რას ფიქრობთ ამაზე?, კოლუმბიელების გამოცხადება

ლუკ.16:19–26. იყო ერთი მდიდარი კაცი, ძოწეულს და ბისონს იცვამდა და ყოველდღე დიდებულად ნადიმობდა. ასევე იყო ერთი გლახაკი, სახელად ლაზარე, რომელიც მის ჭიშკართან იწვა დაწყლულებული. მას ენატრებოდა მდიდრის სუფრიდან გადმოცვენილი ნამცეცებით გაძღომა. ძაღლები მიდიოდნენ და წყლულებს ულოკავდნენ. მოკვდა ის გლახაკი და ანგელოზებმა მიიყვანეს აბრაამის წიაღში.მდიდარიც მოკვდა და დამარხეს. და ჯოჯოხეთში, ტანჯვა–წამებაში მყოფმა, აახილა თვალები და დაინახა აბრაამი და ლაზარეც მის წიაღში. შესძახა და თქვა: მამაო აბრაამ, შემიწყალე და მომივლინე ლაზარე, რომ დაისველოს თავისი თითის წვერი წყალში და ენა გამიგრილოს, ვინაიდან ვიტანჯები ამ ალში. უთხრა აბრაამმა: შვილო, გაიხსენე, რომ უკვე მიიღე შენს სიცოცხლეში სიკეთე და ლაზარემ კი – სიავე. ახლა ის აქ ნუგეშცემულია, შენ კი იტანჯები. ყოველივე ამის გარდა თქვენსა და ჩვენს შორის დიდი უფსკრულია დამყარებული, ასე რომ გადმოსვლის მსურველები ვერც ჩვენგან თქვენსკენ გადმოვლენ და ვერც თქვენგან ჩვენსკენ.
ბიბლიაში–ღვთის სიტყვაში ძალიან მკაფიოდ არის საუბარი ზეცისა და ჯოჯოხეთის არსებობის შესახებ. ამ ნაწყვეტში, რომელიც ჩვენ ახლა წავიკითხეთ ღმერთი გველაპარაკება ორი ადგილის: ზეცის და ჯოჯოხეთის,გადარჩენის და მსჯავრის შესახებ – სხვა რაიმე შუალედი არ არსებობს. (ეგრეთწოდებული „განსაწმენდელი“ არ არსებობს.)(11 აპრილი 1995 წელი)ღმერთმა მოგვცა ჩვენ გამოცხადება, რომელმაც შეცვალა მთელი ჩვენი ცხოვრების მიმართულება.
ჩვენ ეს–ესაა დაწყებული გვქონდა ღვთისა და მისი სიტყვის შეცნობა.
ჩვენ, შვიდ მოზარდს, ღმერთმა მოგვცა პრივილეგია და დიდი პასუხისმგებლობა გაგვეზიარებია ეს გამოცხადება მთელი მსოფლიოსთვის.
ყველაფერი დაიწყო დაახლოებით 10სთ–ზე. ჩვენ ვილოცეთ და მზად ვიყავით წავსულიყავით პიკნიკზე
(იმ დღეს, ოღონდ ცოტა მოგვიანებით). უცებ დაახლოებით 10 სთ–ზე ძალიან ძლიერი,მკაფიო შუქი აკაშკაშდა ერთ–ერთ ფანჯარაში. როცა ეს სინათლე გამოჩნდა, ჩვენ ყველანი იმწამსვე მოვინათლეთ სულიწმინდით და ავმეტყველდით უცხო ენებზე. იმ მომენტში ყველანი ძლიერ გაოცებულნი ვიყავით ნანახით. ეს დიდებული სინათლე ანათებდა მთელ ოთახს და ის იყო გაცილებით ძლიერი, ვიდრე მზის ნათება. სინათლის შიგნით ვხედავდით თეთრებში გამოწყობილ მრავალ ანგელოზს. ეს ანგელოზები იყვნენ ძალიან მაღლები,ლამაზები და ბრწყინვალედ გამოიყურებოდნენ. ამ ანგელოზების შუაში დავინახეთ გასაოცარი ადამიანის ფიგურა. ეს იყო განსაკუთრებული სახება–ადამიანი, შემოსილი ძალიან თეთრ მოსასხამში. მისი თმები ოქროსფერი იყო. ჩვენ ვერ შევძელით მისი სახის ხილვა კაშკაშა ნათების გამო, თუმცა ჩვენ დავინახეთ მის მკერდზე ოქროს სარტყელი ოქროს წარწერით: მეფეთ– მეფე და უფალთ–უფალი. მას ფეხებზე ეცვა ოქროს სანდლები და მის სილამაზეს ვერავინ შეედრებოდა, როდესაც დავინახეთ ის კაცი ჩვენ ყველანი დავეცით მუხლებზე. მაშინ ჩვენ გავიგონეთ მისი ხმა. ეს ხმა იყო ძალიან განსაკუთრებული და ლამაზი; ყოველი სიტყვა აღწევდა ჩვენს გულებს იმ ხმის მზგავსად რომელიც აღწერილია ღმერთის სიტყვაში ებრ.4:12–ში. ის გვეუბნებოდა ძალიან უბრალო მაგრამ ძლიერ სიტყვებს. ჩვენ მკაფიოდ გავიგონეთ, რაც მან გვითხრა;
„ჩემო პატარა ბავშვებო ნუ გეშინიათ, მე ვარ იესო ნაზარეთიდან და მე მოგინახულეთ თქვენ, რომ გაჩვენოთ საიდუმლო. რასაც თქვენ დაინახავთ მოყევით ამის შესახებ სხვადასხვა ქალაქებში, ქვეყნებში, ეკლესიებში და ყველა ადგილზე. თქვენ კი წახვალთ იქ სადაც მე გაგგზავნით და სადაც სჭირო არ იქნება წასვლა არ წახვალთ.“
წმინდა ბიბლია, ღმერთის სიტყვა ამბობს:
