ამ ცხოვრებაში ყველაფერი ხდება ხოლმე
თუმცა ყველაფერი შედარებითია
და რაც ხდება მრავალაზროვანია თუმცა ვისთვის როგორ.
ვიცი რატოც დავიბადე რა მინდა ამ ცხოვრებაში და რას ველი ცხოვრებისაგან.
ალბათ ასაკთან შედარებით ბევი მინდა
თუმცა ესეც პირობითია.
დავიღალე
მიზანი -ოჯახი
ჯერ კიდევ შორეულ პერსპექტივად მეჩვენება.
ვგრძნობ რომ გვერდში ადამიანი მინდა, თუმცა ყველაფერი კარგავს აზრს. ვგრძნობ რომ უუიმისობით გაცილებით ვართულებ ყველაფერს, მაგრამ არც პირველივე შემხვედრი მინდა. რაც დრო გადის მის მიმართ მოთხოვნებიც მიჩნდება და ვცდილობ ღირდეულის მოძიებას, რაც უფრო და უფრო რთულდება.
გადავაკვდი სამსახურს.
აღარც ეს მეხალისება.
მოკლედ ნელ-ნელა ხალისი მეკარგება ცხოვრების.
სტიმულს ვერც პატარა დიშვილი მაძლევს და
აღარც ის ფაქტი რომ გრანდიოზული პროექტი ავიღო. არადა
მიაღწიო რაღაცას ნიშNავს ბევრს დაიწყო რაღაცამდე სიარული
ეს უკვე წარმატების ნიშანია თUმცა აღარაფერი მაკვირვებს.
ნელ-ნელა ცხოვრება მბეზრდება.
ხალისი მეკარგება ყველაფრის.
ამწამს
მაქვს საკუთარი საპროექტო სამონტაჟო მყავს პარტნიორი ორგანიზაციები მაქვს პერსპექტივა
მაგრამ ჰა. რად მინდა
მთელი ცხოვრებაა რაღაცის მოლოდინში ვარ
კარგით რააა. როდემდე
...................
ალბათ ესაა ჩემი ბედი.....
რომ არა ჩემზე დამოკიდებულება რამოდენიმე ადამიანის
ალბათ დავიკიდებდი ყველაფერს
მაგრამ ვერ არის ეგრე მარტივად საქმე.
........
თურმე ძალიან რთულია იპოვო ღირსეული პარტნიორი.
არადა ვგრძნობ რომ ხალისი და ყველაფერი წარსულში მრჩება
სულ მალე შემისრულდება
13 წელი რაც ვმუშაობ. იდიოტობააა ყველაფერი.
სადააააააააააააააა ის?
· 
ხალისი მეკარგება ცხოვრების, თვითშემართება ... როდემდე
