დეფიციტური ლიტერატურა და, გაკიცხული :D წიგნებიც

წიგნები რომლებიც სანთლით საძებარია და ასევე უარყოფილი და აკრძალული ნაწარმოებები რომლებიც არ უნდა მოხვედრილიყო მკითხველის ხელში, სსსრ-ის დროს ქვეყანა წიგნები იყო ტაბუირებული და მას მერე რაც სსსრ-სგან დავმოუკიდებლდით ეგეთი სტრანნი წიგნები რომლები შეიქმნა საქართველოში რომლებიც არიქა და საშიშროება მოდიოდა მისი ფურცლებიდან

ნუ თემა ორმხრივია: 1. წიგნი რომელიც იყო ძნელად საშოვარი და რომელზეც ელეთ-მელეთი ქონდა მკითხველს რო ჩაეგდო ხელში და

2. ნაწარმოები რომელიც იყო შეჩვნებული უარყოფილი და დღევანდელ დღეს რეებია ეგეთი წიგნები

დღეს დღეობით ინტერნეტი და მისი ჯანი მაგრამ ეს გამოვრიცხოთ

მაწო

ბევრი რამე მაქვს წაკითხული ბალიშის ქვეშ: ექიმი ჟივაგო, არქიპელაგი გულაგი, კიბოს კორპუსი, 1984, ლოლიტა, ვინ მოთვლის...

გველის პერანგი. ჩემმა ამხანაგმა გაამრავლებინა ქსეროქსზე 1972-ში და კაგებეს საქმე გაუჩნდა. ათრიეს დაკითხვებზე. დიდი შიში ვჭამეთ.
ზვიად გაამსახურდიას ჟურნალები. ეგ უკვე 70-იანების ბოლოს - 80-იანების დასაწყისში.
ახლა მომკალი და რამე ეგეთი წამაკითხე.

xachapuridze

ეგ რა არი და ვისია?

ეგრე იყო საქმე? მექსეროქსემ ჩაუშვა?

დღევანდელი სენსაცია: (უკვე ცოტა მოძველებულები ) ბურჭულაძის რაღაცეები და ბუღაძის თამარ მეფე და ივანე რუსი

მაწო

სოლჟენიცინის.[ბ]მაწო[/ბ]
[ქუოტე]ეგრე იყო საქმე? [/ქუოტე]
და მერე როგორ!
მექსეროქსემ ჩაუშვა?
არა, მექსეროქსეც შარში გაეხვია. 20 ეგზემპლარად იყო გამრავლებული და ამ ოცი კაციდან რომელიღაცის თანამშრომელმა. მერე აღვიდგინეთ _ როგორ.

მაგათი კითხვა საშიში არ არის. უბრალოდ, როგორც კი რამე სკანდალური გახდება, მაშინვე ხელად ყველას მოუნდება ხოლმე წაკითხვა, თუნდაც სხვა არაფერი ჰქონდეს წაკითხული.

აკრძალული წიგნებიც იყო და დეფიციტურიც.ანუ არ იყო აკრძალული ,მაგრამ არ იშოვებოდა და ხელიდან ხელში გადადიოდა.
ოპერის წინ წიგნის მაღაზია ,რომ იყო, იქ მწერლებს და მთავრობის წევრებს ტალონებით შეეძლოთ წიგნების ყიდვა.უკან დიდი საწყობი ქონდა იმ მაღაზიას.

აკრძალულ წიგნებს და ჟურნალებს ედიშერ გიორგაძე გვაკითხებდა, იყო ასეთი ლიტერატორი. ნიჭიერი და მეტად უბედური.

nigo

მე ვერც ვიგონებ, საიდან აღმოჩნდებოდა ხოლმე ეგ წიგნები ჩვენს ხელში და მერე სად მიდიოდა. ძირითადად ჩემს მშობლებს აძლევდნენ მოკლე ხნით (1-2-3 დღით) და ოჯახის ოთხი წევრი ვასწრებდით წაკითხვას. ეს 70-იანებში. აი 80-იანებში ჩემი ამხანაგებისთვის წყარო მართლაც ედიშერ გიორგაძე გახდა.

კონსტანტინე გამსახურდიას


ბელადი


სტალინზე