იოველ. 2:28: „ამის შემდეგ მოვაფენ ჩემი სულისაგან ყველა ხორციელზე და გაქადაგდებიან თქვენი ვაჟები და ასულები; თქვენი უხუცესები ნახავენ სიზმარებს და ჭაბუკები ხილვებს იხილავენ.“
ეს არის ის, რაც ღმერთმა მოუმზადა ყოველს.
შემდეგ მოხდა რაღაც უცნაური რამ, ოთახის შუაგულში გაჩნდა კლდე და უფალმა,რომელიც ჩვენთან იყო, გვიბრძანა შევსულიყავით ამ კლდეში. კლდე იატაკიდან დაახლოებით 8 დიუმის სიმაღლეზე იყო. უეცრად მის ცენტრალურ ნაწილში უზარმაზარი ხვრელი გაჩნდა. ეს იყო უზარმაზარი, ბნელი,ცარიელი გამოქვაბულის მსგავსი რამ. ამრიგად ჩვენ ჯერ კლდის მწვერვალზე ავედით და შემდეგ დავეშვით ამ სიცარიელეში.იქ ძლიერ ბლელოდა და ეს გზა დედამიწის შუაგულისკენ მიდიოდა.როდესაც აღმოვჩნდით საშინელ სიბნელეში, ჩვენ ძლიერ შევშინდით. ისე ვიყავით შეშინებული, რომ ვუთხარით უფალს:
„არ წაგვიყვანო იქ უფალო! ჩვენ არ გვინდა იქ წასვლა! გთხოვთ წაგვიყვანე აქედან!“
უფალმა ძალიან მშვიდი და თანამგრძნობი ხმით გვიპასუხა:
„ეს გამოცდილება აუცილებელია, ვინაიდან თქვენ რასაც ნახავთ, შემდგომ უნდა მოუთხროთ სხვებს.“
ჩვენ ვიყავით რქის ფორმის გვირაბში და ვხედავდით დემონების აჩრდილებსა და ფიგურებს, რომლებიც გადაადგილდებოდნენ ერთიდან მეორე ადილზე. ჩვენ ვაგრძელებდით სვლას სულ უფრო ქვევით და ქვევით, სიღრმეში. ყოველ წამს ჩვენ განვიცდიდით სიცარიელესა და ენით აუღწერელ შიშს. შემდეგ მივაღწიეთ რაღაც გამოქვაბულისნაირს და საშინელ კარებს, ლაბირინთის მსგავსს. ჩვენ ვიგრძენით საშინელი სუნი და სიმხურვალე, რომელიც გვახრჩობდა.როგორც კი შევედით დავინახეთ საშინელი სურათი. მთელი ის ადგილი ცეცხლის ალში იყო გახვეული და ამ ცეცხლში იყო ათასობით ადამიანთა სხეული.ისინი ძალზედ იტანჯებოდნენ. ეს სანახაობა იმდენად ამაზრზენი–საშინელი იყო, რომ ჩვენ ვერ შევძელით მისი ცქერა.
ის ადგილი დაყოფილი იყო ტანჯვისა და წამების სხვადასხვა სექციებად. ერთ–ერთი პირველი სექცია, რომლის ნახვის უფლებაც დგვრთო უფალმა იყო „ქვაბების ველი“, ასე ვუწოდეთ ჩვენ იმ ადგილს. იქ იყო მილიონობით ქვაბი. ეს ქვაბები დედამიწის დონეზე იყო დადგმული. ყოველ მათგანში თუხთუხებდა ლავა და თითოეულ მათგანში იმყოფებოდა ადამიანის სული,რომელიც სიკდილის შემდეგ ჯოჯოხეთში მოხვდა.
როგორც კი დაინახეს ამ პიროვნებებმა უფალი, იწყეს ყვირილი და ვედრება: „უფალო შეგვიწყალე ჩვენ! უფალო მომეცი შანსი რომ გამოვიდე ამ ადგილიდან! უფალო ამომიყვანე აქედან და მოუთხრობ მთელ სამყაროს, რომ ეს ადგილი(ჯოჯოხეთი) რეალობაა.“
იმ ადგილზე იყვნენ მილიონობით მამაკაცები , დედაკაცები და ახალგაზრდა ადამიანები. ჩვენ ასევე ვხედავდით ჰომოსექსუალისტებს და ლოთებს. ყველა მათგანი ტანჯვებისაგან მოსთქვამდა და გაჰყვიროდა. ჩვენ გაოგნებული ვიყავით იმით, თუ რამდენად დამახინჯებული იყო მათი სხეულები. მატლები დაძვრებოდნენ მათ პირში, თვალებსა და ყურებში, და ასე აღწევდნენ მათ შინაგანში.
ეს იყო დაწერილი სიტყვის აღსრულება;
ესაია 66:24 „ და გავლენ და დაინახავენ ჩემგან განდგომილ ადამიანთა გვამებს, რადგან მათი მატლი არ მოკვდება და მათი ცეცხლი არ ჩაქრება. და იქნებიან ისინი სისაძაგლედ ყოველი ხორციელისათვის!“
მარკ.9:43 „თუ გაცდუნებს შენი ხელი, მოიკვეთე იგი. გიჯობს, დასახიჩრებული შეხვიდე სიცოცხლეში, ვიდრე ორი ხელის მქონე შეხვიდე ჯოჯოხეთში, უშრეტელ ცეცხლში“.
ჩვენ უკვე შეშფოთებული ვიყავით ნანახისგან.
შემდეგ დავინახეთ 9–12 ფუნტი სიმაღლის ცეცხლის ალი. ყოველ ასეთ ცეცხლის ალში იყო ადამიანის სული, რომელიც სიკდილის შემდეგ ჯოჯოხეთში მოხვდა.
უფალმა ჩვენ ნება დაგვრთო დაგვენახა კაცი,რომელიც ერთ–ერთ ქვაბში იყო. სიმხურვალისგან მას სახის კანი ნაფლეთებად სძვრებოდა. ის დაჟინებით აკვირდებოდა უფალს და უცებ დაიწყო ხმამაღალი ხმით მისი ხმობა.
ის ამბობდა: „უფალო შემიწყალე! უფალო მომეცი მე შანსი! უფალო ამომიყვანე ამ ადგილიდან!“
