ყველაფერი თავიდან რომ დაიწყოს დროს ფასი ექნება?, ანუ არის თუ არა ადამიანი თავისუფალი?

პირველ რიგში უნდა ვთქვა რო ამ ყველაფერს ვწერ როგორც ერთერთ თეორიას და მაგალითს რისი მეშვეობითაც უფრო ადვილი იქნება ადამიანის ბუნებაზე საუბარი , მოკლედ ამ ცხოვრებაში დროს დიდი ადგილი უკავია დროის ტყუილა გაფლანგვა არ შეილებაო ამბობენ, დროის გარდა არსებობს გარემოებები და ადამიანის ბუნება რაც წყვეტს როგორი ცხოვრება ექნება, ადამიანი არის თავისუფალი ზოგის აზრით ზოგის აზრით კიდე გარემოებების და ბედისწერის მსხვერპლი რომელსაც ვერასდროს შეცვლის, ჩემი პირადი აზრია რომ ადამიანი არაა ბედისწერის მსხვერპლი და ვერავინ ახსნის როგორაა მოწყობილი ადამიანის ბუნება ვერც მორწმუნე და ვერც ათეისტი, წარმოვიდგინოთ რომ ყველაფერი თავიდან დაიწყოს, უბრალოდ დაგვავიწყდეს ყველაფერი და გავჩნდეთ თავიდან იგივე ადგილას და იგივე გარემოებებში, ყველა გარემოება რაც ცხოვრებაში შეგვხვდება იყოს იგივე რაც წინაში, უფრო რეალურს რომ დაემსგავსოს ვთქვათ რომ აპარატი არსებობს რომელზეც შევერთდებით და ალტერნატიულ რეალობას გვიქმნის წინა ცხოვრება კი გვავიწყდება. მოკლედ ამ რეალობაშიც ყველაფერი ზუსტად ისეთი იქნება როგორც ჩვენ განვლილ ცხოვრებაში ამ შემთხვევაში თუ ჩვენი ქცევები წინა ნაცხოვრებს დაემთხვევა ესეგი მართლა არსებობს ბედისწერაც და დროსაც ფასი აღარ ექნება რადგან ეს ყველაფერი უკვე მომხდარი იქნება მაგრამ თუ ზუსტად იგივე გარემოებაში იგივე დროს და ადგილას აღვმოჩნდებით და სხვანაირად მოვიქცევით ამას როგორ ახსნიდით?


აქვე დავწერ ბარემ ken levine ამ ადამიანის შექმნილი კომპიუტერული თამაშიდან გავიგე პირველად ამ თეორიის შესახებ მარა ბოლოს ამ ყველაფერზე პასუხის გაცემა არც უცდია პირიქით უფრო მეტი კითხვები გაჩნდა და მიზანიც ეგ იყო როგორც ჩანს, პრინციპში ისეთი კითხვაა პასუხი ვის უნდა ქონდეს. არ ვიცი კიდე ვის აქვს ამაზე რამე დაწერილი მარა ძაან საინტერესო თეორია კია ადამიანის სხვა მხრიდან დასანახად და ამის ფონზე ტეხავს როცა მხოლოდ სამუდამო სატანჯველზე/სასუფეველზე ან "მერე უბრალოდ არაფერია" ზე ფიქრობს ადამიანი

This post has been edited by გეტო on 19 Oct 2016, 05:52

თემის პათოსი მარტივია, მაგრამ საინტერესოა მისი განვრობა, ვფიქრობ.

ვგონებ, შენ მიერ დასმულ კითხვას

შენვე უპასუხე წინამდებარე წინადადებებში.

შენს მსჯელობაზე დაყრდნობით, თუ ვქმნით პარარეულ იდენტურ რეალობას; იდენტურს - გარემოებებით, დროითა და მოქმედი პირ(ებ)ით (ადამიანით) და შემდეგ უკვე ამ ახალ რეალობას არსებულს ვადარებთ, მაშინ მოქმედი პირის ყველა ქვეცის იდენტურობა პირველსაწყისი რეალობის ადამიანის ქცევებთან, ალბათ, დაამტკიცებდა იმას, რომ ჩვენი ცხოვრება წინასწარ დაწერილი/გაწერილი მოქმედებებია, რომელიც შემთხვევითობას არ ექვემდებარება. ფაქტობრივად, ეს იგივე ბედისწერაა (წინასწარ განსაზღვრულ მოვლენათა ერთობრივობა), თუ რაც გინდათ, რომ ეწოდოს. შემდეგში, 'ბედისწერად' მოვიხსენიებ.
წინააღმდეგ შემთხვევაში, ადამიანი თავად განაგებს თავის ქცევებსა და სიტუაციასთან შესაბამისობაში მოქმედებებს, შესაბამისად, ენ რაოდენოების რეალობა ენ რაოდენოების განსხვავებულ ქევასა და შედეგს მოგვცემს.
ეს საკმაოდ მარტივია.

მაგრამ აქ ერთი მომენტია. რამდენად სწორად განსაზღვრავს ბედისწერის არსებობა - არ არსებობას შენს მიერ აღწერილი ორი რეალობის იდენტურობის შეფასება?
მე ვფიქრობ, იდენტური რეალობები, როგორც ასეთი - იდენტური გარემოებები და იდენტური სიტუაციები - ყოველთვის ერთსა და იმავე ქცევისკენ უბიძგებს ადამიანს, გამომდინარე იქედან, რომ განსხვავება ალბათ უნდა განისაზღვროს ადამიანის ზედმოქმედებით ამა თუ იმ განსხვავებულ გარემოებებზე და არა პირიქით. შესაბამისად, თუ გარემოება და მომენტი იდენტური იქნება ორივე რეალობაში, ძალიან დიდი შანსია იმისა რომ ინდივიდმა, გარემოების შესაბამისად, პირველი რეალობის ქცევის იდენტურად იმოქმედოს, ვინაიდან მოქმედების შედეგი ხომ ერთი და იგივე უნდა იყოს, რათა, პირველ რეალობასთან იდენტურობა არ დაირღვეს?!

