმრებისათვის არ ღირს წუხილი,
ძაღლისგანაც კი უფრო მეტი სარგებელია,
რითიც ცოლები ვახშამს მაინც მოამზადებდნენ,
თუკი შიმშილი შეაწუხებდათ.
ვაფშე პიზდეცი ლექსია რა
წყარო:
http://lib.ge/body_text.php?7019 
თანამედროვე საბავშვო პოეზია :D, http://lib.ge/body_text.php?7019