მაგრამ უფალმა ზურგი აქცია მას, ისე რომ პასუხი არ გაუცია.იესოს ასეთი საქციელის შემდეგ, იმ კაცმა იწყო ღმერთის ლანძღვა–გინება. ეს კაცი იყო ჯონ ლენონი, მუსიკალური ჯგუფი „ბიტლზის“ წევრი.
ჯონ ლენონი იყო კაცი, რომელიც თავისი ცხოვრების მანძილზე, დასცინოდა და აბუჩად იგდებდა ღმერთს.ის ამბობდა, რომ ქრისტიანობა გაქრება, ხოლო იესო ქრისტეს ხსენება დავიწყებას მიეცემა. თუმცაღა ეს ადამიანი დღეს ჯოჯოხეთშია, იესო ქრისტე კი ცოცხალი და მისი სახელი არათუ დავიწყებას მიეცა, არამედ უფრო მეტად ბრწყინავს. როდესაც ჩვენ ნაპირ–ნაპირ გავდიოდით იმ ადგილს, სულები იწვდიდნენ ჩვენსკენ ხელებს და დახმარებას გვთხოვდნენ. ითხოვდნენ რომ იესოს წაეყვანა ისინი ამ სატანჯველი ადგილიდან, მაგრამ იესო არც კი იყურებოდა მათ მხარეს.
შემდგომ ამისა, ჩვენ ვიწყეთ სხვა სექციების გავლა, და აღმოვჩნდით ჯოჯოხეთის ყველაზე საშინელ ადგილზე– მის ცენტრში, სადაც საზარელი ტანჯვა–წამებაა. აქ იყვნენ ისინი, ვინც იცნობდნენ იესოს და მის სიტყვას; ისინი, ვინც მიიღო ქრისტე თავის გულში და იცოდა ჭეშმარიტება, მაგრამ მიუხედავად ამისა ცხოვრობდა გაორებული ცხოვრებით. აქვე იყვნენ განდგომილნიც, რომელთა ტანჯვა სხებისაზე ათასჯერ უფრო ძლიერი იყო. ისინი გაჰკიოდნენ და სთოვდნენ უფალს შეწყალებას, მაგარამ მათ შსახებ ხომ უფლის სიტყვა ამბობს:
ებრ.10:26–27 „ ვინაიდან,თუ ჩვენ, მას აქეთ, რაც მივიღეთ ჭეშმარიტების შეცნობა, კვლავ ნებსით ვცოდავთ, აღარ რჩება მსხვერპლი ცოდვებისათვის, არამედ სამსჯავროს რაღაც საშინელი მოლოდინი და მოწინააღმდეგეთა შთანთქმისათვის გამზადებული შურის ცეცხლი“.
სულები იქ იმყოფებოდნენ იმიტომ, რომ ისინი ქადაგებდნენ, მარხულობდნენ, გალობდნენ ეკლესიებში ხელაპყრობილნი, მაგრამ ეკლესიის გარეთ, ქუჩაში და სახლში მეძაობდნენ, ქორწინების გარე კავშირებში იყვნენ, ძარცვავდნენ და ტყუოდნენ. ჩვენ ვერ შევძლებთ ღმერთის მოტყუებას.
ბიბლია ამბობს,რომ ვისაც მეტი მიენდო, მას მეტს მოსთხოვენ.
ლუკ.12:48 „ხოლო რომელმაც არ იცოდა და ისე მოიქცა, რომ ცემა დაიმსახურა, ნაკლებად იცემება. ყველას, ვისაც მეტი მიეცა, მეტს მოსთხოვენ, და ვისაც მეტს მიანდობენ, მას მეტსაც მოჰკითხავენ“.
შემდეგ, უფალმა ნება დაგვრთო გვენახა ორი და, რომლებიც ოდესღაც ქრისტიანებად იწოდებოდნენ, მაგრამ არ ცხოვრობდნენ მართალი ცხოვრებით ღვთის წინაშე.
ერთი მეორს ეუბნებოდა: „წყეყლიმც იყავ არამზადავ! ეს შენი შეცდომის გამოა, აქ რომ ვიმყოფები. შენ არ მიქადაგებდი მე წმინდა სახარებას, და არ მითხარი სიმართლე, ახლა კი მე აქ, ამ სატანჯველში ვარ.“
ეს მათი დიალოგი ცეცხლში მიმდინარეობდა, მათ სძულდათ ერთმანეთი, ვინაიდან ჯოჯოხეთში არ არსებობს არც წყალობა და არც პატიება.
იქ იმყოფებოდა ათასობით ადამიანი, რომელმაც იცოდა ღვთის სიტყვა, მაგრამ მათი ცხოვრება არ იყო სუფთა, წმინდა ღმერთის წინაშე.
„შეუძლებელია ეთამაშო ღმერთს და ცეცხლის ალს“ თქვა უფალმა.
ასევე მან გვითხრა ჩვენ: „არც ერთი სატანჯველი დედამიწაზე არ შეედრება, იმ სატანჯველს, რომელსაც ადამიანი განიცდის ჯოჯოხეთის ყველაზე „კარგ“ განყოფილებაშიც კი“.
შემდეგ უფალმა დაამატა და გვითხრა, რომ ჩვენ შეგვიძლია ვეთამაშოთ ცეცხლს დედამიწაზე, მაგრამ შეუძლებელია ეთამაშო ცეცხლს ჯოჯოხეთში.
ჩვენ ვაგრძელებდით სხვსადასხვა ადგილების გავლას და ვხედავდით უამრავ სხვა ადამიანებს. ასევე ჩვენ შეგვეძლო გაგვერჩია იქ, სატანჯველის ექვსი სახესხვაობა; იყო სულები რომლებიც ტანჯულნი იყვნენ დემონების მიერ, სხვა ასეთი მტანჯველი იყო სინდისი,რომელიც ეუბნებოდა მათ „მახსოვს როგორ გიქადაგებდნენ ღვთის სიტყვას, მახსოვს გეუბნებოდნენ ჯოჯოხეთის სატანჯველის შესახებ, შენ კი იცინოდი“ მათი საკუთარი სინდისი ზუსტად ისევე სტაჯავდა მათ, როგორც მატლები, რომლებიც მთელ მათ სხეულს ფარავდა. ეს იყო საზღაური ეშმაკისაგან მათთვის, ვინც მას გაჰყვა.