ამ შემთხვევაში, ფაქტობრივად, გარემოება განაგებს ადამიანის ქცევას და არა პირიქით. თუ რაიმე შემთხვევის შედეგი უკვე წინასწარ განსაზღვრულია (მეორე იდენტურ რეალობაში, ვინაიდან ის პირველის იდენტურია და პირველი უკვე მოხდა), ადამიანის ქცევაზე დაკვირვებაც უინტერესო იქნება ამ შემთხვევაში, ვინაიდა, ან 100% I რეალობასთან იდენტურად მოიქცევა, ან კიდევ ქცევებს შორის განსხვავება იმდენად შეუმჩნეველი/არამნიშვნელოვანი იქნება, რომ გაჭირდება ამით ბედისწერის არ არსებობა/არსებობაზე მსჯელობა. ეს, ფაქტობრივად, ერთ ოთახში გამოკეტილ ადამიანის სიტუაციაა, რომელიც ვიცით რომ ერთი ასებული კარიდან აუცილებლად გამოვა, მაგრამ ვაკვირდებით იმას თუ რამდენ ნაბიჯს გადადგამს ამისთვის, მოკლე ნაბიჯებით ივლის თუ გაიქცევა, და ა.შ. კარგია მსგავსი სიტუაციების განხილვა ადამიანის ფსიქლოგიაზე დაკვირვებითვის, შეიძლება, მაგრამ არა ისეთი ვრცელი თემისთვის როგორიც ბედისწერაა.

მე უფრო დამაინტერესებდა ისეთი რეალობების ნახვა, სადაც მხოლოდ საბოლოო შედეგია განსაზღვრული და იდენტური პირველი რეალობისა. აქ უკვე, რეალობის საწყისსა და საბოლოო შედეგს შორის მომხდარ სიტუაციებსა და შესაბამის ქცევებზე იქნება საინტერესო დაკვირვება. ამ შემთხვევაში, ადამიანის ქცევები განსაზღვრას სიტუაციებს და არა პირიქით, რაც უფრო საინტერესოა ჩემი აზრით და უფრო ამტკიცებ თუ უარყოფს ბედისწერა არსებობა/არ არსებობის თეორიას.
ან კიდევ დაკვირვება, რეალობის საწყისსა და ბოლოს შორის მომხდარ სიტუაცია/შემთხვევების შედეგებზე და მათი - მხოლოდ შედეგების შედარება წინა რეალობის შედეგებთან და არა კონკრეტული ქცევების შედარება.

This post has been edited by Geooo on 19 Oct 2016, 14:10

Geooo

რაც დავწერე მაგაზე სამსჯელოდ ცოტა ფაქტია სამწუხაროდ, ჩემ თავზე ერთადერთი რაც მახსენდება ხშირად მქონია შემთხვევა რომ ერთიდაიგივე რამე გამიკეთებია კონკრეტულ სიტუაციებში და მერე გამხსენებია რომ წინაზეც ეგ გავაკეთე და მარტო მაგის მერე შემიცვლია ეგ რაღაც, თუ ყველა შემთხვევაში ესე მოხდებოდა მაშინ იგივე რეინკარნაციის თეორია შეილება უაზროდ ჩავთვალოთ რადგან თუ ადამიანის ბუნება და ხასიათი იგივე დარჩება უბრალოდ სხვა სხეულში აზრი არ ექნება ამას იმიტო რო ყველაფერს იგივენაირად გააკეთებს მაინც და იგივე მიზნები ექნება, მარა მთავარი მიზანი რაცაა ადამიანი მაგას მას შემდეგ გაიგებს რაც საჭირო ეტაპებს გაივლის. მარა აქ ისევ გარემოებები იჩენს თავს რაც უფრო რთული იქნება გარემოებები უფრო ძნელი იქნება იმის გაგება სინამდვილეში რა უნდა ადამიანს, საბოლოოდ სწორი იქნება ალბათ თუ ვიტყვით რომ იდეალური ვარიანტია თუ სხვის აზრებს არ მოვიხვევთ თავზე და სხვის თეორიებს ჭეშმარიტებად არ მივიღებთ თორე წინსვლა აღარ იქნება ცხოვრებაში, ეს წინსვლაც ჩემი აზრით იქამდე მიდის რომ ადამიანმა თავი ამოწუროს და რაც შეილება ცოტა რამე დარჩეს გაუკეთებელი ისეთი რისი გაკეთებაც უნდოდა

გეტო

ბედისწერა არსებობს მაგრამ არა ვინმე/რამე ერთი ძალის მიერ ერთი დანიშნულებისკენ მიზანმიმართული


This post has been edited by HurricaneKat. on 1 Nov 2016, 11:17

დეტერმინიზმი, წინასწარგანჩინება — შეხედულება სამყაროს კანონზომიერების შესახებ, რომლის მიხედვითაც სამყაროში ყველაფერი მიზეზ-შედეგობრივი კავშირით არის განპირობებული, დეტერმინირებული. ამიტომ სამყაროში არ არსებობს არავითარი უმიზეზო მოვლენა ანუ შემთხვევითობა. შემთხვევითობა, მხოლოდ სუბიექტური არცოდნის გამო მოიხმარება მეცნიერებაში, თორემ თავისთავად სამყაროში არავითარი შემთხვევითობა არ არსეობს, სამყაროს მხოლოდ მკაცრი აუცილებლობა და მიზეზობრიობა მართავს. ))