ქრონიკული გაბრაზება

მუდმივად ნერვები მაქ დაგლეჯვაზე არავის აღარ ვინდობ უცხოს ახლობელს, ნაცნობს საყვარელს, ყველას ვერჩი, მიზეზი ბევრია, ყველაფერი მაღიზიანებს უმუშევრობა გზაზე იამა კორპუსის ფერი, ამინდი ხალხის საქციელი ქმედება მოქმედება...
დაიწყო ყველაფერი ასე.
№
1) ქართული უაზრო მენტალიტეტი და უერთიერთობები
2) ქართული უაზრო საქციელი რომელიც არასდროს არაფრის მაქნისია
3) უაზრო შრომა(წელზე დაიდგი ფეხები გახეულხარ შვაზე აზრი არ აქვს)
4) მამიკოს ბიჭობა
5) უაზრო მარიაჟობა
6) ძალით ძველობა( ზურგს უკან რო ბოზბენ ან ხელს შემოარტყავ და პასტას ვერ აგდებინებ განყოფილებაში)
7) კაცს უყურებ ადამიანი გგონია ზურგს უკან იმას ცდილობს გრეხი გაგიკეთოს რამე
8) ყველა ჩათლახობაზე ფიქრობს მასიურად და გამორჩენზე
9) ფულისთვის სულიც იყიდება აქ უკვე
________________________________________________

გაქცევა მინდა მაგრამ ვიცი საკუთარ თავს ვერ დავემალები... იმიტომ რომ მეც ყველაფერი ამის ისეთივე ნაწილი ვარ როგორიც მე მაღიზიანებს და ჭკუიდან გადავყავარ, ალბად ამის წერის დროს გული უფრო მოვიოხე ვიდრე გამოსავალს მივაგენი... რამდენია კიდე ჩემსავით (და ჩემგან განსხავავებით) გამოუვალ მდგომარეობაში...

ნუთუ წასვლით შეიცვლება რამე გარემოს და სიტუაციის გარდა? ან იქნებ შეიცვალოს, შეიცვლება ალბათ იმიტომ რომ მე მინდა შევცვალო და ეს მიზნად უფრო მაქ დასახული ვიდრე სურვილად... ნუთუ მარტო მევთვლი რო გარშემო ჭაობია?


P.s უაზრო პოსტებს შეეშვით მაგარ ცუდ ხასიათზე ვარ
მეტრო ვარ მართლა დამავიწყდა დაწერა

This post has been edited by _Metreveli_ on 17 Feb 2010, 16:18

_Metreveli_
კითXვა ფსიქოლოგთან.



აი უზომო თხოვნა მაქვს :
ცუდხასიათზე ყოფნისას თემებს ნუ ხსნით.