გამოცხ.21:8 „ხოლო მხდალთა და ურწმუნოთა, შებილწულთა და მკვლელთა, მეძავთა და გრძნეულთა, კერპთაყვანისმცემელთა და ყველა ცრუთა ხვედრი ტბაშია, რომელიც იწვის ცეცხლითა და გოგირდით, რომელიც მეორე სიკვდილია“.
შემდეგ უფალმა გვაჩვენა მამაკაცი,რომელმაც ექვსი ადამიანი მოკლა. ეს ექვსი ადამიანი გარშემო ედგნენ მას და უყვიროდნენ: „შენ ხარ დამნაშავე ყველანი რომ ამ სატანჯველში ვართ! შენ ხარ დამნაშავე!“ მკვლელი ცდილობდა ყურები თითებით დაეცო, რომ არ მოესმინა, მაგრამ მას არ შეეძლეო გაქცეოდა ამ ტანჯვს.
სულები ტანჯვასთან ერთად აუტანელ წყურვილს განიცდიდნენ, მაგრამ იქ არსად იყო წყალი. ამის შესახებ ბიბლიაში წერია მდიდარის და ლაზარეს იგავში.
ლუკ.16:24 „ შესძახა და თქვა: მამაო აბრაამ, შემიწყალე და მომივლინე ლაზარე,რომ დაისველოს თავისი თითის წვერი წყალში და ენა გამიგრილოს, ვინაიდან ვიტანჯები ამ ალში.“
იმ ადგილზე ყოველი სული ცეცხლის ალში იმყოფებოდა. ხალხს შუა ცეცხლში პერიოდულად ეჩვენებოდა კამკამა წყლის წყაროები და როცა ისინი ცდილობდნენ მათთან შეხებას, წყაროები ცეცხლის ალებად გადაიქცეოდნენ. ასევე მათ ეჩვენებოდათ მდინარის ნაპირზრე ნაყოფებით დახუნძლული ხეები, მაგრამ როდესაც ისინი ცდილობდნენ აღებას, ცეცხლის ალი წვავდა მათ და ამ დროს დემონები დასცინოდნენ.
შემდეგ უფალმა წაგვიყვანა უფრო საშინელი ადგილსკენ, ვიდრე აქამდე გვენახა. ჩვენ ვიხილეთ ცეცხლისა და გოგირდის ტბა.მაგარამ ამ დიდი ტბის გვერდით, იყო შედარებით პატარა ტბა. ამ პატარა ტბაში იყო მრავალი, მრავალი, მრავალი მილიონი სული, რომელიც შეწყალებას ითხოვდა. ისინი სასოწარკვეთილი გაჰკიოდნენ: „უფალო, გთხოვთ! წაგვიყვანე აქედან თუნდაც ერთი წუთით! მოგვეცი შანსი აქედან თავის დაღწევის“. მაგრამ მიუხედავად გულის შემძვრელი მუდარისა, უფალს მათთვის არაფრის გაკეთება არ შეეძლო , ვინაიდან მათი განაჩენი უკვე გამოტანილი იყო.
იმ მრავალ მილიონ ადამიანს შორის უფალმა ყურადღება შეგვეჩერებინა ერთ–ერთ მათგანზე, რომელიც ნახევრად ცეცხლის ტბაში იყო ჩაფლული. უფალმა ნება დაგვრთო გაგვეგო და მოგვესმინა ამ კაცის აზრები. ჩვენ ვიყავით შოკირებული იმით, რასაც ეს ადამიანი აზრებში ამბობდა თავის თავზე. ჩვენ მივიღეთ მნიშვნელოვანი გაკვეთილი, როდესაც მოვისმინეთ შემდეგი აზრები:
„მე გავიღებდი ყველაფერს ქვეყანაზე, აქ რომ არ მოვმხვდარიყავი; მე გავიღებდი ყველაფერს იმისათვის, რომ თუნდაც ერთი წუთით მაინც დავბრუნებულიყავი დედამიწაზე. ჩემთვის სულ ერთია ვიქნები ყველაზე ღარიბი, თუ ყველაზე ავადყოფი, ან თუნდაც ყველაზე უბედური ადამიანი მსოფლიოში, მე მაინც ყველაფერს გავიღებდი, ყველაფერს, რომ დავბრუნებულიყავი თუნდაც ერთი წუთით!“ იესომ ხელი მომკიდა და უპასუხა მრკს: „მარკ, რატომ გსურს ასე დაჟინებით, რომ თუნდაც ერთი წუთით მაინც დაბრუნებულიყავი დედამიწაზე?“ ყვირილით და შეწუხებული ხმით უპასუხა მან იესოს: „უფალო მე გავიღებდი ყველაფერს რომ თუნდაც ერთი წუთით მაინც დავბრუნებულიყავი დედამიწაზე, რათა გულწრფელად მომენანიებინა ჩემი უღმერთოება და ცოდვები , რომ გადავრჩენილიყავი.“ როცა უფალმა მოისმინა მარკის ნათქვამი, მის თვალებს ცრემლები მოადგა. მაშინ უფალმა უთხრა: მარკ ეს უკვე ძალიან გვიანია შენთვის, იმიტომ რომ შენს ქვეშ უკვე მატლია დაფენილი და ჭიაა შენი საფარი.“(ესაია 14:11)
სამწუხაროდ, იქ იმ სულებს არაფრის იმედი აღარ აქვთ. დღეს მხოლოდ და მხოლოდ დედამიწაზე გვაქვს შანსი რომ მოვინანიოთ, მოვექცეთ და გავემართოთ ზეცაში, ჩვენს უფალთან იესო ქრისტესთან ერთად.
ეხლა მე მინადა გადავცე სიტყვა ჩემს დას, რომ მან გაგაგრძელოს დამოწმება. გმადლობთ.

(მე–2 დამოწმება)უფალმა დაგლოცოთ ძვირფასო დებო და ძმებო, ნება მომეცით წაგიკითხოთ უფლის სიტყვიდან;
ფს 17:9 „აღმოხდა კვამლი მისი რისხვისაგან და ცეცხლი მომსვრელი მის ბაგეთაგან,
(გავარვარებული) ნაკვერჩხლები აღმოენთნენ(იფრქვეოდა) მისგან.“
როცა უფალმა გამომიწოდა თავისი ხელი, მეც ჩავჭიდე და ვიწყეთ ქვევით გვირაბისკენ დაშვება, სადაც ძალიან ბნელოდა. ჩვენი სვლა იმდენად ჩქარი იყო, რომ ისეთი გრძნობა დამეუფლა თითქოს ჩემი სული სხეულს შორდებოდა. უცებ აღმოვჩნდით რაღაც ბნელისა და მგრგვინავის გვერდით, რომელიც ხმაურს გამოსცემდა. სიბნელე იმდენად ძლიერი იყო, რომ შეუძლებელი იყო გვირაბის კედლის დანახვაც კი.
უცებ შევიგრძენი მყრალი სუნი, სუნი დამპალი–გახრწნილი სხეულისა და ის სულ უფრო და უფრო ძლიერდებოდა.
შემდეგ გავიგონე მილიონობით ტანჯული სულების ხმა. ისინი შეუჩერებლად გაჰყვიროდნენ და კვნესოდნენ. მე იმდენად შეშინებული ვიყავი, რომ შევბრუნდი იესოსკენ და ვუთხარი: „უფალო, სად ვიმყოფები? უფალო შემიწყალე’’. უფალმა მიპასუხა: „თქვენ აუცილებლად უნდა ნახოთ ეს, რომ შემდგომ შეძლოთ ამის შესახებ მოუთხროთ სხვებს.“
ჩვენ ვაგრძელებდით დაღმა სვლას გვირაბში, რომელიც მოღუნული რქის ფორმის იყო. ბოლოს მივაღწიეთ ადგილს, სადაც აბსოლიტური წყვდიადი იყო. როცა გაიხსნა შესასვლელი, დავინახე მილიონობით ცეცხლის მოგიზგიზე ენა. მესმოდა ყვირილი, მაგრამ ვერავის ვხედავდი. ძალიან შემეშინდა და ვუთხარი უფალს: „შემიწყალე მე უფალო! გთხოვ, შემიწყალე! მაპატიე! მე არ მინდა ვიყო ამ ადგილზე’’.
იმ მომენტში არ ვიცოდი, რომ მხოლოდ გარედან მაყურებელი ვიყავი ჯოჯოხეთის საშინელებებისა.
ასე მეგონა, ჩემი სასამართლოს დღე იყო დამდგარ. ვიდექი რა უფლის წინაშე, ძალიან მეშინოდა, რადგან სინამდვილეში ვფიქრობდი, რომ ეს ჩემი ცხოვრების ბოლო დღე იყო.
ნელ–ნელა ვუახლოვდებოდით ჩვენს წინ მყოფ დიდ ცეცხლს, ის საშინლად მძვინვარებდა და მისი მხურვალება გწვავდა. ჩვენ ვეშვებოდით ნელ–ნელა და ირგვლივ ვხედავდით ცეცხლის ენებს, საიდანაც მილიონობით სულების ყვირილი გვესმოდა, რომლებიც შეწყალებას ითხოვდა.
შემდეგ დავინახე ცეცხლში ხის მაგიდა რომელიც არ იწვოდა. მასზე ეწყო ლუდის ბოთლები. ისინი გამაგრილებლად გამოიყურებოდნენ, მაგრამ სავსე იყო ცეცხლით. შემდეგ ცეცხლის შუაგულში დავინახე ადამიანი. მისი სხეული თითქმის ბოლომდე იყო დაფლეთილი, ტანსაცმელი და თმები კი ცეცხლით იწვოდა. მას არ ჰქონდა არც თვალები და არც პირი, მიუხედავად იმისა რომ მას არ ჰქონდა თვალები, მას შეეძლო ჩემი დანახვა.
ამ ადამიანმა უფლისაკენ გაიწოდა თავისი დამწვარი ხელი და ხმამაღლა დაუწყო ვედრება: „უფალო შემიწყალე მე! უფალო შემიწყალე! მე მტკივა! მე ვიწვი! გთხოვ, შემიწყალო და წამიყვანო აქედან!’’ უფალმა შეხედა მას თანაგრძნობით და მე ვიგრძენი რაღაც თბილი ჩემს ხელში. როდესაც დავიხედე ეს იყო სისხლი… იესოს სისხლი! იესოს სისხლი გადმოიღვარა მისი ნაჭრილობები ხელიდან იმ დროს, როდესაც ის უყურებდა ამ კაცის ტანჯვებს ცეცხლში. მაშინ ის კაცი შებრუნდა და მაგიდისკენ წავიდა. მან აიტაცა ბოთლი, რომ დაელია, მაგრამ როგორც კი მიიტანა პირთან, ცეცხლი და კვამლი გამოვარდა ბოთლიდან. გასწია რა თავი უკან, ისე დაიყვირა, რომ მსგავსი რამ არასოდეს მომისმენია. ის ყვიროდა ტკივილისა და დარდისაგან. შემდეგ ბოთლიდან სმა იწყო . ბოთლი კი სავსე იყო მწველი სითხით და მისმა ყელმა იწყო დაშლა. მე ვხედავდი, როგორ ჩადიოდა ეს სითხე მის მუცელში და წვავდა შიგ ყველაფერს.
ამ კაცს შუბლზე ეწერა ნომერი 666. მას მკერდზე ჰქონდა ფირფიტა ისეთი ლითონისაგან, რომელიც არ იშლებოდა არც მაღალი ტემპერატურის ზემოქმედებისაგან და ვერც მატლები აკლებდნენ რასმეს. მასზე რაღაც ეწერა, მაგრამ მე ვერ შევძელი წაკითხვა. უფალმა თავისით გვითხრა, რაც იქ ეწერა:
“მე აქ ვარ იმიტომ, რომ ვარ ლოთი’’.
ის თხოვდა უფალს შეწყალებას, მაგრამ ღმერთის სიტყვა მკაფიოდ ამბობს:
1 კორ. 6:10 „ვერც ქურდები, ვერც ანგარნი, ვერც ლოთნი, ვერც მლანძღველნი, ვერც მტაცებელნი, ვერ დაიმკვიდრებენ ღმერთის სასუფეველს.“
უფალმა მაჩვენა ამ კაცის წარსული ცხოვრების ერთ–ერთი ეპიზოდი კინოფილმის სახით. ეს ჰგავდა დიდ სატელევიზიო ეკრანს, რომელზეც ასახული იყო მისი ბოლო წუთები სიკვდილის წინ. მას ერქვა ლუიზი და ის იყო ბარში. მაგიდასთან ისხდნენ მისი მეგობრები.(თუმცა კი, ეხლა მე შემიძლია გითხრათ, რომ არის მხოლოდ ერთი ჭეშმარიტი მეგობარი – მისი სახელია იესო, ის თავდადებული მეგობარია). ლუიზი სვამდა, მისი მეგობრები კი უკვე მთვრალები იყვნენ. შემდეგ მისმა საუკეთესო მეგობარმა გატეხა ბოთლი და დაარტყა ლუიზს. როცა დაინახა, რომ ლუიზი დაეცა ის გაიქცა. ლუიზი კი იწვა იატაკზე და სისხლისგან დაიცალა. ყველაზე სამწუხარო ისაა, რომ ის მოკვდა ღმერთის გარეშე. მე შევეკითხე უფალს: „უფალო, მითხარი გთხოვ, ამ კაცმა იცოდა შენს შესახებ? იცოდა შენი ხსნის შესახებ? უფალმა ნაღვლიანად მიპასუხა: „კი ლიუპე, ის მიცნობდა მე. მან მაღიარა მე თავისი ცხოვრების უფლად და მხსნელად, მაგრამ არ მემსახურებოდა.“
ამის გამგონეს, მე უფრო შემეშინდა!
ლუიზი ყვიროდა სულ უფრო ძლიერ: „უფალო მტკივა, ძლიერ მტკივა! გთხოვ შემიბრალე!“– მაგრამ იესომ ხელი ჩამჭიდა და განმაშორა იქაურობას.
ჩვენ ვაგრძელებდით სვლას, ის ადგილი იყო უზარმაზარი და საშინელი.მივუახლოვდით სხვა ცეცხლის ალს და მე ვუთხარი უფალს: „არა უფალო! მე აღარ შემიძლია მეტად ამის ყურება! გთხოვ შემიწყალე! გთხოვ მაპატიო. მე აღარ მინდა ამის ყურება’’ და თვალები დავხუჭე, რომ არაფერი დამენახა, მაგრამ ამან არ მიშველა; მე მაინც ვაგრძელებდი ყველაფრის დანახვას.
ცეცხლი შენელდა და დავინახე ქალი. ის იყო სიბინძურით დაფარული, სიბინძურე კი სავსე იყო მატლებით. ქალი მთლიანად დაფარული იყო მატლებით და ყვიროდა: „უფალო შემიწყალე, შემიწყალე და მაპატიე, შემხედე მე, მე მტკივა, შემიბრალე. მომაცილე ეს მატლები, გამომიყვანე ამ ტანჯვებიდან, რადგან ძალიან მტკივა’’. უფალი უყურებდა მას დიდი, დიდი სიბრალულით.
ვინაიდან ჩვენ უფლის ხელზე გვქონდა ხელი ჩაჭიდებული, შეგვეძლო შეგვეგრძნო ტკივილი და დარდი მის გულში ყველა დაკარგულ სულებზე, რომლებიც ჯოჯოხეთში იყვნენ.
ამ ქალს არ ჰქონდა არც თვალები და არც ტუჩები, მაგრამ მას ძველებურად შეეძლო ყველაფრის დანახვა და ეგრძნო მთელი ის ტკივილი, რომელიც სულ უფრო და უფრო ძლიერდებოდა. ხელში მას ეჭირა ბოთლი მწველი სითხით, ის ფიქრობდა, რომ ეს იყო სუნამო. მაგრამ მე ვხედავდი, რომ ეს იყო მწველი სითხე. ყოველჯერ, როცა ის ისხურებდა ამ სითხეს თავის სხეულზე, სითხე წვავდა მას. თუმცა ამის კეთებას ისევ და ისევ განაგრძობდა. ის გამუდმებით აღნიშნავდა, რომ ეს ძვირადღირებული სუნამო იყო. დედაკაცი ასევე ვარაუდობდა, რომ მას ეკეთა ლამაზი სამკაულები, თუმცა მე დავინახე, ეს იყო გველები, ჩამოკიდებული მის კისერზე. ის ფიქრობდა, რომ ატარებდა ძალიან ძვირფას ყელსაბამს, მაგრამ რეალურად, ეს იყო მატლები,დაახლოებით ერთი ფუთის სიგრძის, რომლებიც მოუსვენრად იქექებოდნენ მის ძვლებში. ის ამბობდა, რომ ძვირფასეულობა პირველ ადგილზე დგას მის ცხოვრებაში. მაგრამ ამჯერად მე ვხედავდი მორიელებსა და მატლებს მთელს მის სხეულზე.
ამ დედაკაცს ასევე ჰქონდა ლითონის ფირფიტა დაკიდული გულზე, რომელსაც ატარებდა ჯოჯოხეთში მყოფი ყოველი პიროვნება. მასზე ეწერა: „მე აქ ვარ,იმიტომ რომ ვიპარავდი.“ მას არ ჰქონდა არავითარი სინანული ამ ცოდვის გამო. უფალმა შეეკითხა მას: „მაგდალენა, რატომ ხარ შენ აქ? მან უპასუხა: „ მე არ ვსჯიდი ჩემს თავს იმის გამო რომ ვიპარავდი. მე ვზრუნავდი მხოლოდ იმაზე რომ მქონოდა ლამაზი ტანსაცმელი და ძვირფასი სუნამო. მე არ მაღელვებდა ის, რომ ვიპარავდი,რადგან მინდოდა ყოველთვის მომხიბლველ ფორმაში ვყოფილიყავი.
მე მეჭირა იესოს ხელი. ამ დროს მაგდალენა შეტრიალდა ჩვენგან რაღაცის მოსაძებნად. მე ისევ შევეკითხე უფალს: „უფალო, ის გიცნობდა შენ? და მან მიპასუხა : „კი; ამ ადამიანმა იცოდა ჩემს შესახებ.“
მაგდალენა ისევ შემობრუნდა და თქვა: „უფალო სად არის ის ქალი, რომელიც მიქადაგებდა შენს შესახებ? სადაა ის? მე უკვე 15 წელია ჯოჯოხეთში ვარ.“ – ჯოჯოხეთში ადამიანებს ახსოვთ ყველაფერი–
„სადაა ის ქალი, მე ვერ ვხედავ მას? „ ის გამალებით იყურებოდა აქეთ–იქეთ, რომ დაენახა მათ შორის ის ქალი.
უფალმა უპასუხა: „არა. არა მაგდალენა, ის აქ არ არის. ის ქალი, რომელმაც შენ მოგიყვა ჩემს შესახებ, ჩემთანაა ზეციურ სასუფეველში“ როცა მან ეს მოისმინა გადახტა ცეცხლში.
ლითონის ყელსაბამზე ეწერა მისი განაჩენი – „ის იყო ქურდი.“
ნება მომეცით ეხლა წაგიკითხით ღმერთის სიტყვა.
ესაია 3:24 „და იქნება სუნამოს ნაცვლად ხრწნა, სარტყლის ნაცვლად წყლული, ვარცხნის ნაცვლად–თავის სიქაჩლე, კოხტა სარტყლის ნაცვლად–ძაძის სარტყელი, სილამაზის ნაცვლად–დაღი.“
ვაგრძელებდით გზას და დავინახეთ დიდი კოლონა, რომელიც მთლიანად დაფარული იყო მატლებით. ამ კოლონაზე იყო მოკაშკაშე ფარი,რომელზეც ეწერა ის რისი დანახვაც შეიძლებოდა ძალიან შორიდან.
იქ ეწერა: „მივესალმებით ყველა მატყუარასა და ჭორიკანას“.
იქვე იყო ტბა, რომელიც ჰგავდა ცეცხლოვან–მოგიზგიზე გოგირდს. შემდეგ დავინახე მთლიანად შიშველი ადამიანი, რომელიც გადაეშვა ამ ტბაში. ადამიანები ცვივოდნენ ქვევით, უსხლტებოდათ რა ფეხი და ამის გამო მათ სხეულებს კანი სძვრებოდა. როგორც კი ისინი ცვივდებოდნენ მდუღარე გოგირდში, მათი ენები იბერებოდა და სკდებოდა, და იქ მყისვე მატლები ჩნდებოდა.
ამის შემდეგ ჩვენ ვიქენით ამოყვანილი ჯოჯოხეთიდან.
მე მინდოდა მეთქვა თქვენთვის, რომ ზეცა და ჯოჯოხეთი უფრო რეალურია, ვიდრე ის რასაც ჩვენ ფიზიკურ სამყაროში ვხედავთ. და ზუსტად ეხლა, დედამიწაზე ცხოვრების დროს, ჩვენ ვირჩევთ ადგილს თუ სად გავატარებთ მარადისობას; ან გავატარებთ მას უფალთან, ან კიდევ ჯოჯოხეთის უქრობელ ცეცხლში.
უფალი კვლავ იმეორებს: „სიწმინდის გარეშე ვერავინ მიხილავს მე. სიწმინდის გარეშე ვერავინ მიხილავს მე.“ (ებრ.12:14)
ამიტომ მეც გეუბნებით, სიწმინდის გარეშე არავის შეუძლია უფლის ხილვა.(3–ე დამოწმება , სანდრა)მოდით ჩავიხედოთ ღმერთის სიტყვაში.
მათ.10:28 „ნუ გეშინიათ მათი, ვინც სხეულს კლავს, მაგრამ სულის მოკვლა არ ძალუძს. უფრო მეტად მისი გეშინოდეთ, ვისაც სულის დაღუპვაც შეუძლია და სხეულისაც.“
ყოველი სული, რომელიც ხვდება ჯოჯოხეთში, ღებულობს „სიკვდილის სხეულს“. უფალმა იესომ ხელი ჩამჭიდა და დავიწყეთ სვლა ძალიან ბნელ და ღრმა გვირაბში, რომელსაც დედამიწის ცენტრისკენ მივყავდით. ჩვენ მივაღწიეთ ადგილს სადაც რამოდენიმე კარი იყო.უცებ ერთი მათგანი გაიხსნა და უფალთან ერთად შევაბიჯეთ შიგ. მე არ გამიშვია ხელი უფალზე, რადგან მეგონა თუ ამას გავაკეთებდი, შესაძლებელი იყო დავრჩენიყავი სამუდამოდ ამ ადგილზე. მას მერე რაც შევედით ამ კარებში, დავინახეთ უზარმაზარი კედელი. მასზე კაუჭებით ეკიდა ათასობით ადამიანი. მათი ხელები ბორკილებით იყო მიჯაჭვული კედელზე. ჩვენ ასევე ვხედავდით სხვა ადამიანებსაც ცეცხლის ალში – მათი დათვლა შეუძლებელი იყო.
ამასობაში მიუახლოვდით ცეცხლის ერთ–ერთ მოგიზგიზე ალს, რომელმაც იწყო თანდათან განელება. მალე ცეცხლში დავინახე ადამიანი. როდესაც მან დაილაპარაკა, მივხვდი რომ ის მამაკაცი იყო.
მას მღვდლის სამოსი ემოსა,რომელიც ბინძური და დახეული იყო. მატლები დაღოღავდნენ მთელ მის სხეულზე. მამაკაცი დაფუფქული იყო ცეცხლისაგან, მისი თვალები ჩაცვენილი იყო და სხეულიდან ხორცის ნაფლეთები ცვიოდა მიწაზე. მას შემდეგ რაც მთელი სხეული ნაფლეთებად იქცეოდა, მის ადგილზე ახალი წარმოიქმნებოდა და ყველაფერი ისევ მეორდებოდა. როცა მან დაინახა იესო, დაიყვირა: „უფალო შემიწყალე მე! შემიწყალე! ნება მომეცი ამოვიდე აქედან თუნდაც ერთი წუთით! მხოლოდ ერთი წუთით!“
ამ კაცის მკერდზე იყო რკინის ფირფიტა წარწერით: „მე აქ ვარ ქურდობის გამო.“
მიუახლოვდა იესო და ჰკითხა: „რა გქვია?“ მან უპასუხა: „ენდრიუ, ენდრიუა ჩემი სახელი უფალო!
უფალმა ისევ შეეკითხა: „რამდენი ხანია ხარ აქ?“ ენდრიუმ უპასუხა, რომ ის უკვე დიდი ხანიაა აქ და დაიწყო თავისი ისტორიის მოყოლა.
მან თქვა, რომ კათოლიკურ ეკლესიაში პასუხისმგებელი პირი იყო მეათედების აკრეფაში და განაგებდა ღარიბთა დახმარების რესურსებს, საიდანაც ის იპარავდა.
თანაგრძნობით სავსე თვალებით, უფალმა შეეკითხა: ენდრიუ შენ მოისმინე სახარება? მან უპასუხა: კი უფალო; იყო ერთი ქრისტიანი ქალი, რომელიც ერთხელ მოვიდა ეკლესიაში და ქადაგებდა სახარებას, მაგრამ მე არ მინდოდა მიღება. მაშინ არ მინდოდა მერწმუნა მისი ნათქვამი, მაგრამ ეხლა მწამს! ეხლა მე ვხედავ, რომ ეს სიმართლეა! გთხოვ, უფალო, წამიყვანო აქედან, თუნდაც ერთი წამით.“
ლაპარაკის დროს მატლები დაღოღავდნენ მთელ მის სხეულზე, ძვრებოდნენ მის შინაგანში თვალებიდან, პირიდან და ცხვირის ნესტოებიდან. ის ცდილობდა ხელით მოეშორებია, მაგრამ ამაოდ. ყვიროდა და ევედრებოდა უფალს შეწყალებას. თხოვდა, რომ იესოს წაეყვანა იგი იმ ადგილიდან.
ყველაზე საშინელი იყო დემონები, რომლებიც ტანჯავდნენ ადამიანებს, შუბების გამუდმებული ჩხვლეტით. დემონები ზუსტად ისე გამოიყურებოდნენ როგორც ერთ–ერთი სათამაშო თოჯინა დედამიწაზე, რომელსაც ჯორდანოს ეძახიან. მე შევხვდი ასეთ თოჯინებს ჯოჯოხეთში, ოღონდ უფრო დიდებს და რომლებსაც ბასრი კბილები ჰქონდათ. სისხლი გადმოსდიოდათ პირიდან და მათი თვალები მთლიანად ჩასისხლიანებული იყო. ისინი ურტყამდნენ ენდრიუს მთელი ძალით, ისევე როგორც ყველა დანარჩენს, რომლებიც ჯოჯოხეთის ამ ნაწილში

zanneti


ეს საიდან გადმოწერე, საიდან მოიტანე?

zanneti

კოლუმბიელები ვიღა არიან?

ამ ადგილს ვერ ვიგებ, უფლის გვერდით თუ იყვნენ რის ეშინოდათ? რაღაც არ ჯდება ლოგიკაში...

მიგვითითე პირველწყარო. ან რაიმე ლინკი.

zanneti
მერე? .

ჩავბჟირდიი


ლაშ, იიიიიი მათხოვე რა, რო არ იქნები გამოვიყენებ

This post has been edited by xarebadagogia on 1 Mar 2010, 06:51

llaasshhaa
წაიკითხე?? სათაური??

სათაური ვფიქრობ სხვანაირად უნდა ჩამოყალიბდეს. სანამ წავიკითხავთ მანამდე რა უნდა ვიფიქროთ? მაგალითად: რას იფიქრებდით ამაზე, ამის წაკითხვის მერე?

რემინისცენციები დანტეს "ღვთაებრივ კომედიაზე."

ყველაზე ოდიოზური ჯონ ლენონი გამოდგა და ჰიტლერი ან სტალინი სად არიან? ან სად არიან ძველი თუ ახალი ჯვარმცმელები?
ნიკარაგუელები......

ალბათ იქვე.მაგრამ ეს რაა შუაშია არ მესმის ანუ შენ გინდა რომ ყველა იქ მყოფი იყოს ცამოთვლილი?

გაძლევ ლიცენზიას და საავტორო უფლების დაცვით შეგიძლია გამოიყენო "იიიიი"

ალბათ იქვე.მაგრამ ეს რაა შუაშია არ მესმის ანუ შენ გინდა რომ ყველა იქ მყოფი იყოს ცამოთვლილი?

ცამოთვლილი არა, (ცას ვერავინ მოთვლის) მაგრამ ქურდებიდან ჯერ აქლემის ქურდებს ცამოთვლიან და მერე ნემსის.
პირველწყაროს რატომ არ ასახელებთ? საკითხავი აი ეს არის.

აუ ამის წაკითხვის შემდეგ ცრემლები მომადგაა!!!!

dylan
http://wolbatumi.wordpress.com/აირ